بریده‌های کتاب درک یک پایان

اکثر ما برعکس عمل می‌کنیم: خود به خود تصمیمی می‌گیریم، بعد زیربنایی از استدلال برای توجیه آن می‌سازیم.

تاریخ یقینی‌ست که در نقطه تلاقی نارسایی حافظه و نابَسَندگی مدارک حاصل می‌شود.

جوان كه هستى -وقتى كه من جوان بودم- دلت می‌خواهد احساساتی نظير آن‌چه در كتاب‌ها می‌خوانی داشته باشی. مى‌خواهی احساسات زندگی‌ات را لبریز كند، واقعیتی تازه پدید آورد. پا که به سن می‌گذارى، به گمانم، می‌خواهی عواطفت آرام‌تر و هدف‌مندتر به كار افتد؛ می‌خواهی که زندگی‌ات را، آن‌طور که هست و به شکلی که در آمده است، تایید کنند‌. می‌خواهی به تو بگویند همه‌چیز خوب و درست است.

هرچه بیشتر می‌آموزی کمتر می‌هراسی.

تاریخ یقینی‌ست که در نقطه تلاقی نارسایی حافظه و نابسندگی مدارک حاصل می‌شود

ما در زمان به سر می‌بریم زمان ما را در خود می‌گیرد و شکل می‌دهد

تاریخ دروغ فاتحان است.

هرچه بیشتر می‌آموزی، کمتر می‌هراسی. «آموختن» نه به مفهوم تحصیل دانشگاهی، بلکه به معنای شناختن عملی زندگی.

Time is on my side . زمان به سودِ من است.

درک کنیم که هرچه گواهان زندگی ما از میان میروند تأیید کمتر میشود و این از یقین ما که کی هستیم و کی بوده ایم میکاهد. حتی چنانچه سوابق راکتبی یا صوتی یا تصویری - مجدانه نگه داشته باشیم، ممکن است پی نبریم که در ضبط سوابق به خطا رفته ایم.

می‌گفتند ارتکاب مداخله برتری دارد بر انفعال بی ارج_یعنی که بگذاری زندگی صرفا بر تو بگذرد.

منزوی زندگی کردن، باعث میشود در لحظاتی به حال خودت ترحم کنی و بدگمان بشوی.

زنها اصلا مرموز نیستند، ولی ناتوانی مردها برای درک آنها مرموزشان میکند.

و زندگی همین است، نه؟ مقداری کامیابی و مقداری سرخوردگی.

آنچه در حافظه می‌ماند همیشه آن چیزی نیست که شاهدش بوده ایم.

به گمانم نوابغ اگر مواظب نباشند، چیزی تعادل روحی‌شان را به هم می‌زند.

نخستین وظیفه نیروی تخیل شکستن حد و مرز است.

درباره آنچه نمیتوان سخن گفت باید خاموش ماند

هر چه بیشتر می آموزی، کمتر می هراسی.« آموختن» نه به مفهوم تحصیل دانشگاهی ، بلکه به معنای شناخت عمل زندگی.