بریده‌های کتاب خط مقدم: روایتی داستانی و مستند از تشکیل یگان موشکی ایران با محوریت زندگی شهید حسن طهرانی مقدم

بچه‌ها سرشان را به نشانه تأیید تکان دادند. اشتیاق و انرژی توی چشم‌هایشان دیده می‌شد. با این طرح حسن‌آقا حجم درسی که باید می‌خواندند چندبرابر می‌شد؛ ولی بچه‌ها دانشجو‌های عشق مدرک دانشگاه‌ها نبودند که از درس گریزان باشند. آنها آمده بودند که یاد بگیرند. هرچه بیشتر، بهتر.

هر بار که رفیق دوست به دیدن کیم ایل سونگ (رهبر کره شمالی) می‌رفت، با این سوال مواجه می‌شد که: «آیا در این مدت زمانی که همدیگر را ندیده‌ایم، موفق به ساخت چیزی شده‌اید؟» اگر جواب رفیق دوست مثبت بود، کیم ایل سونگ از آن طرف میز بزرگ بلند می‌شد و با خوشحالی به سمت حاج محسن می‌آمد و او را در آغوش می‌گرفت و بعد سر جایش برمی‌گشت. انگار که ایران آن سلاح را برای کره درست کرده باشد. بار اولی که این کار را کرد به خاطر چهره بهت زده رفیق دوست هم که شده علت خوشحالیش را توضیح داد: «ما و شما یک دشمن مشترک داریم. من در طول همه سال‌های مبارزه‌ام با آمریکا فقط توانستم یک ضربه به ساق پای او وارد کنم، اما شما حالا قلب او را نشانه گرفته‌اید. علتش هم این است که شما با اسلام به جنگ او رفته‌اید. من قبل از پیروزی انقلاب اسلامی فقط اسمی از اسلام شنیده بودم اما بعد از انقلاب شما متوجه شده‌ام که اسلام چیز خوبی است. حتی تمایل دارم که درباره آن تحقیق کنم. همین بود که رفیق دوست سفارش داده بود بعضی از کتاب‌های شهید مطهری را به زبان کره‌ای ترجمه کرده بودند و در سفری که به همراه آقای هاشمی آمده بود، برای کیم ایل سونگ آورده بود.

بسم الله الرحمن الرحيم خدمت الهام عزیز سلام علیکم امیدوارم کاملاً خوب و موفق و شاد باشی از اینکه تو را نمی‌بینم باعث افسردگی است ولی شرایط ایجاب می‌کند به خاطر اهداف مورد نظرمان اینگونه دوری‌ها را به خاطر رضایت خدای منان بپذیریم تو می‌بایستی فقط به خاطر او صبر کنی و من می بایستی تمام تلاشم را در پی رضای او و اهداف او صرف نمایم توضیح بیشتر از این را ضروری نمی‌بینم چون تو را فردی روشن و واقع بین می‌بینم و از اینکه تو همسر من هستی احساس غرور می‌کنم. (الحمدلله)

طی ماه های اول جنگ که عراق روی خط پیشروی و گرفتن شهرهای ایران بود و برای رسیدن به ایران خط و نشان می کشید و روز تعیین می کرد ، سازمان ملل سرگرم امور مهمتری توی دنیا بود و هنوز وقت نکرده بود درباره تجاوز عراق به خاک کشور همسایه اش اظهار نظر کند . اما بعد از عزل بنی صدر و انجام چهار عملیات پشت سرهم و موفق ثامن الائمه ، طریق القدس ، فتح المبین و بیت المقدس که منجر به آزادسازی دوازده هزار و پانصد کیلومتر از پانزده هزار کیلومتر اشغال شده توسط عراق شد ، همه دنیا به تکاپو افتادند که این دو کشور همسایه را آشتی بدهند ؛ اما هیچکدام از قطعنامه هایی که صادر می شد قطعنامه صلح نبودند . یک جورهایی همه‌شان قطعنامه های آتش بس در جهت جلوگیری از سقوط صدام بودند . بدون اینکه سازمان ملل یا کشورهای دیگر ضمانتی بابت دوباره حمله نکردن عراق حتی بالافاصله بعد از پذیرش قطعنامه بدهند ...