بریده‌های کتاب جین ایر

به نظر من یکنواختی و مرگ تقریبا یکی هستند.‌ زندگی کوتاه‌تر از آن‌ است که آن‌ را صرف کینه‌ورزی یا بخاطر سپردن بدی‌های دیگران کنیم.

مردم از زنان انتظار دارند عموما افرادی آرام و بدون شور و شر باشند اما زنان نیز مانند مردان دارای احساس می‌باشند.

میلیونها نفر هستند که سرنوشتشان آنان را محکوم به زندگی ساکت‌تر، بی حرکت‌تر و پر سکون‌تر از من ساخته است و میلیونها نفر هم اکنون علیه سرنوشت خود بی‌فریاد و آرام عصیان کرده‌اند. هیچکس نمی‌داند علاوه بر انقلاب سیاسی،چند انقلاب در درون توده هایی که بروی زمین زندگی می‌کنندجوش و خروش انداخته است.

این کوته فکری برخی از مردان و زنان است که می‌گویند زن می‌بایست در خانه بنشیند غذا بپزد، جوراب ببافدو روسری بدوزد. اگر برمبنای جنسیت و معیار زن و مرد بودن، زنی را که خواستار بیشتر آموختن و بیشتر کوشیدن، جهت داشتن امکانات فرهنگی و فکری بیش از حد متعارف است محکوم و سرزنش کنیم این کمال بی فکری و تعصب است.

‘Well, Helen?’ said I, putting my hand into hers: she chafed my fingers gently to warm them, and went on— ‘If all the world hated you, and believed you wicked, while your own conscience approved you, and absolved you from guilt, you would not be without friends.’ ‘No; I know I should think well of myself; but that is not enough: if others don’t love me I would rather die than live—I cannot bear to be solitary and hated, Helen. Look here; to gain some real affection from you, or Miss Temple, or any other whom I truly love, I would willingly submit to have the bone of my arm broken, or to let a bull toss me, or to stand behind a kicking horse, and let it dash its hoof at my chest—‘

این خیلی بهتر است که آدم رنجی را تحمل کند که به‌جز خودش هیچ‌کس آن را درک نمی‌کند تا اینکه مرتکب عمل شتاب‌زده‌ای شود که نتایج بدش دامن‌گیر همه‌ی بستگانش شود.

دوست کودک یتیم بینوا خداوندست.

- هلن، تو چرا پیش دختری آمده ای که همه او را دروغگو می دانند؟ - همه، جین؟ فقط هشتاد نفر شنیده اند که به تو چنین نسبتی داده شده در حالی که دنیا شامل صدها میلیون نفر است.

چنین است طبیعت ناقص انسان! چنین لکه‌هایی بر صفحه‌ی پاکیزه‌ترین سیاره به چشم می‌خورد؛ و چشم‌هایی مثل چشم‌های دوشیزه اسکچرد فقط می‌توانند آن لکه‌های بسیار ریز را ببینند و از دیدن روشنایی کامل سیاره عاجزند.

‌...وقتی بدبختی به من رو آورد عقل این را نداشتم که آرام و خونسرد باشم ...

بله،خانم رید، این سوز و گداز های وحشتناکِ ناشی از رنج های روحی را نتیجه رفتار تو می‌دانم . اما باید تو را ببخشم چون نمی دانستی چه می کنی . تو وقتی قلب مرا جریحه دار می کردی تصورت این بود که داری امیال بد مرا ریشه کن می کنی .

...چنین است طبیعت ِ ناقص انسان ! چنین لکه هایی بر صفحه پاکیزه ترین سیاره به چشم می خورد ؛ و چشم هایی مثل چشم های دوشیزه اسکچرد فقط می توانند آن لکه های بسیار ریز را ببینند و از دیدن روشنایی کامل سیاره عاجزند...

‌‌...وقتی کسانی بدون دلیل ما را می زنند باید ضربه هایشان را با ضربه های خیلی شدید جواب دهیم تلافی ما باید آنقدر شدید باشد که شخص ضربه زننده هرگز دیگر به فکر چنین کاری نیفتد !...

به آتش هم می توانست بگوید:« نسوز !» اما آتش مگر می تواند نسوزد، پس من چگونه می توانستم خود را از آن رنج کشنده ای که گرفتارش بودم نجات دهم؟

...بس است ، گریه نکن ! .. بله به آتش هم می توانست بگوید نسوز .. اما مگر آتش می تواند نسوزد؟ پس من چگونه می توانستم خود را از رنج کشنده ای که گرفتارش بودم نجات دهم ؟...

او بی آن که به من نگاهی بیندازد مرا وادار ساخته بود دوستش بدارم.