بریده‌ کتاب‌های جاذبه و دافعه علی (ع)

محبت خیر رساندن است و احیاناً خیر رساندن‌ها به شکلی است که علاقه و محبت طرف را جلب نمی‌کند. چه بسا افرادی که انسان از این رهگذر به آن‌ها علاقه می‌ورزد و آن‌ها چون این محبت‌ها را با تمایلات خویش مخالف می‌بینند به جای قدردانی دشمنی می‌کنند.

انسان نیاز دارد که دوست بدارد و اورا دوست بدارند و هم می توانیم بگوییم نیازدارد که دشمن بدارد و اورا دشمن بدارند.

علم چراغی است فرا راه انسان که راه را از چاه روشن می کند

تجربه نشان داده است که آن اندازه که مصاحبت نیکان و ارادت و محبت آنان در روح مؤثر افتاده است، خواندن صدها جلد کتاب اخلاقی مؤثر نبوده است.

علی(ع) اگر رنگ خدا نمی‌داشت و مردی الهی نمی‌بود فراموش شده بود.

وای به حال جامعه مسلمین از آن وقت که گروهی خشکه مقدسِ یک دنده‌ ی جاهلِ بی‌خبر، پا را به یک کفش کنند و به جان این و آن بیفتند.

شاد باش‌ای عشق خوش سودای ما ای طبیب جمله علتهای ما... مولانا

پیدایش طبقهٔ جاهل مسلک مقدس‌مآب که خوارج جزئی از آنها بودند، برای اسلام گران تمام شد. گذشته از خوارج که با همۀ عیبها از فضیلت شجاعت و فداکاری بهره‌مند بودند، عده‌ای دیگر از این تیپ متنسک به وجود آمد که این هنر را هم نداشت. اینها اسلام را به سوی رهبانیت و انزوا کشاندند، بازار تظاهر و ریا را رایج کردند. اینها چون آن هنر را نداشتند که شمشیر پولادین بر روی صاحبان قدرت بکشند، شمشیر زبان را بر روی صاحبان فضیلت کشیدند؛ بازار تکفیر و تفسیق و نسبت بی‌دینی به هر صاحب فضیلت را رایج ساختند. .................. خطر جهالت این گونه افراد و جمعیتها بیشتر از این ناحیه است که ابزار و آلت دست زیرکها قرار می‌گیرند و سد راه مصالح عالیه اسلامی واقع می‌شوند. همیشه منافقان بی‌دین، مقدسان احمق را علیه مصالح اسلامی برمی‌انگیزند؛ اینها شمشیری می‌گردند در دست آنها و تیری در كمان آنها.

رسول اکرم فرمود: انّی ما اخافُ عَلی امَّتِی الْفَقْرَ وَ لکنْ اخافُ عَلَیهِمْ سوءَ التَّدْبیرِ [1]. من از هجوم فقر و تنگدستی بر امت خودم بیمناک نیستم. آنچه از آن بر امتم بیمناکم کج اندیشی است. آنچه فقر فکری بر امتم وارد می‌کند، فقر اقتصادی وارد نمی‌کند.

مذهب خوارج هر چند منقرض شده است اما روحاً نمرده است؛ روح «خارجی‌گری» در پیکر بسیاری از ما حلول کرده است.