بریده‌های کتاب سفر شهادت: گفتارهایی درباره واقعه عاشورا

امام حسین(ع) زندگی کردن با ستمگران را برنمی‌تابد. او تحمل نمی‌کند که در کنار ستمگر بایستد. با ستمگر می‌جنگد حتی اگر کشته شود. منظور از ستمگر کیست؟ هر ستمگری که باشد:چه اسرائیل، چه ستمگر داخلی. هرکس که حقوق تو را پایمال می‌کند ستمگر است، هرچند دولت باشد. کسی که تو را از حقوق خود محروم می‌کند ستمگر است، هرچند حاکم باشد. کسی که فرصت زندگی را از تو می‌گیرد ستمگر است، در هر منصبی که می‌خواهد باشد. امام حسين(ع) نمی‌پذیرد که تو با او سازش کنی.

معنای حرکت امام حسین و گرامیداشت یاد امام حسین این است که ما همچون امام حسین(ع) زندگی با ستمگران را ننگ بدانیم: «وَ إِنِّي لا أَرَى المَوتَ إِلَّا سَعَادَةً وَ الحَياهُ مَعَ الظَّالِمِينَ إِلَّا بَرَماً.»(به خدا سوگند که مرگ را جز سعادت و زندگی با ستم پیشگان را جز ملالت نمی دانم). امام حسین(ع) زندگی کردن با ستمگران را برنمی تابد. او تحمل نمیکند که در کنار ستمگر بایستد؛ با ستمگر میجنگد حتی اگر کشته شود. منظور از ستمگر کیست؟ هر ستمگری که باشد چه اسرائیل، چه ستمگر داخلی. هرکس که حقوق تو را پایمال کند، ستمگر است؛ هرچند دولت باشد. کسی که تو را از حقوق خود محروم میکند ستمگر است، هرچند حاکم باشد. کسی که فرصت زندگی را از تو میگیرد، ستمگر است؛ در هر منصبی که میخواهد باشد. امام حسین(ع) نمیپذیرد که تو با او سازش کنی. معنای برگزاری مراسم سوگواری برای امام حسین این است. سوگواری امام حسین افراد خوار و ذلیل پرورش نمی دهد. گریه کننده پرورش نمیدهد. عزای امام حسین انسانهایی حسینی پرورش میدهد. انسانهایی که همانند امام حسین سکوت کردن در برابر ستمگر را رد میکنند. زنانی پرورش میدهد همچون زینب که پیکر برادرش را بلند میکند و میگوید : «خدایا این قربانی را از ما بپذیر»؛ آیا این گریه است؟

خون خواهی امام حسین یعنی مبارزه با باطل و ظلم و انحراف و یاری کردن حق و دفاع از آن یعنی نیکو کردن اخلاق و حل مشکلات و صاف کردن دلها. خون خواهی امام حسین به آمادگی عمومی برای بهبود وضع اجتماعی و بهبود وضع دفاعی در برابر دشمن حسین و دشمن خدا ، اسرائیل، است.در زمینه فردی نیز هر یک از ما می‌تواند با بهتر کردن وضع اخلاقی و دینی خود امام حسین را یاری کند.

سال هجری اسلامی ما با عاشورا و محرم آغاز می‌شود تا ما ازین مکتب توشه‌ای کافی از عزم و اراده برای رویایی با زندگی دشوار خود برداریم . ما سخت نیازمند بهره گرفتن از دریای حسینی هستیم تا برای برخورد با تاریکی ها و شب های تاری که در پیش داریم، آماده شویم .

انواع سه‌گانۀ ستم سردمدارانی دارد. اینان قبلاً بوده‌اند و اکنون نیز هستند. اما سرانجام ستم در برابر اکثریت شکست می‌خورد و ستمکار نیز درهم می‌شکند. سپس ستمکار جامۀ نو بر تن می‌کند؛ جامۀ انبیا و لباس دین. به دعوت جدیدی فرا می‌خواند و شعار دفاع از مصلحت مردم را سر می‌دهد. اعلام می‌کند که در کنار مستضعفان است. مستضعفان می‌بینند ستم از درون خودشان پا گرفته است؛ غصب و استبداد و استعمار و استثمار و استحمار از درون خودشان است. در این هنگام نبردی دیگر آغاز می‌شود. بدین‌گونه این نبرد از ازل تا ابد پاینده است.

