بریده‌های کتاب درک یک پایان

درک کنیم که هرچه گواهان زندگی ما از میان میروند تأیید کمتر میشود و این از یقین ما که کی هستیم و کی بوده ایم میکاهد. حتی چنانچه سوابق راکتبی یا صوتی یا تصویری - مجدانه نگه داشته باشیم، ممکن است پی نبریم که در ضبط سوابق به خطا رفته ایم.

می‌گفتند ارتکاب مداخله برتری دارد بر انفعال بی ارج_یعنی که بگذاری زندگی صرفا بر تو بگذرد.

و زندگی همین است، نه؟ مقداری کامیابی و مقداری سرخوردگی.

آنچه در حافظه می‌ماند همیشه آن چیزی نیست که شاهدش بوده ایم.

به گمانم نوابغ اگر مواظب نباشند، چیزی تعادل روحی‌شان را به هم می‌زند.

هر چه بیشتر می آموزی، کمتر می هراسی.« آموختن» نه به مفهوم تحصیل دانشگاهی ، بلکه به معنای شناخت عمل زندگی.

ظاهراً یکی از تفاوت های جوانی و سالمندی این است که وقتی جوانیم آینده های مختلفی برای خود اختراع می کنیم ، و وقتی پیر می شویم ، گذشته های مختلفی برای دیگران .

گاهی فکر می‌کنم مقصود زندگی آشتی دادن ماست با مرگ آتی – از طریق فرسایش تدریجی ما، با نشان دادن به ما که زندگی، هر چه هم به درازا بکشد، آن طورها که تعریف می‌کنند نیست

از تفاوت هاى جوانى و سالمندى اين است كه وقتى جوانيم، آينده هاى مختلفى براى خود اختراع ميكنيم و وقتى پير ميشويم گذشته هاى مختلفى براى ديگران ...

ادبیات بهترین راه گفتن حقیقت است؛فرایند تولید دروغ های بزرگ، زیبا، و به سامان است که از هر مجموعه واقعیتی بیشتر حقیقت می‌گوید.

اکثر ما برعکس عمل می‌کنیم: خود به خود تصمیمی می‌گیریم، بعد زیربنایی از استدلال برای توجیه آن می‌سازیم.

تاریخ یقینی‌ست که در نقطه تلاقی نارسایی حافظه و نابَسَندگی مدارک حاصل می‌شود.

جوان كه هستى -وقتى كه من جوان بودم- دلت می‌خواهد احساساتی نظير آن‌چه در كتاب‌ها می‌خوانی داشته باشی. مى‌خواهی احساسات زندگی‌ات را لبریز كند، واقعیتی تازه پدید آورد. پا که به سن می‌گذارى، به گمانم، می‌خواهی عواطفت آرام‌تر و هدف‌مندتر به كار افتد؛ می‌خواهی که زندگی‌ات را، آن‌طور که هست و به شکلی که در آمده است، تایید کنند‌. می‌خواهی به تو بگویند همه‌چیز خوب و درست است.

تاریخ یقینی‌ست که در نقطه تلاقی نارسایی حافظه و نابسندگی مدارک حاصل می‌شود

هرچه بیشتر می‌آموزی، کمتر می‌هراسی. «آموختن» نه به مفهوم تحصیل دانشگاهی، بلکه به معنای شناختن عملی زندگی.

پا که به سن می‌گذارید، انتظار کمی آسایش دارید، نه؟ فکر می‌کنید استحقاقش را دارید. به هر حال، من این جور فکر می‌کردم. ولی بعد می‌‌فهمید که زندگی پاداش شایستگی سرش نمی‌شود.