خوندن یکی دیگه از جلدهای مجموعه گورستان کتاب های فراموش شده به پایان رسید. این جلد از کتاب داستان دو کتاب قبلی یعنی سایه باد و بازی فرشته رو به هم دیگه مرتبط میکنه و در نقش یه گره محکم بین جلد اول و دوم عمل میکنه.
در این کتاب به جواب یه سری از سوالات اساسی ای که از بازی فرشته در ذهن مونده بودن می‌رسیم، به خصوص درباره زندگی داوید مارتین که علامت سوال‌های زیادی رو در ذهن ایجاد کرده بود. این کتاب به همون شکلی که جلدهای اول و دوم رو به هم وصل میکنه پیش نیازی‌ برای شروع جلد چهارم یعنی هزارتوی ارواح_که در دو بخش اول و دوم به چاپ رسیده_هست.
در زندانی آسمان بار دیگه قلم قدرتمند و جادویی ثافون ما رو به دنیای سِمپِره ها و دوستانشون می‌بره و تجربه‌ای شیرین و به یادموندنی و حتی گاهی غمگین برامون به ارمغان میاره...
      

        برای بار دوم این شاهکار رو تموم کردم و از هر خطش لذت بردم.
با اینکه این کتاب حدود ۷۷۰ صفحس تمام ارکان داستان به‌جاست و اصلا کش داده نشده. داستان جوری روایت میشه که به هیچ عنوان طولانی بودنش به چشم نمیاد و از اونجایی که این کتاب جلد دوم سایه‌ی باد هست، خواننده با قلم نویسنده کاملا آشنا شده و میدونه که هر جزئیاتی که توی داستان مطرح میشه فکر شده و حساب شده‌س و از اضافه گویی افراطی هیچ خبری نیست. درکل در شروع کردن این مجموعه شک نکنید که در یک کلام واقعا شاهکاره.
      

        از خوندنش لذت بردم. اصلا فکرش رو نمی‌کردم آخرش به این شکل تموم شه. پایان کتاب واقعا خوب بود و به تمام سوالاتی که در ذهن خواننده ایجاد شده بود به درستی پاسخ داد.
چندساعته تمومش کردم و اصلا نتونستم تا وقتی که سر از همه چیز درنیاوردم بزارمش کنار. 
      

        دوسش داشتم. هم شروعش جالب بود و هم پایان بندی خوبی داشت. روند داستان هم خوب بود نه زیاد کش داده شده بود و نه خیلی سرهم بندی شده بود. در یک کلمه متعادل بود.
داستان کشش داشت و تا لحظه آخر خواننده رو کنجکاو نگه می‌داشت. یه جاهایی یکم قابل حدس بود ولی بعدش با پلات توییست های دیگه شوکه‌ات می‌کرد. 
      

        روند داستان روان بود اما خود داستان بد بود با بدترین پایان بندی ممکن. کتاب رو شروع کردم به امید اینکه حداقل یه پایان بندی منطقی یا یه اتفاق و توییست توش ببینم که هیچ کدوم رو نداشت. با نخوندش نه تنها چیزی رو از دست نمی‌دید بلکه وقت خودتونم تلف نمی‌کنید.
      

        کتاب بدی نبود، همش دلم می‌خواست ببینم تهش به کجا ختم میشه ولی خب پایانش اونجوری که باید نبود.
یه سری جاها روند داستان کند بود و جزئیات اضافه داشت می‌تونست کوتاه‌تر باشه. شروعش جالب تر از پایانش بود.
ارزش یه بار خوندن رو داره. یه مینی سریال هم از روش ساختن به همین اسم.
      

        دوسش نداشتم. می‌تونست خیلی بهتر باشه. وسطای کتاب دلم میخواست کتاب رو نصفه ول کنم. کششی نداشت و ذره‌ای هم ترسناک نبود. کتاب‌های خیلی بهتری توی این ژانر میشه پیدا کرد. قابل حدس بود و یه سری جاهایی هم که یکم روایت بهتر و پیچیده‌تر میشد دوباره برمی‌گشت به روال قبلی. 

      

        کتابی که منو از یه ریدینگ اسلامپ طولانی درآورد.
داستانش خیلی خوب بود، فضاسازیش هم عالی بود و کاملا روان.
این کتاب شمارو به چالش میکشه تا حدس بزنید واقعا چه اتفاقی افتاده که یکی از نقاط قوتشه. فقط یه جاهایی(خیلی کم)داستان کش داده می‌شد ولی اصلا جوری نیست که آدم رو زده بکنه.
درکل کاملا ارزش خوندن داره و حتی ترغیبم کرد کتاب دیگه‌ای هم از این نویسنده سفارش بدم.
      

