بریده‌ کتاب‌های به کتابفروشی هیونام دونگ خوش آمدید

من...فکر کنم زندگی با دونستن اینکه خوشبختی زیادم دور از دسترس نیست،آسون شه

آیا زندگی همین نبود؟ همین که طی مسیر زندگی تلو تلو میخوری و خودت را بالا می کشی، با پاسخی که با خود داری پیش می روی در نهایت یک روز می فهمی پاسخی که مدتی طولانی به آن آویخته ای درست نیست. هنگامی که چنین اتفاقی رخ می دهد، وقت آن است که دنبال پاسخ بعدی بگردی. آدم های معمولی همینطور زندگی میکنند. طی دوران زندگی ما، پاسخ درست یکسره تغییر خواهد کرد.

کتاب خوندن باعث می‌شه با نگاه واضح تری همه چیز رو ببینین و جهان رو بهتر درک کنید. وقتی بتونین این کارو انجام بدین،قوی تر میشین_ احساسی که به نظر شما با موفقیت مرتبطه. اما همزمان به شما درد هم میده. هر صفحه رو که ورق میزنین،رنج بیشتر میشه. رنج ورای اونچه در زندگی محدود خودمون تجربه میکنیم. شما راجع به دردی میخونین که اصلا روحتون هم از وجودش خبر نداشته.تجربه کردن درد دیگران از طریق دیگران،تمرکز بر روی خوشبختی و موفقیت فردی رو خیلی سخت تر میکنه. خوندن باعث می‌شه از تعریف موفقیت توی کتاب ها بیشتر فاصله بگیریم،چون کتابا باعث نمی‌شن ما از دیگران جلوتر بزنیم یا فراتر بریم؛اونا مارو راهنمایی می‌کنن تا کنار دیگران بایستیم.

پدر و مادر و فرزند بودن به این معنی نیست که اون ها همیشه همدیگه رو درک می کنن و با هم می سازن. از بعضی جهت ها حتی والدین و بچه هاشون هم در نهایت باید زندگی های جداگانه ی خودشون رو پیش ببرن.

زیاده روی در هر کاری، فارغ از اینکه چقدر لذت بخش باشد، به تکلیف شاقی تبدیل می شود یا اگر کاری باشد که در وهله اول از آن وحشت داشت، انجامش به نوعی شکنجه تبدیل می شد. میزان لذت از انجام کاری به فشار آن کار بستگی زیادی دارد.

خستگی ، یکنواختی ، پوچی ، ناامیدی ، وقتی گیر یکی از این‌ها بیفتین . بیرون اومدن ازشون سخت میشه . مثل افتادن توی یک چاه و مچاله شدن ته اونه . احساس می‌کنی اضافی‌ترین فرد روی کره زمین هستید ، تنها کسی که رنج می‌بره .

هر یک از ما مانند یک جزیره هستیم؛ تک و تنها. البته که چیز بدی نیست. انزوا به ما رهایی می‌بخشد. همانطور که تنهایی به زندگی ما عمق می‌دهد. در رمان‌هایی که دوستشان دارم، شخصیت‌ها مانند جزایر متروک هستند. در رمان‌هایی که عاشقشان هستم، شخصیت‌ها قبلاً مانند جزایری متروک بودند تا اینکه به تدریج سرنوشتشان در هم تنیده شد. از آن نوع داستان‌هایی که در آنها زمزمه می‌کنید:《 تو اینجا بودی؟》 و صدای پاسخ می‌دهد:《 بله همیشه 》با خودتان فکر می‌کنید من کمی تنها بودم اما حالا به خاطر تو کمتر تنها هستم. این احساس فوق العاده‌ای است و کتابی که در دستان شماست این لذت را به من می‌بخشد.

هر امکانی با چیزی کوچک آغاز میشود مانند آب سیبی که هر روز صبح می نوشید اما می تواند همه چیز را تغییر دهد

هرکداممان مثل یک جزیره ایم؛ تنها و منزوی. این چیز بدی نیست. انزوا باعث رهایی مان می شود؛ درست مثل تنهایی که به زندگی هایمان عمق می بخشد.

+ اگه یه چیزی از خوندن یاد گرفته باشم ، اینه که همه نویسنده‌ها یه زمانی اونجا بودن . ته اون چاه . فقط بعضیاشون تازه اومدن بیرون ، بعضیاشون خیلی وقت پیش . اما همگی یه حرفی رو می‌زنن دوباره میوفتم اون تو . × پس چرا باید به قصه‌هاشون گوش بدیم ؟ خب اونا که قبلاً افتادن و قراره دوباره هم بیفتند ! + هوم ساده است دونستن اینکه توی این بدبختی تنها نیستیم بهمون قدرت میده . انگار که من فکر می‌کردم تنها روح بدبخت خودمم ، اما حالا فکر می‌کنم همه مثل همن . درد باقی می‌مونه ، اما یه جورایی ، سبک‌تر می‌شه . کسی هست که توی زندگیش حتی یک بار هم نیفتاده باشه توی چاه ؟ در مورد این سوال فکر کردم و جوابم منفیه ، چنین کسی وجود نداره .

اون زندگی ‌ای که آدمای خوب احاطه ‌ش کردن،یه زندگی موفقه. ممکنه طبق تعریف جامعه موفق نباشه ولی به لطف آدمای اطرافت،هر روز یه روز خوب و موفقه.

فکر میکنی زندگی معنایی هم داشته باشه؟ من که فکر نمیکنم معنایی داشته باشه. برای همینه که مردم در تلاشن از زندگی خودشون سر در بیارن. آخر سر هم، بر اساس معنایی که پیدا می کنن، زندگی همه شون با هم فرق داره.

اینکه بتوانی در این دنیای خطرناک به کسی جز خودت اعتماد کنی،مایه خوشحالی است.

خوندن یعنی دیدن همه چی از چشم آدمای دیگه ، و همین هم طبیعتاً شما رو به سمتی سوق میده که کمی بایستین و به دیگران توجه کنیم ، به جای اینکه با سرعت هرچه تمام‌تر به دنبال موفقیت بدویم . به نظرم اگر آدمای بیشتری کتاب بخونند ، دنیا به جای بهتری تبدیل میشه .

مشغول نگه داشتن دستاتون باعث از بین رفتن اون حواس پرتیا می شه.