مرگان در هر قدمی که برمیداشت، هر نفسی که از سلوچ دورتر می‌شد، احساس می‌کرد بار دیگر هزار فرسنگ به او نزدیک و نزدیک تر می‌شود. چه‌قدر دور؛ چه قدر دور از هم شب و روز گذرانده بودند. آی... که زندگانی چه‌جور تلف می‌شود!