فقیر بودن و شاد بودن، آسان نیست. ثروت شادی نمی‌آورد و البته فقر هم شادی را از بین نمی‌برد. منشا شادی بیرون از انسان نیست که با سر و سامان دادن به بیرون از خود آن را خلق کند یا از دستش بدهد.

شیخ! شانه‌هایت را از زیر بار خالی نکن. قرعه فال به نام تو زده‌اند و این قرعه بدون اذن امام عصر که مجرای اراده حق در آسمان و زمین است، به نام کسی زده نمی‌شود.

آنچه را که ما "دل" می‌نامیم عبارت است از احساسی بسیار عظیم و عمیق که در درون انسان وجود دارد و گاهی اسم آن را "احساس هستی" می‌گذارند یعنی احساسی از ارتباط انسان با هستی مطلق. کسی که زبان دل را بداند و با آن انسان را مخاطب قرار دهد، او را از اعماق هستی و کنه وجودش به حرکت در می‌آورد. آن وقت دیگر تنها فکر و مغز انسان تحت تاثیر نیست بلکه سراسر وجودش تحت تاثیر قرار می‌گیرد.

بسیاری در بزنگاه تصمیم‌هایشان را دفن می‌کنند، تا به وقتش آن‌ها را استخراج کنند، اما این وقت قضا می‌شود مانند نماز صبحی که قضا می‌شود و با هیچ قضاکردنی ادا نمی‌شود.

یکی از حرف‌هایی که آنجا با موسی بن جعفر می‌زند این است که می‌گوید شما بنی هاشم _آل علی_ از فدک محروم شدید، فدک را از شماها گرفتند، الآن من می‌خواهم فدک را به شما برگردانم. بگو فدک کجاست، حدود فدک چیست تا من فدک را به شما برگردانم. خب معلوم است که این یک فریبی است که می‌خواهد فدک را برگرداند، به عنوان کسی که حق از دست رفته آل محمد را می‌خواهد به آنها برگرداند، چهره‌ای برای خودش درست کند. حضرت می‌گوید بسیار خوب، حالا که می‌خواهی فدک را بدهی، من حدود فدک را برای تو معین می‌کنم. بنا می‌کنند حدود فدک را معین کردن؛ آن حدودی که امام موسی بن جعفر برای فدک معین می‌کنند تمام کشور اسلامی آن روز را در بر می‌گیرد؛ فدک یعنی این. یعنی اینکه تو خیال کنی که ما دعوایمان در آن روز بر سر یک باغستان بود، چند تا درخت خرما بود، این ساده لوحانه است. مسئله ما آن روز هم، مسئله چند تا نخلستان و باغستان فدک نبود، مسئله خلافت پیغمبر بود مسئله حکومت اسلامی بود.