بریده‌های کتاب ۱۹۸۴

وینستن با آمیزه‌ای از حیرت به بیهودگی رنج و ترس در زندگی فکر کرد، خیانتِ جسم انسان که درست وقتی به کوششی استثنایی نیاز داریم، همیشه سرجایش میخکوب می‌شود. ... ناگهان به ذهنش خطور کرد که در لحظات سرنوشت‌ساز هرگز با دشمنی خارجی نمی‌جنگیم، بلکه همیشه با جسم خودمان درگیر می‌شویم.

می‌فهمم <چگونه> ؛ ولی نمیفهمم <چرا> .

یگانه مقصود به رسمیت شناخته شده ی ازدواج این بود که برای خدمت به حزب بچه بیاورند. آمیزش جنسی را باید به چشم عملی بی‌اهمیت و کمو و بیش ناخوشایند نگاه می‌کردند، مثل دوایی تلخ.

برخلاف وینستون، او به خوبی پی برده بود مقصود غایی حزب از تنزه‌طلبی جنسی چیست. نکته صرفا این نبود که غریزه‌ی جنسی دنیای مستقل خویش را می‌آفرید که بیرون از سلطه حزب جای می‌گرفت و اژ این رو باید در صورت امکان نابود می‌شد. مهم‌تر این بود که که محرومیت جنسی باعث ایجاد هیستری می‌شد که مطلوب بود، زیرا می‌توانست به جنون جنگ و پرستش پیشوا بدل شود. دختره این‌طور توضیح داد:«آدم که انرژیش رو تخلیه می‌کنه بعدش احساس خوشبختی به‌ش دست می‌ده و هیچی واسش اهمیت نداره. برای اون‌ها قابل تحمل نیست که آدم همچی حالی پیدا کنه. اون‌ها می‌خوان آدم مدام لبریز انرژی باشه. همه این رژه رفتن‌های چپ و راست و و هورا کشیدن‌ها و پرچم تکون‌دادن‌ها جبران تمنای جنسی ترشیده‌ست. اگه آدم از درون شاد باشه و احساس خوشبختی بکنه، چرا باید محض خاطر برادر بزرگ و برنامه‌های سه ساله و „دو دقیه نفرت‟ و مابقی چرندیات مرده‌شوربردشون به هیجان بیاد؟»

《در جایی که دیگر اثری از تاریکی نیست با همدیگر ملاقات خواهیم کرد . 》

اگه با تمام وجود احساس کنی انسان موندن ارزش داره، حتی اگه هیچ نتیجه ای ازش به بار نیاد، شکست شون داده ای.

رایج‌تر این بود که اگر افرادی اسباب ناخرسندی حزب را فراهم آورند بی‌سر و صدا ناپدید شوند و دیگر کسی اسم‌شان را هم نشنود.

《هرکس گذشته را کنترل کند،آینده را در دست دارد و کسی که حال را کنترل می کند،گذشته را کنترل کرده است.》و بدین ترتیب،گذشته که ذاتاً تغییر ناپذیر است،تغییر می کرد.ساده بود و یگانه کاری که باید انجام می دادند کنترل حافظه‌ی‌ مردم بود،که به آن《کنترل واقعیت》و یا در زبان نوین《دوگانه باوری 》می گفتند.

آنچه از ایشان (رنجبران(حزب کارگر)) می‌خواستند، حب وطن بدوی بود که بتوان در صورت لزوم با توسل به آن وادارشان ساخت ساعت کار بیشتر یا سهميه‌ی کمتری بپذیرند. حتی وقتی ناراضی می‌شدند، نارضایتی آن‌ها ره به جایی نمی‌برد.

آدم رویدادهای سترگی را به یاد می آورد که به احتمال زیاد اتفاق نیفتاده بودند، آدم جزئیات وقایعی را به یاد می آورد که از باز آفریدن حال و هوای شان عاجز بود و دوره های خالی بسیاری بودند که آدم نمی توانست تکلیف شان را روشن کند.

برادر بزرگ مراقب توست

اگر آیندگان مانند اکنونیان باشند که به او گوش نخواهند داد و اگر توفیری داشته باشند آن وقت دیگر نگرانی اش بی معنی می شود.

کسی که گذشته را کنترل کند آینده را کنترل می‌کند، و کسی که حال را کنترل کند گذشته را کنترل می‌کند

مشخصه‌ی اصلی زندگی مدرن خشونت و ناامنی آن نبود، بلکه صرفا خالی بودنش بود، دلگیر بودنش، بی مزگی‌اش.

اگر امیدی باشد، باید نزد پرولترها نهفته باشد، زیرا فقط آن‌جا، میان آن فوج عظیم انسان‌های نادیده گرفته شده، هشتاد و پنج درصد جمعیت اقیانوسیه، می‌توانست نیرویی پدید آید که حزب را نابود کند

او با خودش اندیشید بهترین کتاب‌ها آن‌هایی هستند که دانسته‌هایت را به خودت می‌گویند.

همه‌چیز درمیان غبار محو می‌شد. گذشته پاک شده بود، پاک شدن از یاد رفته بود، دروغ حقیقت شده بود.