بریده‌های کتاب گورستان کتاب های فراموش شده؛ بازی فرشته

همیشه می‌گفت که اگر ما آدما فقط یه روز، با حقیقتِ برهنه‌ی دنیایی که درش زندگی می‌کنیم و حقیقت خودمون روبه‌رو بشیم در پایان روز یا خودمون رو می‌کشیم یا کارمون به جنون می‌کشه.

عده زیادی هستن که هم صاحب استعداد هستن هم شور و شوق و بسیاری از اون ها به هیچ جا نمیرسن.این نخستین قدم برای رسیدن به هرچیزی در زندگیه.استعداد طبیعی مثل قدرت بدنی میمونه.تو میتونی با قدرت بدنی بیشتر یا کمتر از حد طبیعی به دنیا بیای اما هیچکس نمیتونه یه ورزشکار بشه فقط به خاطر اینکه قدش بلندتره یا زور بیشتری دارهی یا اینکه در دویدن سریعتره.چیزی که یه ورزشکار یا هنرمند رو میسازه کار کردنه.تمرین حرفه ای و استفاده از تکنیک.استفاده و نبوغی که با تو به دنیا اومده فقط حکم مهمات رو داره.برای اینکه بتونی به اونجا برسی باید ذهنتو تبدیل کنی به یه اسلحه بسیار دقیق

انسان‌های عادی فرزندانی را به این دنیا عرضه می‌کنند و ما نویسندگان هم کتاب‌هایی را.

_من نمیدونم چی بگم سینیور‌ کورِلی. _الان چیزی نگو.قول می‌دم مرتبه‌ی بعد که همدیگه رو ببینیم همه چیز رو با وضوح بیشتری ببینی. بعد لبخند دوستانه‌ی تحویلم داد و به سمت راه‌پله به راه افتاد. صدایم را کمی بالا بردم و پرسیدم: _مرتبه‌ی بعدی در کار هست؟ کورِلی ایستاد،نگاهش آهسته به سمت من چرخید و گفت: _همیشه مرتبه‌ی بعدی هست.

گفت: «به نظر می آد حالت خوب نیست. گفتم: «کمی سوء هاضمه پیدا کردم.» _چی قورت دادی که نتونستی هضم کنی؟ _حقیقت _پس حالا حالاها توی صفِ هضم بمون.تازه اولِ حال خرابیه پسر جان.

من فکر می‌کنم که تو به شکلی بی‌رحمانه خودت رو قضاوت می‌کنی. ویژگی‌ای که موجب می‌شه انسان‌ها ارزش‌های حقیقی خودشون رو درک نکنن.

به نظر می‌آد که توی این صحنه‌ی نمایشِ مضحکی که این عالم پر از حماقت جلوی چشم ما قرار داده، کمبود فکر و عقیده داره با افراط در ایدئولوژی جبران می‌شه.

می‌دونی بهترین چیز در مورد شکستنِ قلب چیه؟ قلب رو فقط یک‌بار می‌تونن بشکنن. بعد از اون فقط خراش برمی‌داره.