بریده‌های کتاب هری پاتر و زندانی آزکابان (هری پاتر 3)

~اسنیپ با حالتی سرد و خشک~ گفت: - دوشیزه گرنجر، من تعیین میکنم که چه درسی رو بخونیم نه شما. حالا همه صفحه سیصد و نود و چهار کتابتونو باز کنین.

دنبال من بیایید دوستان عزیز، یا به هدفمان می‌رسیم یا در راه رسیدن به آن شجاعانه کشته می‌شویم.

آهای عزیزم، وقتی اولین فنجانت را شکستی خواهش میکنم از فنجان‌های گل آبی بردار. آخه من از رنگ صورتی خوشم میاد. 😅😁😁😁

من دنبال دردسر نمی‌گردم. همیشه دردسر دنبال من میاد. چقد حق 🥹🥹

تو فکر می‌کنی عزیزان ما وقتی از این دنیا رفتن ما رو تنها می‌گذارن؟ مگه هر موقع که توی دردسر می‌افتیم واضح‌تر از همیشه اونا رو به یاد نمیاریم؟

<< تو فکر می‌کنی عزیزان ما وقتی از این دنیا رفتن مارو تنها می‌گذارن؟ مگه هرموقع توی دردسر می‌افتیم واضح‌تر از همیشه اونارو به یاد نمیاریم؟ >>

وود: می‌تونی یه نیمبوس دو هزار و یک بخری، از همونایی که مالفوی داره. هری با صراحت گفت: من چیزی رو که مالفوی می‌پسنده نمی‌خرم!

همیشه عواقب اعمال ما خیلی پیچیده و متنوعه و اصلاً نمی‌شه پیش‌بینی کرد که چه چیزی در آینده پیش میاد.

-چرا باید دنبال کسی برم که میدونم میخواد منو بکشه؟

هاگرید: هیچ انتظار نداشتم برای یه جارو و یه موش بیشتر از دوستتون ارزش قائل باشین!

+برای چی باید ادب بشیم؟ ادب و تربیت همه‌ی لذت های زندگی رو از بین می‌بره :)

چیزی که بیشتر از همه تو رو می ترسونه خود ترسه!

تو فکر می کنی عزیزان ما وقتی از این دنیا رفتن ما رو تنها می گذارن؟ مگه هر موقع که توی دردسر می افتیم واضح تر از همیشه اونا رو به یاد نمیاریم؟

-این معنیش اینه که چیزی که بیشتر از همه تورو میترسونه خود ترسه! خیلی باهوشی،هری!

هری سرش رو بلند کرد و گفت: _ دیشب فکر می‌کردم... پدرم سپر مدافعمو درست کرده. منظورم اینه که وقتی خودمو اون طرف دریاچه دیدم... فکر کردم دارم اونو می‌بینم. دامبلدور به نرمی گفت: _ اشتباه به جایی بوده می‌دونم که از بس این حرف رو شنیدی خسته شدی ولی هری تو شباهت فوق‌العاده‌ای به جیمز داری. فقط چشم‌هات... شبیه مادرته. هری با ناراحتی سرش رو تکون داد و گفت: _ خیلی احمقانه‌س. نمی‌دونم چرا فکر کردم اونو دیده‌م. خب آخه... من که می‌دونستم اون مرده... _ تو فکر می‌کنی عزیزان ما وقتی از این دنیا رفتن ما رو تنها می‌گذارن؟ مگه هر موقع که توی دردسر می‌افتیم واضح‌تر از همیشه اونا رو به یاد نمیاریم؟ هری، پدرت در وجود تو زنده‌س و هر وقت به وجود اون نیاز داشته باشی در وجودت متجلی می‌شه. پس فکر می‌کنی چرا تونستی اون سپر مدافع رو با اون شکل درست کنی. دیشب شاخدار دوباره در محوطه جولان داده. مدتی طول کشید تا هری منظور دامبلدور را درک کرد.

هری که نفس نفس می‌زد گفت: _ سیریوس، بهتره زودتر بری. هر لحظه ممکنه به دفتر فیلت‌ویک برسن و بفهمن تو فرار کردی. کج منقار چنگال‌هایش را به زمین کشید و سرش را تکان داد.‌ سیریوس در آخرین لحظات گفت: _ اون یکی پسره چی شد؟رون بود؟ _ حالش خوب می‌شه. هنوز به هوش نیومده. ولی خانم پامفری گفت می‌تونه معالجش کنه. برو دیگه، زود باش! ولی بلک که هنوز به هری خیره نگاه می‌کرد گفت: _ چطوری می‌تونم ازت تشکر کنم... هری و هرمیون یکصدا فریادزدند: _ برو! بلک دور زد و گفت: _ دوباره همدیگر رو می‌بینیم... هری، الحق که پسر پدرتی...

هری سرش را تکان داد. زیر لب گفت:« تصور اینکه ممکنه اون باشه احمقانه بود. آخه خب می‌دونستم که مرده.» «فکر می‌کنی رفتگانی که دوستشون داشتیم واقعا از ما جدا می‌شن؟ فکر نمی‌کنی هنگام رویارویی با مشکلات بزرگ، دقیق‌تر از هر زمان دیگه‌ای اون ها رو به یاد می‌آریم؟ پدرت در وجود تو زنده‌ست هری و وقتی به حضورش نیاز داری، آشکارتر از هر زمان دیگه‌ای خودش رو نشون میده. اگه اینطور نبود، پس چطور ممکن بود بتونی پتروناسی به اون شکل خاص ظاهر کنی؟ شاخ دراز دیشب دوباره جون گرفت.»