بریده‌های کتاب عقل و احساس

با این که ثروت را برای خوشبختی کافی نمی‌دانیم، همه آن‌را می‌خواهیم

گاهی احساسم را مهار میکنم و چیزی نمی‌گویم، چون آنچه دیده ام را نمیتوانم به همان زیبایی توصیف کنم . هر آنچه بر زبان می آید پیش پاافتاده و خالی از معنی و احساس می شود

شما بر جای خود خواهید بود ، بی خبر از شادی یا حسرتی که بر می انگیزید ، نا آگاه از دگرگونی کسانی که در سایه سارتان گام بر می دارند !... اما چه کسی می ماند تا از شما بهره بگیرد؟

آدمی که نمی‌داند وقتش را چه طور بگذراند اصلا فکر نمی‌کند که ممکن است مزاحم وقت بقیه بشود.

هر چه بیشتر دنیا را می‌بینم بیشتر متقاعد می‌شوم که بعید است با مردی آشنا شوم که بتوانم واقعا عاشقش باشم. من زیاده طلب‌ام!

"ماریان دشوود تقدیر عجیبی داشت به دنیا آمده بود تا درک کند که نظراتش اشتباه بوده"

گاهی افراد درباره‌ی خودشان چیزی می‌گویند و آدم را به اشتباه می‌اندازند. گاهی آدم به خاطر چیزهایی که بقیه درباره‌ی کسی می‌گویند مرتکب خطا می‌شود و این در حالی است که صبر نمی‌کند تا خودش در آن باره بیندیشد و قضاوت کند.

آنها به هیچ وجه فقیر به نظر نمی‌رسیدند ، مگر زمانی که دهان به سخن می‌گشودند و آن وقت بود که کمبود شعور آنها به خوبی حس میشد .

ماما،من هرچه بیشتر دنیا را می شناسم بیشتر می فهمم که هرگز با مردی رو‌به‌رو نخواهم شد که واقعاً عاشقش بشوم.

من هیچ وقت دلم نمی خواهد کسی را برنجانم،ولی آن قدر خجالتی ام که به نظر بی اعتنا می رسم،در حالی که فقط دست و پا چلفتی بودنم مانعم می شود.بیشتر وقت ها فکر می کنم اصولاً به محیط های جمع و جور رغبت بیشتری دارم،وسط غریبه های اسم و رسم دار زیاد احساس راحتی نمی کنم!

این آرامش ذهنی که حالا به خودم داده ام تا قضیه را حلاجی کنم،این تسکینی که همیشه می خواستم به خودم بدهم،نتیجه ی خودداری های دائمی و دردناک بوده.خود به خود نیامده...