بریده‌های کتاب یک اتفاق مسخره

او ابتدا کارمندی دون‌پابه، با حقوقی ناچیز بود. چهل و پنج سال تمام را بی‌وقفه جان کنده و امروز را به فردا رسانده بود و همواره نیک می‌دانست که پله‌های ترقی را تا کجا خواهد پیمود. صاحب منصبی عالی‌رتبه‌ بود که دو سناره بر سینه داشت اما هیچ ستاره‌ای در چشمانش نمی‌درخشید.

نفهمیدن سخت‌تر از فهمیدن است.

در این هشت روز، چنان جهنم تمام عیاری را تجربه کرد که باید در آن دنیا از حساب گناهانش کم می‌کردند.

گاهی اوقات چه فکر و خیالها که از سر آدمیزاد نمی گذرد. آن هم در چه موقعیتهای مضحک و عجیب و غریبی.

دیگر هرگز لب به مشروب نمیزنم از سرشب،یکریز وراجی میکنی و آن وقت فردا پشیمان میشوی.

آقا... به نظر من، انسانیت شرط اول است... رفتار انسانی با زیردستان. نباید یادمان برود که آن‌ها هم آدمند. انسانیت همه چیز را نجات می دهد و خلاص می‌سازد...