بریده‌ای از کتاب نجواگر اثر الکس نورث

یاد آقای شب افتادم، دوست خیالی کودکی‌ام. مردی نامرئی که شب‌ها به اتاق خوابم می‌آمد و وقتی خواب بودم، مرا در آغوش می‌گرفت. بدتر از آن، یادم آمد که آن زمان، چه حس خوبی داشت. اینکه اصلا موقعیت ترسناکی برایم نبود و اینکه وقتی آقای شب از زندگی ام ناپدید شد، چقدر دلم گرفت، جوری که انگار بخش مهمی از خودم را گم کرده بودم.