بریده‌های کتاب Legend of the Galactic Heroes: Dawn

هر سازمانی، هر ماشینی، در نهایت توسط نیروی انسانی اداره می‌شه. مهارت و شایستگی کسانی که در رأس هستن، می‌تونه یه ببر رو به گربه تبدیل کنه یا برعکس. No matter what the organization, no matter what the machine, what runs it, ultimately, is the personnel. The skill and competence of the ones in charge can turn a tiger into a cat, and can even do the opposite.

در کنار آتش، غیبت و شایعه پراکنی، دوست دیرینه‌ی بشر در همه اعصار بوده است؛ و این دوست، در هر عصر و هر شرایطی عاشقانی داشته است. نه در کاخ‌های باشکوه از دهان می‌افتاده و نه در زاغه‌های محقر. Along with fire, humanity’s great friend down through the ages had been gossip. Those who adored this friend existed in every era under every circumstance, ceasing neither in luxurious palace nor in homely ghetto.

ضرب ‌المثل‌های زیادی در تاریخ هستند که بر اهمیت فرماندهان تأکید دارند. برای مثال «فرمانده‌ای بی‌باک، سربازی بزدل ندارد»، یا «صد گوسفند که به رهبری یک شیر می‌جنگند، بر صد شیر به رهبری یک گوسفند، پیروز خواهند شد.» There were many ancient proverbs that emphasized the importance of commanders. “A fearless general has no cowardly soldiers,” for example, or “A hundred sheep led by a lion will triumph over a hundred lions led by a sheep.”

یک نسل بعد تاریخ نگاری به نام د. سینکلر در این باره نوشت: ظهور فون گلدنباوم گواهی بود تاریخی و چشم گیر بر این حقیقت که در بنیان خود، انسانها تفکر مستقل و مسئولیت پذیری را دوست ندارند بلکه ترجیح میدهند دستور بگیرند مطیع باشند و از بار مسئولیت شانه خالی کنند. در یک دموکراسی مردمی توده‌هایی که حاکمان نالایق را انتخاب می کنند خودشان مقصرند اما در یک سلطنت این گونه نیست. مردم به جای تأمل درباره ی اشتباهات خود، آزادند که به لذت بد گفتن از رهبرانی بپردازند که حتی از خودشان هم بی مسئولیت ترند. جدا از درستی یا نادرستی این نظریه آنچه مسلم است این است که مردم دوران فون گلدنباوم تمام قد پشت او ایستاده بودند. «حکومتی مقتدر رهبری نیرومند نظم و بازسازی» این شعار روز بود.

اگه ذهن آدم فقط درگیر پیروزی باشه، دیگه هیچ مرزی برای سقوط وجود نداره. if all people think about is winning, there’s no bottom to how low they can go.

«بعضی ژنرال‌ها را "فرزانه" می‌خوانند، برخی را "دلیر"، اما فرمانده‌ای که فراتر از این دسته‌بندی‌ها باشد—و در دل افرادش ایمانی شکست‌ناپذیر ایجاد کند—او را من "بزرگ" می‌نامم»

«هر سازمانی، هر ماشینی، در نهایت توسط نیروی انسانی اداره می‌شه. مهارت و شایستگی کسانی که در رأس هستن، می‌تونه یه ببر رو به گربه تبدیل کنه یا برعکس. و این‌که ببر به چی حمله کنه هم بستگی به رام‌کننده‌اش داره. »

فن‌شونکف ساکت موند و گوش داد. یانگ ادامه داد: «از اون نقطه به بعد، دیگه بستگی به مهارت دیپلمات‌های اتحاد داره. چون برتری نظامی پیدا کردیم، شاید بتونن یه قرارداد صلح رضایت‌بخش ببندن. از نظر من، اگه این اتفاق بیفته، دیگه با خیال راحت می‌تونم بازنشسته شم.» فن‌شونکف گفت: «ولی معلوم نیست این صلح موندگار باشه.» یانگ گفت: «در طول تاریخ بشر، صلح همیشگی هیچ‌وقت وجود نداشته، پس امیدی به اون ندارم. ولی دوره‌های چند دهه‌ای از صلح و شکوفایی وجود داشتن. اگه بخوایم چیزی برای نسل بعدی به جا بذاریم، بهترین چیزی که می‌تونیم بهشون بدیم، صلحه. نگه‌داشتن صلحی که نسل قبلی بهشون داده، وظیفه‌ی نسل بعدیه. اگه هر نسل یادش بمونه که مسئول نسل‌های بعدیه، صلح در بلندمدت حفظ می‌شه. اگه فراموش کنن، اون میراث رو به باد می‌دن و بشر دوباره برمی‌گرده سر خونه‌ی اول. که خب، اونم زیاد عجیب نیست.»

فدریکا داشت راه می‌افتاد که یانگ ناگهان صدایش زد. «ستوان دوم… من یه‌کم تاریخ خوندم. از اونجا فهمیدم که تو جامعه بشری، دو تا نگرش اصلی وجود داره. یکی می‌گه چیزهایی هستن که از زندگی باارزش‌ترن، اون یکی می‌گه هیچ‌چیزی مهم‌تر از زندگی نیست. وقتی جنگ راه می‌ندازن، از اولی استفاده می‌کنن، و وقتی می‌خوان تمومش کنن، به دومی متوسل می‌شن. این داستان مال هزاران ساله… شاید هم میلیون‌ها سال.» فدریکا که نمی‌دانست چه جوابی بدهد، سکوت کرد. «فکر می‌کنی میلیون‌ها سالِ دیگه هم همین باشه؟» «عالیجناب…» «نه، بی‌خیال کل نوع بشر. آیا کاری هست که من بتونم بکنم تا همه‌ی خونی که ریخته‌م بیهوده نباشه؟»

اگه آدم هیچ شرمی نداشته باشه، دیگه هیچ کاری براش غیرممکن نیست. Nothing is impossible if you have no sense of shame.