بریده‌های کتاب جین ایر

چه لطف بیهوده‌ای! مثل بیشتر محبت‌هایی که مدت‌ها آرزوی‌شان را داریم، اما خیلی دیر نصیب‌مان می‌شوند!

او بی آن که به من نگاهی بیندازد مرا وادار ساخته بود دوستش بدارم.

- هلن، تو چرا پیش دختری آمده ای که همه او را دروغگو می دانند؟ - همه، جین؟ فقط هشتاد نفر شنیده اند که به تو چنین نسبتی داده شده در حالی که دنیا شامل صدها میلیون نفر است.

به آتش هم می توان گفت "نسوز" اما آتش مگر می تواند نسوزد!

این خیلی بهتر است که آدم رنجی را تحمل کند که به‌جز خودش هیچ‌کس آن را درک نمی‌کند تا اینکه مرتکب عمل شتاب‌زده‌ای شود که نتایج بدش دامن‌گیر همه‌ی بستگانش شود.

به عقیده ی من زندگی کوتاه تر از آن است که صرف کینه ورزی یا به خاطر سپاری بدی های دیگران شود.

باید یاد بگیرم بدون او زندگی کنم...

آدم های درون گرا اغلب وقت ها بیشتر از آدم های برون گرا نیاز دارند درباره ی احساسات و ناراحتی های شان رک و صریح حرف بزنند، حتی خویشتن دار ترین آدم ها هم بالاخره بشر هستند.

به اصولی وفادار می مانم که وقتی عقلم کار می کرد پذیرفته بودم ، نه حالا که عقلم کار نمی کند .قوانین و اصول مال مواقعی نیستند که وسوسه ای در کار نیست . مال چنین لحظه ای اند ‌که جسم و روح آدم یکجا علیه این قوانین و اصول طغیان می کند ‌.

اما آن جا دو خلق و خوی متفاوت در کار بود : یکی آن قدر تند و تیز که نمی شد تحمل کرد ، دیگری آن قدر بدون تندی و طعم که از فرط بی مزگی حال آدم را به هم می زد . احساسِ بدون عقل البته مثل شربتِ آبکی است .اما عقلِ بدون احساس هم مثل لقمه تلخ و بدمزه ای است که نمی شود قورتش داد .

یک روز را در نظر بگیر، آن را به چند قسمت کن، برای هر قسمت وظیفه‌ای اختصاص بده؛ هیچ لحظه‌ای از یک ساعت را خالی نگذار: ده دقیقه‌ها، پنج دقیقه‌ها، همه را پر کن. اگر هر کاری را در جای خودش، با روش خاص و با نظم دقیقی انجام بدهی، می‌بینی روز تمام می‌شود، تقريبا قبل از این که تو بدانی کی شروع شده. در این صورت، مرهون هیچ‌کس نخواهی بود که بگویی به تو کمک کرده تا از لحظات خالی زندگیت خلاص بشوی؛ مجبور نیستی که به دنبال مصاحبت، گفت و گو، همدردی و گذشت کسی باشی.

دوشیزه ایر، ندامت زهر زندگی است.

حیف شد.درست وقتی افراد به جایی وابسته میشوند،باید کوله بار خود را ببندند.

به آتش هم می توانست بگوید:« نسوز !» اما آتش مگر می تواند نسوزد، پس من چگونه می توانستم خود را از آن رنج کشنده ای که گرفتارش بودم نجات دهم؟