بریده‌های کتاب یک اتفاق مسخره

مخصوصاً از شلختگی بیزار بود، همچنین از شادی افسارگسیخته، و این دومی را نوعی شلختگی اخلاقی می‌دانست.

می‌دانیم که گاه سیلی از قضاوت‌ها به افکار در لحظه‌ای به ذهن آدمی هجوم می‌آورد، در قالب پاره‌ای احساسات که نمی‌توان با کلمات بیانشان کرد، خاصه کلام ادبی.

چون بسیاری از احساسات ما، وقتی به زبان عادی برگردانده می‌شوند، کاملا نامعقول و غیر موجه به نظر می‌رسند. به همین دلیل هم هست که هرگز لباس واقعیت به خود نمی‌پوشند. با این حال، این قبیل احساسات در همه آدم‌ها دیده می‌شود.

ما همه‌اش حرف می‌زنیم، اما نوبت به عمل که می‌رسد، همه چیز پوچ و توخالی از آب در می‌آید.

گاهی اوقات چه فکر و خیال‌ها که از سر آدمیزاد نمی‌گذرد. آن هم در چه موقعیت‌های مضحک و عجیب غریبی.

بسیاری از احساسات ما، وقتی به زبان عادی برگردانده می‌شوند، کاملا نامعقول و غیرموجه به‌نظر می‌رسند.

نکند دارند به من می‌خندند؟

گاهی اوقات چه فکر و خیالها که از سر آدمیزاد نمی گذرد. آن هم در چه موقعیتهای مضحک و عجیب و غریبی.

دیگر هرگز لب به مشروب نمیزنم از سرشب،یکریز وراجی میکنی و آن وقت فردا پشیمان میشوی.

آقا... به نظر من، انسانیت شرط اول است... رفتار انسانی با زیردستان. نباید یادمان برود که آن‌ها هم آدمند. انسانیت همه چیز را نجات می دهد و خلاص می‌سازد...

او ابتدا کارمندی دون‌پابه، با حقوقی ناچیز بود. چهل و پنج سال تمام را بی‌وقفه جان کنده و امروز را به فردا رسانده بود و همواره نیک می‌دانست که پله‌های ترقی را تا کجا خواهد پیمود. صاحب منصبی عالی‌رتبه‌ بود که دو سناره بر سینه داشت اما هیچ ستاره‌ای در چشمانش نمی‌درخشید.

نفهمیدن سخت‌تر از فهمیدن است.

در این هشت روز، چنان جهنم تمام عیاری را تجربه کرد که باید در آن دنیا از حساب گناهانش کم می‌کردند.

مخصوصاً از شلختگی بیزار بود،همچنین از شادی افسارگسیخته، و این دومی را نوعی شلختگی اخلاقی می دانست .

ما همه‌اش حرف می‌زنیم،اما همین که نوبت عمل می‌رسد،همه چیز پوچ و توخالی از آب در می‌آید.