        کتاب جزئیات زیادی داشت و بسیار طولانی بود. تقریبا تا اواسط کتاب هیچ اتفاق خاصی نمیوفته و از اونجایی که حجمش زیاده باعث میشه آدم کتاب رو نصفه رها کنه. میشه گفت حال و هوای کتاب تنها نقطه قوتش بود و اگر حجمش کمتر بود و یکم هیجانش بیشتر بود خیلی بهتر از این میشد چون ایده و طرح کلی داستان بد نبود. درکل با نخوندش چیز خاصی رو از دست نمی‌دید.
      

        کتاب بدی نبود ولی زیادی کش داده شده بود، اگر کوتاه تر بود بهتر میشد. زیاد موردعلاقم نبود. ایده کلی داستان بد نبود ولی انگار کامل شکل نگرفته بود. فضاسازیش خوب بود که همین باعث شد کتاب رو نصفه ول نکنم. احساس کردم نویسنده صرفا یه ایده دست‌وپاشکسته با چندتا جمله قشنگ داشته و تصمیم گرفته تبدیلش کنه به کتاب.
 واسه یه بار خوندن شاید انتخاب بدی نباشه.
      

        این کتاب تقریبا از اولین فانتزی هایی بود که خوندم و با اینکه حجمش زیاد بود خیلی کتاب خوش خوانی بود. داستانش کشش داشت، جوری که همش دلت می‌خواست ببینی آخرش چی میشه.
یه سری جاها می‌تونست بهتر باشه ولی قطعا ارزش خوندن داره.
شخصاً خیلی دوسش داشتم.
      

        این کتاب رو وقتی بچه بودم خوندم و همیشه یکی از موردعلاقه‌هام بود. داستان و فضاسازیش خیلی جالبه.چه کودک و چه بزرگسال از این کتاب میتونن کلی لذت ببرن. 
      

        حقیقتا زیاد کتاب رو دوست نداشتم. برعکس کتاب های سنگ کاغذ قیچی و دیزی دارکر این کتاب اصلا انتظاراتم رو برآورده نکرد.پلات توییست کتاب خیلی بدم نبود ولی نوع روایت و خط داستان چیزی نبود که انتظارش رو داشتم. شخصاً ازش خسته شدم و یه جورایی با سختی تمومش کردم.
      

         نوری که نمی‌بینیم داستان دختری ۱۶ ساله و نابینایی رو روایت میکنه که در دوران جنگ جهانی دوم با پدرش در شهر پاریس زندگی میکنه.  اولین کتابی که با موضوع جنگ خوندم این کتاب بود و انقدر داستان جالب و پرکششی داشت که کاملا از خوندنش لذت بردم و همش دلم میخواست بدونم ته داستان چه اتفاقی میوفته.پایان بندی بسیار عالی ای داشت و همینجوری الکی سرهم بندی نشده بود.
این کتاب نسبت به خیلی از کتاب‌هایی که شهرت  فراوانی دارن بهش کم لطفی شده و صددرصد لیاقتش خیلی بیشتر از ایناس و واسه شروع کردن ادبیات جنگ جهانی هم میتونه انتخاب خیلی خوبی باشه.
      

        سایه باد کتابی با شخصیت پردازی های فوق العاده، داستان های موازی و پیچیده در عین سادگی و روانی و همین‌ طور هویت بخشی به مکان های خاص یکی از بهترین کتاب هایی که میشه از ادبیات اسپانیا خوند. این کتاب اولین جلد از مجموعه گورستان کتاب های فراموش شده‌س. کتاب صفحات زیادی داره اما وقتی شروع به خوندن میکنی اصلا متوجه گذر زمان نمیشی، جوری داستان، شخصیت ها و حتی مکان های مختلف تورو در خودشون غرق میکنن که به خودت میای و میبینی کتاب رو تموم کردی.
در خوندن این کتاب هیچ شکی نکنید، حتی اگر کتاب خوندن رو تازه شروع کردید.
به تازگی این کتاب رو برای بار دوم تموم کردم، ولی ارزش هزار بار خونده شدن رو هم داره.