بریده‌ کتاب‌های ضد

ای عشق ای عزیز ترین میهمان عمر دیر آمدی به دیدنم اما خوش آمدی

ای مرگ می رسی به من اما چقدر زود ای عشق می رسم به تو اما چقدر دیر

رسیده ام به خدایی که اقتباسی نیست شریعتی که در آن حکم ها قیاسی نیست خدا کسی است که باید به دیدنش بروی خدا کسی که از آن سخت می هراسی نیست

عشق از انسان چه موجود غریبی ساخته است

مگو شرط دوام دوستی دوری ست باور کن همین یک اشتباه از آشنا بیگانه می سازد

کسی را که برنجاند تو را هرگز نمی بخشم تو با من اشتی کردی ولی من با خودم قهرم

داد از این طرز مسلمانی که هر کس در نظر قبله را می جوید اما از خدا برگشته است

دل باز هم بهانه رفتن گرفت و باز تا بال و پر گشود سراغ از قفس گرفت گفتم به هیچ کس دل خود را نمی دهم اما دلم برای همان هیچ کس گرفت

مگو شرط دوام دوستی دوری است باور کن همین یک اشتباه از آشنا بیگانه می سازد 🥲

کاش دست دوستی هرگز نمی دادی به من «آرزوی وصل» از «بیم جدایی» بهتر است 🥲

ماهی تویی و آب من و تنگ روزگار! من در حصار تنگ و تو در مشت من اسیر