بریده‌های کتاب به امید دلبستم

عشق به آدم ها این قدرت را می‌دهد که خائن باشند.صدمه دیدن توسط کسی که دوستت دارد و دوستش داری بسیار سخت است مثل سوزنی زیر پوست یا چاقویی درنده میان دنده ها...

مجبور بودیم تظاهر کنیم.

خوبی کتاب و فیلم این است که می‌توانید برای مدتی، همه چیز را فراموش کنید.

همهٔ کسانی که کتاب می‌خونن زیبا هستن ؛ شب‌بخیر غریبه.

او قافیه شعرِ گذشته من است.

((او دوستم دارد، چون مجبور است. این از نفرت داشتن از کسی، بدتر است...))

انگار دوست داشتنش رو شروع کردم اما هرگز نتونستم تمومش کنم.

میدونم که میترسی! منم میترسم.اما تو اجازه تسلیم شدن نداری!

روحها پذیرای رنج .هستند برای همین من خاطراتم را چال می.کنم یک بار تجربه کردن آنها کافی است اینکه دوباره تجربه شان کنی عادت ویرانگری است اما خاطراتی که از او دارم خاطراتی هستند که در یک تابوت شیشه ای دفن کردم او همان کسی است که چرخهای معیوب را شکست او پسر کوچولویی بود که با خورشید طلوع کرد آنگاه که من فقط شب را می شناختم.

عشق و نفرت قابل تعویض نیستند.

به نظر می‌رسد می‌خواهد گریه کند؛ اما به یاد نمی‌آورد چگونه این کار را بکند.

من فکر میکنم بدترین احساس در جهان این است که به کسی بگویی درد داری و بشنوی که می‌گوید زخمی در کار نیست.

اگر بتوانی به گذشته نگاه کنی و اشتباهی را که مرتکب شده‌ای ببینی، ترسو نیستی.

پرسیدن اینکه چگونه با کسی دوست می‌شوی، مثل این است که بپرسی دنیا چگونه به وجود آمده است.

اگر به کسی که به او آسیب رسانده است اهمیت نمی‌داد، آنقدر صدمه نمی‌دید.

((امید به معنای نجات مردم نیست))

سخته که احساس کنی توسط کسانی که اعتقادی به حرفات ندارند، شنیده میشی