بریده‌های کتاب آرایش دشمن

آدم های عاشق پای عشقشان که در میان باشد نمیتوانند یک ریز از او نگویند.

-آدم وقتی می‌بیند بعضی‌ها چه تعریفی از عشق دارند دلش می‌خواهد بالا بیاورد.

《هیچ چیز به اندازه‌ی روحی که ایمان به او جان بخشیده قدرت ندارد. تفاوتی نمی‌کند خدا وجود داشته باشید یا خیر. دعای من آن‌قدر قوی و همراهِ یقین بود که بتواند زندگی‌ای را نابود کند...

هیچ چیز به اندازه‌ی روحی که ایمان به او جان بخشیده قدرت ندارد.

خطر همان زندگی است. فقط زندگی را می‌شود به خطر انداخت. اگر آن را به خطر نیندازیم زندگی نکرده ایم.

داد از این بیماریِ دیوانه خواندن کسانی که درکشان نمی کنیم!

خنده دار است که آدم ها نیاز دارند به این که دیگران را متهم به تباه کردن زندگیشان کنند ، درحالی که خودشان به تنهایی بدون کمک هیچ کس دیگری خیلی خوب از عهده اش بر می آیند

((زندگی؟)) ((میشناسمش . آن قدری که بهش بها داده اند نمی ارزد))

توی دنیا هیچ چیز فهم نا پذیرتر از چهره ها نیست یا بهتر بگویم از برخی چهره ها مجموعه ای از خطوط و نگاههایی که به یکباره تبدیل میشود به تنها واقعیت موجود و مهمترین معمای عالم هستی که با عطش و ولع به آن مینگریم انگار که برترین پیام بر آن حک شده باشد.

مردم به هر کسی که حرف هایش را نمی فهمند ، انگ دیوانگی می زنند

موازین اخلاقی آدمها باهم فرق دارد. معیار من برای ارزیابی کارها میزان لذت بخش بودنشان است. حظ هدف نهایی هستی است و نیاز به هیچ توجیهی ندارد و عمل بیشوق شر بی دلیل است، مخمصه فلاکت بار و غیرقابل دفاع

اگر آدم‌ها حافظه‌ی خوبی داشتند، می‌دیدند دارند از موضوعاتی حرف می‌زنند که به گمان‌شان چیزی از آن‌ها نمی‌دانند.

پشیمانی از خطا خطای بزرگ‌تری است.

این نیاز آدمها به اینکه دیگران را متهم به تباه کردن هستی شان کنند خنده دار است. در حالی که خودشان خیلی خوب از پس این کار برمی آیند. بدون نیاز به کمک کسی!

خطر کردن خود زندگی است . آدم فقط می تواند سر زندگی اش خطر کند . اگر هم خطر نکند ، زندگی نمی کند

آدم‌ زمانی همت میکند که از اوضاعش ناراضی باشد.

از این میترسم ، شما قادر به درک احساسات نیستید این ویژگی مشترک تمام کسانی هست که در کودکی بهشان محبت نشده است