بریده‌های کتاب گورستان کتاب های فراموش شده؛ بازی فرشته

انسان‌های عادی فرزندانی را به این دنیا عرضه می‌کنند و ما نویسندگان هم کتاب‌هایی را.

_من نمیدونم چی بگم سینیور‌ کورِلی. _الان چیزی نگو.قول می‌دم مرتبه‌ی بعد که همدیگه رو ببینیم همه چیز رو با وضوح بیشتری ببینی. بعد لبخند دوستانه‌ی تحویلم داد و به سمت راه‌پله به راه افتاد. صدایم را کمی بالا بردم و پرسیدم: _مرتبه‌ی بعدی در کار هست؟ کورِلی ایستاد،نگاهش آهسته به سمت من چرخید و گفت: _همیشه مرتبه‌ی بعدی هست.

گفت: «به نظر می آد حالت خوب نیست. گفتم: «کمی سوء هاضمه پیدا کردم.» _چی قورت دادی که نتونستی هضم کنی؟ _حقیقت _پس حالا حالاها توی صفِ هضم بمون.تازه اولِ حال خرابیه پسر جان.

من فکر می‌کنم که تو به شکلی بی‌رحمانه خودت رو قضاوت می‌کنی. ویژگی‌ای که موجب می‌شه انسان‌ها ارزش‌های حقیقی خودشون رو درک نکنن.

به نظر می‌آد که توی این صحنه‌ی نمایشِ مضحکی که این عالم پر از حماقت جلوی چشم ما قرار داده، کمبود فکر و عقیده داره با افراط در ایدئولوژی جبران می‌شه.

می‌دونی بهترین چیز در مورد شکستنِ قلب چیه؟ قلب رو فقط یک‌بار می‌تونن بشکنن. بعد از اون فقط خراش برمی‌داره.

حتی شنیدن بدترین خبرها نیز می تواند آسان باشد وقتی تنها کاری که با تو انجام می دهد زدن مهر تایید بر آن چیزی باشد که از ابتدا آن را می دانستی بی آنکه نیازی به دانستنش باشد.

گفت : به نظر میاد حالت خوب نیست. گفتم : کمی سوء هاضمه پیدا کردم. " چی قورت دادی که نتونستی هضم کنی؟" " حقیقت."

پرسید : "میدونی بهترین چیز در مورد شکستن قلب چیه؟" سری به چپ و راست گرداندم تا بگویم که نمی دانم. گفت:" قلب رو فقط یکبار می تونن بشکنن. بعد از اون فقط خراش بر میداره."

آرزو کردم که در غیاب من احساس خوشبختی کند ، و یا دست کم فراموش کند که انسان خوشبختی نیست. فراموش کند که هرگر نمی تواند انسان خوشبختی باشد.

همه چیز یک داستانه مارتین،آنچه که اعتقاد ما رو شکل میده،آنچه که ما می دونیم، آنچه که به خاطر می آریم،یا حتی آنچه که در رویا می بینیم،همگی داستان هستن.یک روایت، یک توالی وقایع، با سرشت هایی تجسم‌ یافته به شکل شخصیت هایی که ما رو‌ با یک محتوای احساسی مرتبط می کنن. ما فقط چیزی رو به عنوان واقعیت می پذیریم که قابل رویت شدن باشه.

《زندگی همینه داوید. دیر یا زود همه چیز و همه کس تورو رها میکنن و می‌رن.》

《در این دنیایی که مادرش به‌سر می‌بریم، کتاب تنها چیزیه که کسی هوس دزدیدنش رو به سر راه نمی‌ده.》

درواقع این انسان‌های پست و حقیر هستن که همیشه خودشون رو قدیس و پاکدامن می‌بینن و همه‌ی دنیا رو پایین‌تر از خودشون می‌بینن.

《فقط خاکسترها و خاطرات هستن که از ما باقی می‌مونن.》