چرا امام حسین را خون خدا مینامیم؟چون اگر خدا فرزندی داشت در همان راهی کشته میشد که امام حسین کشته شد. نبرد امام حسین کاملا برای خدا بود و هیچ گونه ناخالصی در آن وجود نداشت ازین روست ک می‌گوییم سلام بر تو ای خون خدا و این پسر خون خدا ....

"حسین (ع) وارث انبیا " هدف از زیارت عاشورا خارج کردن این واقعه از انزوا و مخالفت با جداسازی آن از گذشته و آینده است. بیم آن می رود که این حادثه از ظرف زمانی خود فراتر نرود. دشمنان نخست امام می‌خواستند فقط او را بکشند اما اثر ستم‌شان ناچیزه. دشمن دوم میخواست آثار حسین را پاک کند و نشانه های قبرش را از میان ببرد که ناموفق ماند. اما دشمن سوم که خطرناک ترین است قصد دارد واقعه ی کربلا را در گریه و اندوه و ناله منحصر کند. در واقع گریه ی ما برای نو کردن اندوه ها و کینه ها و میل به انتقام و خشم بر باطل است. اینها انگیزه ی ما برای گریه است. واقعه ی کربلا با گذشته پیوند دارد با آینده نیز در پیوند است. ما با این عزاداری ها می کوشیم تا این واقعه را همچون رویدادی تازه تجربه کنیم. نبرد ما با اسرائیل ادامه ی نبرد امام حسین است.

ما اگر توانستیم از راحتی خود چشم بپوشیم و به کار و تلاش بپردازیم و اگر توانستیم از عادت های خود دست برداریم، می توانیم تعالی پیدا کنیم؛ اگر توانستیم کینه های خود را کنار بگذاریم، می توانیم به مرتبه ای بالاتر برسیم و با یکدیگر دوستی کنیم و برادر باشیم و دست یاری به هم بدهیم.

به یاد می‌آورم که روزی همراه با جمعی از برادران فلسطینی‌مان در مصر بودیم، بر سر سفره نشسته بودیم که یکی از جوانان در بین غذا خوردن برخاست و گفت: خداحافظ و حاضران پاسخ دادند: به سلامت. هیچ ناله یا خداحافظی بلند نشد، نه از زنان و نه از مردان. از آنان پرسیدم کجا می‌رود؟ گفتند: به جبهه، تعجب کردم؛ هیچ بدرقه‌ای نمیکنید؟ گفتند: نه، نسل های خود را بهایی آزادی قدس قرار داده‌ایم و آن کسی که نسلش را و خودش را در راه آزادی امتش وقف کرده باشد، پیروز می‌گردد. این همان معیاری است که حسین به ما می‌آموزد. حسین می‌گوید که یزید هرچه بزرگ باشد، و سپاهش هرچه عظیم باشید و هر اندازه که عوام‌فریبی‌اش گسترده و دامنه‌دار باشد و هر اندازه که افکارش جهنمی و گسترده باشد، فداکاری را در میدان بیاور، تا همچون دسته ‌های ملخ پراکنده شوند و از او قرار کنند.

چرا من برای امام حسین گریه میکنم؟ من برای امام حسین گریه میکنم تا او را به یاد داشته باشم و بدانم که او در برابر دنیایی از قدرت ایستاد، دنیایی که همگی دست به دست هم داده و ازهر سو را احاطه کرده بودند و او به تنهایی به میدان میرفت.

کسی که در برابر ستمگر ساکت می ماند و به او اجازه جولان می دهد، در حقیقت به نوعی ظلم را تایید و با آن سازش می کند و مظلوم را خوار می سازد.

دست ما برای تفاهم و آشتی دراز است ولی اگر خواهان جنگ هستند، ما نیز آماده ایم. حسین (ع) تا آخرین لحظه نصیحت و خیرخواهی میکرد و از جنگ پرهیز میکرد ولی وقتی آنان بر جنگ پا فشردند گفت: من آماده ام هیچ مانعی وجود ندارد...

رسالت مرد بدون مشارکت زن به انجام نمی رسد و نمی تواند موفقیت آمیز باشد.

امام حسین(ع) با شهادت خود اسلام را زنده کرد و به همین سبب است که پیامبر(ص) می‌فرماید: «حسین منی و انا من حسین.» چرا می‌فرماید من از حسینم؟ برای اینکه اسلام از حسین است و در نتیجه شهادت او اسلام دوباره متولد شد.