کتاب های بکمن ریتم نسبتا کندی دارند و باید با حوصله با آنها رفتار کنید باید وقت بدید بهشون ، یجورایی مثل زندگی و اتفاقاتش هستند ، اوایل کتاب تقریبا هیچی متوجه نمی شوید ولی باید اجازه بدهید که این پازل کامل بشه تا تصویر نهایی را ببینید و لذت ببرید ، آدمهای توی داستان های بکمن کامل نیستند و حتی سعی هم نمی‌کنند که کامل و بی نقص باشند و همینه که برای من جذابه، اینکه  با وجود کامل کامل نبودن بازم دوست داشتنی هستند و شخصیت هایش تا مدتها توی ذهنتون باقی میمونه . 
      

        من کتاب ضد را بیشتر دوست داشتم و با آن بیشتر ارتباط گرفتم  
      

        مرگ آیلر و یاشا دردناک بود خیلی زیاد 🙃 
      

        زندگی را نباید تنها زندگی کرد ، حتی در روز آخر 🙃
      

        شاید باید چند سال دیگر دوباره بخوانمش حس میکنم جزو آن دسته کتابهایی است که با رشد دیدگاه آدم نظرم راجع بهش  عوض میشود .
      

        سباستین میپرسد: توی اون کاغذ یادداشت ها چی مینویسی؟
غول جواب میدهد: اسم تورا .
چرا ؟
(که یادت نره کسی هستی )
      

        یه بار معلم ازمون خواست درباره اینکه معنی زندگی چیه انشا بنویسیم .
تو چی نوشتی ؟
«همراهی »
بهترین جوابی که تا حالا شنیدم .
معلممون گفت که باید جواب طولانی تری بنویسم.
خب تو چیکار کردی ؟
نوشتم : همراهی و بستنی .
بابابزرگ لحظه ای فکر می‌کنه و بعد می‌پرسه : چه نوع بستنی ای ؟
نوآ لبخند میزنه .
درک شدن خیلی شیرینه .