بریده‌ کتاب‌های 1984

نسل کهن را عمدتا در پاک‌سازی‌های عظیم دهه‌های پنجاه و شصت روفته بودند و اندک کسانی هم که دوام آورده بودند از مدتها قبل، ترسیده و تسلیم، جرئت ابراز نداشتند.

چه بسا که در داشتن این باور تنها بود و اگر تنها بود پس دیوانه هم بود. اما فکر اینکه دیوانه باشد، زیاد اذیتش نمی‌کرد. از این میترسید که نکند در اشتباه باشد.

+ چه طور یک انسان تسلطش رو بر یک انسان دیگه نشون می ده، وینستون ؟ ـ با عذاب دادنش.

آدم دیکتاتوری راه نمی ندازه که از انقلاب پشتیبانی کنه ؛ انقلاب می‌کنه تا دیکتاتوری راه بندازه.

آنها تا به آگاهی نرسند، طغیان نخواهند کرد ، و تا طغیان نکنند، به آگاهی نخواهند رسید.

آدم چه قدر آسان می تواند به پای بندی به اصول تظاهر کند، بی آن که اصلا بداند پای بندی به اصول چه معنی ای می دهد، به نوعی، جهان بینی حزب بهتر از همه بر ذهن اشخاصی مسلط می شد که از درکش عاجز بودند.

جهان‌بینی حزب، بهتر از همه بر ذهن اشخاصی مسلط می‌شد که از درکش عاجز بودند...!

"این تنها کاری است که نمی‌توانند بکنند. می‌توانند تو را مجبور به گفتن هرچیزی بکنند، اما نمی‌توانند تو را وادار کنند که باورش کنی. آنها نمی‌توانند به درون تو راه یابند."

در سرتاسر تاریخ مکتوب انسان‌ها سه دسته بودند: بالا، متوسط، پایین. ... اهداف این سه گروه کاملا باهم متفاوت است. هدف طبقه بالا، حفظ جایگاهشان است، هدف طبقه متوسط تعویض موقعیتشان با جایگاه بالاست و هدف طبقه پایین از بین بردن تمایزات و خلق جامعه‌ای است که تمام انسان‌ها در آن یکسان باشند.

عجیب بود چگونه این گونه ی انسانی سوسک مانند در وزارتخانه ها تکثیر می‌شد: مردانی خپله که از همان اوایل جوانی قلچماق میشدند، با پاهایی کوتاه، حرکاتی تند و چالاک مثل فرفره و صورت های چاقالوی نفوذناپذیر و چشم های خیلی ریز. به نظر می‌رسید این گونه ی انسانی بهتر از بقیه زیر سلطه ی حزب شکوفا می‌شود.

غصبی که آدم دستخوشش میشد ماهیتی انتزاعی داشت و می‌توانست از یک هدف به هدفی دیگر تغییر جهت بدهد، مانند لهیب مشعل جوشکاری

ما می‌دونیم هیشکی هرگز قدرت رو با این نیت که ازش دست بکشه‌، به چنگ نیاورده. قدرت وسیله نیست، هدف به حساب میاد. آدم دیکتاتوری راه ‌نمی‌ندازه که از انقلاب پشتیبانی کنه، انقلاب میکنه تا دیکتاتوری راه بندازه. هدف از سرکوب جز سرکوب نیست. هدف از شکنجه جز شکنجه نیست. هدف از قدرت جز قدرت نیست.

تا آگاه نشوند محاله عصیان کنند، و فقط بعد از این که عصیان کردند به آگاهی می رسند.