احساس میکرد از گذشته و آنچه گم مرده، دور شده است. حال دیگر چیزی نمیخواست جز همین گرفتگی و انزوای درون و حرارت شفاف و صبورانه در چهره دنیا. او می‌خواست زندگی را مانند خمیر ورز داده و له شده در دست هایش بفشارد.

از خود و علایقش بیگانه شده و از دلش و حقیقت دور مانده بود. چیزهایی که در شرایط قبلی به هیجانش می‌آوردند، دیگر چنگی به دلش نمی‌زدند، چون بخشی از زندگی اش شده بودند.