بریده‌های کتاب معمای خیر و شر

هر چیزی در عالم به وجود می اید، سببی دارد و بر اساس سنتی از سنت های الهی اتفاق می افتد.

زشت ها بزرگترین حق را بر گردن زیباها دارند. اگر زشت ها نبودند، زیباها جلوه و رونق نداشتند. اینان معنا ومفهوم خود را از آنان گرفته اند. اگر همه یکسان بودند ، نه تحرکی بود و نه کششی و نه جنبشی و نه عشقی و نه غزلی و .....

حکمت ، اقتضا می کند انسان هایی متفاوت خلق شوند.

فقر یک جامعه هیچگاه نتیجه ایمان آن جامعه نیست، چنانکه وضعیت مطلوب مادی جامعه‌ای محصول کفر آن اجتماع نبوده است.

نظام راستین زندگی در این عالَم، بر تقسیم صحیح کارها مبتنی است و تقسیم عادلانه کارها بر همین تفاوت‌ها استوار است. بدون این تفاوت‌ها زندگی عادی بشر از هم می‌پاشد.

ما همیشه به این اشتباه دچاریم که نداشته های خودمان را با داشته های دیگران مقایسه می‌کنیم و نام آن را داشتن «نقص و بیچارگی» می‌گذاریم و از این «داشتن» رنج می‌بریم.

جهان چون چشم و خط و خال و ابروست که هرچیزی به جای خویش نیکوست

ما همیشه به این اشتباه دچاریم که نداشته های خود را با داشته های دیگران مقایسه می کنیم و نام آن را "داشتن نقص و بیچارگی" می گذاریم و از این "داشتن" رنج می بریم.البته تا مقایسه ای نکرده باشیم چنین نام گذاری هایی هم صورت نمیگیرد. 

بیچارگی‌های دنیوی ما از خرابی عینک است که بر چشم خود زده‌ایم و هموار خود را با دیگری مقایسه می‌کنیم.

پس هیچکس از خداوند طلبکار نیست. در نتیجه امکان ندارد خدا به کسی ظلم کند؛ چون ظلم در موقعیتی معنا پیدا می‌کند که حقی وجود داشته باشد.

در حقیقت ذهن ما به یک خطای منطقی دچار می‌شود و نداشتن نعمت اضافه را داشتن مریضی و بیچارگی و نقص می‌نامد و فکر می‌کند خداوند بیچارگی و نقص را برای ما آفریده است؛ چنانکه نداشتن چشم را داشتن کوری می‌نامند و گمان می‌کند خداوند به ما کوری عطا کرده است؛ در حالی که نداشتن چشم نداشتن است و اینطور نیست که خداوند این نداشتن را آفریده و به ما داده باشد؛ بلکه او به شخص نابینا کمتر نعمت داده است.

یکی از سنن الهی، سنت جاری ساختن بلا بر بندگان مومن است. خداوند اگر خیر بنده‌ای را بخواهد و اراده کند که او را رشد دهد، با مصائب و بلایا او را به سوی خود می‌کشاند... مومن در برابر این حوادث، ناگهان از خواب غفلت بیدار شده و به یاد می‌آورد که نباید به امور گذرا و ناپایدار دل ببندد؛ به همین دلیل توجه و انسش به خداوند متعال بیشتر شده و به او نزدیک‌تر می‌شود.

فشارها و سختی‌ها موجب آشکار شدن درون انسان‌هاست. در موقعیت عادی، همه مانند هم رفتار می‌کنند؛ ولی وقتی سختی‌ها شروع می‌شود تفاوت‌ها کم کم پدیدار شده و خصوصیات پنهان ظاهر می‌گردد. اگر سختی‌ها و مشکلات نبود انسان‌ها چنین می‌پنداشتند که از نظر فضایل معنوی و پیشرفت اخلاقی همه با هم مساوی‌اند...

داستان اینه وقتی تو راه اربعین انقد اوضاع رو خودشون خفن برات میریزن که جدای از وصل شدن ب مودم بدون فیلتر کاراتو راه انداختن ک هیچ از هیچی حرف نیست که از خونه خودمونم بیشتر کیف میده حتی بهخوان ک هیچ کتابم میخونی تیکه کتابم بذاری زیر باد اسپیلت هرچقدر از معجزات این راه مشایه بگم کمه !:))))))🕊✨️

اگر کمی زاویه دید خود را درباره عالم هستی تغییر دهیم،می‌توانیم بفهمیم که بسیاری از رنج های ما در توهم و نگاه نادرست ما نسبت به عالم،ریشه دارد و اگر عینکمان را عوض کنیم،بدی و رنجی باقی نخواهد ماند.