بریده‌های کتاب ریلا در اینگل ساید

دنیای گذشته ما برای همیشه از بین رفته ، ما باید خودمون رو برای این واقعیت اماده کنیم

ریلا، این را فراموش نکن. من اینجا رهایی را از دست آوردم. رهایی از ترس...

او آهسته پاسخ داد:《احساسم هرچه باشد، عقیده ام را تغییر نمی دهد...باور من این است که کشوری که جوانانش برای دفاع از آن آماده ی جان فشانی اند، بخاطر ازخودگذشتگی آنها به افق جدیدی دست پیدا می کند.》

یعنی زندگی همین بود؟ چیزی خوشایند پیش می‌آمد و بعد، همین که خود را به خوشی آن می‌سپردی از کفت می‌گریخت؟

(چیزی به عنوان دوست واقعی در دنیا وجود ندارد؛)

به هر حال چه مرگ پیش رویم باشد چه زندگی، از آن نمیترسم و از آمدنم پشیمان نیستم...

سوزان گفت : "صبر مثل مادیانی است که هرقدر هم خسته باشد به راهش ادامه می‌دهد . "

_ "ویلا! چرا دیروز برنمیگردد؟" چرا برنمیگردد جمز؟ "دیروزِ" پر از خنده و شادی مان. دیروزی که پسر ها در خانه بودند و من و والتر کتاب میخواندیم ، پرسه میزدیم و در دره رنگین کمان غروب خورشید و بالا آمدن ماه را تماشا میکردیم . کاش برمیگشت ، ولی دیروز ها هیچوقت برنمیگردند جمز کوچولو!... امروزهایمان تاریک و ابری اند و جرئت نداریم به فردا هایمان فکر کنیم

اصلا لازم نیست به برنامه‌های آینده‌ات فکر کنی؛ چون هیچوقت آن‌طور که می‌خواهی پیش نمی‌رود.

تو هنوز به سنی نرسیده‌ای که بخواهی از خوشی زیاد بترسی.

کشوری که جوانانش برای دفاع از آن آماده جان فشانی‌اند؛ به خاطر از خود گذشتگی آن‌ها به افق جدیدی دست پیدا می‌کند.

وقتی مجبور شویم کاری را انجام بدهیم، توانایی‌اش را هم به دست می‌آوریم.

اگر درد نداشت مهم نبود. از مردن نمی‌ترسم... ترس من از درد قبل از مردن است... آدم وقتی می‌میرد،تازه راحت می‌شود... ولی جان کندن خیلی ترسناک است.

شاید جسم انسان، آرام و محله به مرحله رشد کند ولی روح با جهش‌هایی بلند و ناگهانی،بزرگ می‌شود و زمانی به والاترین درجه‌اش می‌رسد.