اولین کتاب استاد محمدی که امیدوارم آخرین کتاب ایشان نباشد.
کتاب برای من هدیه از سوی خود نویسنده بود و من پس از فخر فروشی های بیش از حد و نشان دادن امضای ایشان به همه از خانواده‌ گرفته تا دوستان و استادان خودم شروع به خواندن کردم.
کتابی زیبا، بسیار دلنشین بود برای من؟ آرمان و جوانی‌اش، مانی و یاس و کتاب هایش، قطعا هیچ‌گاه فراموش نخواهد شد.
از افکار پدر خانواده که خود را فدای اعضای خانواده می‌کرد و مادر که اصل و اساس خانه بود به خوبی توصیف شده بود و هربار که سراغ کتاب می‌رفتم گویی خودم هم با خانواده عظیمی همراه می‌شدم.
یکی از بخش هایی که بسیار از کتاب دوست داشتم بخشی بود که مانی به همراه دوستانش به حمام عمومی رفته بود و رفتار ماکان باعث خنده من شد، به خصوص جمله ای که رازمیک گفت:« دوتا کیسه و یک عدد لیف و یک کاسه داریم، می‌خوری»
از اینکه در کنار این تلخی زندگی مانی و خانواده عظیمی، قسمت های شیرین و خنده دار هم به خوبی توصیف شده بود باعث می‌شد گاه بخندم گاه گریه کنم و حتی بعد از بستن کتاب ساعت ها ذهنم درگیر ماجرا بشه‌.
بخش های آشنایی مانی و یاس زیبا بود، مکالماتی که بین آنها رد و بدل میشد بر زیبایی داستان می‌افزود اما، دوست داشتم توصیفات بیشتری راجب چهره یاس، مکان ملاقات هایشان ببینم.
با اینکه طرفدار اینم که خودم در ذهنم فضاسازی رو انجام بدم، اما کمی توصیف بیشتر احساس میکنم باعث میشد بیشتر توی اون فضا قرار بگیرم.
یکی از  قسمت های مورد علاقه ام قسمتی بود که پدر خانواده ترکی حرف میزد و شعری به زبان ترکی زمزمه می‌کرد. ( احتمالا به این دلیل که خودم ترکم و دیدن یک متن به زبانی که میفهمم در کتابی که چند کلمه ای با نویسنده اش صحبت کردم برایم جالب است ‌)
پایان بندی کتاب؟ سرگذشت مانی دردآور بود، از دست دادن یک نفر خودش به تنهایی سخت است حال او بار غم چندین نفر رو حمل می‌کرد، غمی که ریشه در وجود ادم میزنه و کم کم ادم رو از پا در میاره.
نامه مانی برای یاس، غمگین و در عین حال زیبا بود لحظه ای که ان صحنه را می‌خواندم کمی خودم را جای یاس گذاشتم و د
در هر صورت من لحظه لحظه کتاب رو با عشق خوندم و برای من به کتابی تبدیل شد که نه یک بار بلکه چندین بار به سراغش خواهم آمد.
تنها دوست داشتم توصیفات بیشتر بود و همچنین کتاب هم کمی طولانی تر اما درکل از خواندن تک تک کلماتش لذت بردم و این لذت ها رو با خوندن قسمت هایی از متن  به آشنایان انتقال دادم.
امیدوارم آخرین کتابتون‌نباشه و دوست دارم این قلم زیبا رو بارها و بارها ببینم.

      

        کتاب قشنگی بود, اوایل جذبم نکرد ولی باحال بود خوشم اومد اینکه بهش پنج ستاره دادم به خاطر این بود که یه فصلی از این من رو یاد یک فردی که از دست دادم انداخت

      

        کتاب قشنگی بود دومین کتابی که از عباس معروفی خوندم، 
شخصیت ها و ویژگی هاشون رفتار ها و حرف ها همگی قشنگ بودن و کتاب غم خاصی داشت، اما من اگه بخوام سال بلوا رو با سمفونی مردگان مقایسه کنم، قطعا سال بلوا برام رتبه و ارزش بیشتری داره 
      

        عجیبه برام، اینکه ببینم یک نویسنده یک کتاب انقدر طرفدار داره ولی من ازش خوشم نیومده، ادمی نیستم که تحت تاثیر فضای مجازی به خصوص کتاب های ترند شده یک کتابی رو بخرم و بخونم اما سر این کتاب اینکارو کردم، و واقعا پشیمونم، پشت کتاب نوشته خشونت خانگی اما من؟ تفسیر دیگه ای ازش برداشت کردم کتابی که سعی داشت خیانت رو عادی جلوه بده، کسایی که کتاب رو خوندن متوجهن رفتار رایل طبیعی نبود اما رفتار لیلی فراتر از یک خیانت بود، اوایل درسته داشت به خشونت  خانگی می‌پرداخت و بعدش یهو روند داستان عوض شد، خیانت رو خیلی خیلی عادی جلوه داد، جلد دومش رو نصفه رها کردم و بعد مطالعه چند کتاب از این نویسنده متوجه شدم آثارش زیاد خوب نیستن.
      

        کتاب خوبی بود ولی  چرا من چندشم شد؟