بریده‌های کتاب شهر خرس

اما او فقط خیلی آدم امیدواری است.

تقریبا؟ محض رضای مسیح، نمی‌شه که تقریبا تو قایق باشی؛ یا تو قایقی یا تو آب. وقتی هم که همه‌ی شما احمق‌ها افتادین تو آب، چه اهمیتی داره که تو نفر آخری بودی که افتادی؟

اگر صادق باشی، سرت کلاه می‌گذارند، اما صادق باش. اگر مهربان باشی، از سر خودخواهی متهمت می‌کنند، اما مهربان باش. تمامی خوبی های امروزت فردا به دست فراموشی سپرده می‌شود، اما خوبی کن.

به این دلیل است که جاهایی مثل اینجا چشم امیدشان به جوانانشان است، چون تنها آن‌ها هستند که به یاد ندارند اوضاع قبلاً بهتر بود.

"تعارض برای متعرض فقط چند دقیقه طول میکشد، اما برای قربانی تا ابد."

اما سرما هیچ‌وقت او را آزار نمی‌دهد...

دو چیز خیلی خوب به ما خاطرنشان می‌کند که چقدر پیر شده‌ایم: بچه‌ها و ورزش.

بزرگ‌ترین ترس هر مادری؛ هر شب از خواب بیدار شوی و به صدای نفس بچه‌هایت گوش کنی و بعد هم که دیدی مثل همیشه دارند نفس می‌کشند، احساس حماقت کنی.

کارخانه که هنوز هم بزرگ‌ترین کارفرمای شهر است، اما سه سال پشت هم است که دارد نیروهایش را تعدیل می‌کند - یک جمله خوشگل به جای اخراج کردن.

هنوز هم کرا شب‌ها دور خانه می‌چرخد و بچه‌هایش را می‌شمرد: یک، دو، سه. دو تا در تخت‌خواب و یکی در آسمان.

نه جامعه شناسان و نه اعضای تیم های ورزشی ، هیچ کدام، قادر نیستند بگویند چه چیز از یک آدم معمولی یک رهبر می سازد، رهبری که ما از او پیروی می کنیم .فقط چشممان که به او می افتد بی اختیار می دانیم که او رهبر ماست.

- بعضی از شماها با یه استعداد ذاتی به دنیا اومدین و بعضی‌تون نه. بعضی‌هاتون خیلی خوش‌شانسین و مجانی چیزهایی بهتون داده شده، بعضی‌هاتونم نه. اما وقتی می‌رین تو رینگ همه‌تون مثل همین؛ ولی یه چیزی رو باید بدونین: خواست و اراده از شانس بالاتره.

انسان خطاهای بسیاری می‌کند که بدترینشان غرور است.

همه همیشه از دست او ناراحت‌اند. این برای کسی که می‌خواهد همه را راضی نگه دارد، خیلی سخت است.