بریدۀ کتاب
1403/5/23
صفحۀ 17
هر یک از ما مانند یک جزیره هستیم؛ تک و تنها. البته که چیز بدی نیست. انزوا به ما رهایی می‌بخشد. همانطور که تنهایی به زندگی ما عمق می‌دهد. در رمان‌هایی که دوستشان دارم، شخصیت‌ها مانند جزایر متروک هستند. در رمان‌هایی که عاشقشان هستم، شخصیت‌ها قبلاً مانند جزایری متروک بودند تا اینکه به تدریج سرنوشتشان در هم تنیده شد. از آن نوع داستان‌هایی که در آنها زمزمه می‌کنید:《 تو اینجا بودی؟》 و صدای پاسخ می‌دهد:《 بله همیشه 》با خودتان فکر می‌کنید من کمی تنها بودم اما حالا به خاطر تو کمتر تنها هستم. این احساس فوق العاده‌ای است و کتابی که در دستان شماست این لذت را به من می‌بخشد.
هر یک از ما مانند یک جزیره هستیم؛ تک و تنها. البته که چیز بدی نیست. انزوا به ما رهایی می‌بخشد. همانطور که تنهایی به زندگی ما عمق می‌دهد. در رمان‌هایی که دوستشان دارم، شخصیت‌ها مانند جزایر متروک هستند. در رمان‌هایی که عاشقشان هستم، شخصیت‌ها قبلاً مانند جزایری متروک بودند تا اینکه به تدریج سرنوشتشان در هم تنیده شد. از آن نوع داستان‌هایی که در آنها زمزمه می‌کنید:《 تو اینجا بودی؟》 و صدای پاسخ می‌دهد:《 بله همیشه 》با خودتان فکر می‌کنید من کمی تنها بودم اما حالا به خاطر تو کمتر تنها هستم. این احساس فوق العاده‌ای است و کتابی که در دستان شماست این لذت را به من می‌بخشد.
(0/1000)
نظرات
تاکنون نظری ثبت نشده است.