بریده‌ کتاب‌های سفر شهادت

قاتلان امام حسین که کشته شده‌اند. پس چگونه می‌توان انتقام خون حسین را گرفت؟ خون‌خواهی امام حسین یعنی مبارزه با باطل و ظلم و انحراف و یاری کردن حق و دفاع از آن، یعنی نیکو کردن اخلاق و حل مشکلات و صاف کردن دل‌ها. خون‌خواهی امام حسین به آمادگی عمومی برای بهبود وضع اجتماعی و بهبود وضع دفاعی در برابر دشمن حسین و دشمن خدا، اسرائیل، است.در زمینه فردی نیز هر یک از ما می‌تواند با بهتر کردن وضع اخلاقی و دینی خود، امام حسین را یاری کند.

گاهی نبرد با ویژگی‌فرهنگی و فکری نمودار می‌شود. یکی از متفکران این ستم را استحمار می‌نامد، استحمار یعنی اینکه مردم را نادان نگه دارند مردم چیزی نفهمند و نادان بمانند در اینجا نیز ستمکار عقل و اندیشه و آگاهی و احساس ستم دیده را نادیده می‌گیرد.در اینجا نیز نبرد پابرجاست.

نیازمند آنیم که همه نیروهای فردی و اجتماعی خود را بسیج کنیم؛ نیازمند آنیم که همه ما از افراد و گروه ها و احزاب و دولتها و سازمانها و ارتشها و جبهه های مقاومت برای حرکت به سوی یک مقصد اساسی در زندگی مان بسیج شویم. در غیر این صورت ما تماشاچیانی هستیم که هیچ کاری نمیکنیم و مسئولیتهای خود را رها کرده ایم و نگاهمان یک روز به ارتش است یک روز به رهبران و یک روز به مقاومت فلسطین. همه اینها مقدس هستند، ولی در این میان نقش ما چیست؟ وظیفه ما چیست ای مردم؟

به یاد می‌آورم که روزی همراه با جمعی از برادران فلسطینی‌مان در مصر بودیم، بر سر سفره نشسته بودیم که یکی از جوانان در بین غذا خوردن برخاست و گفت: خداحافظ و حاضران پاسخ دادند: به سلامت. هیچ ناله یا خداحافظی بلند نشد، نه از زنان و نه از مردان. از آنان پرسیدم کجا می‌رود؟ گفتند: به جبهه، تعجب کردم؛ هیچ بدرقه‌ای نمیکنید؟ گفتند: نه، نسل های خود را بهایی آزادی قدس قرار داده‌ایم و آن کسی که نسلش را و خودش را در راه آزادی امتش وقف کرده باشد، پیروز می‌گردد. این همان معیاری است که حسین به ما می‌آموزد. حسین می‌گوید که یزید هرچه بزرگ باشد، و سپاهش هرچه عظیم باشید و هر اندازه که عوام‌فریبی‌اش گسترده و دامنه‌دار باشد و هر اندازه که افکارش جهنمی و گسترده باشد، فداکاری را در میدان بیاور، تا همچون دسته ‌های ملخ پراکنده شوند و از او قرار کنند.

"مرگ بر گردن آدمی‌زاد، همانند گردنبندی بر گردن دختران جوان مقدر شده است." ... "چقدر من شیفته و مشتاق دیدار گذشتگانم هستم، چون اشتیاق یعقوب به یوسف."

((معده های خالی و انبان های گرسنه از من پر خواهد شد))غرض از کشتن من جز پر کردن شکم ها و جیب ها نیست. بدون بازدارنده و مانعی از دین و انسانیت برای شکم ها و جیب هایشان می کشند و می درند؛ و حسین برآن بود این مسئله را در سفرش ثابت کند

اگر می‌خواهیم به خط حسین و هدف حسین برسیم و شکوه و عزت خود را بازیابیم و زندگی خود را احیا کنیم، باید در راه حسین علیه‌السلام حرکت کنیم. اما اگر می‌خواهی آسایش و ثروت و خوشبختی و خودخواهی و اخلاق خود را نگه داری، در همان موقعیتی که هستی می‌مانی و به اندازه سر سوزنی تغییر نمی‌کنی. تو از بیست سال پیش تاکنون همین بوده‌ای و از امروز تا بیست سال دیگر نیز همین خواهی بود تا اینکه بمیری و همه بمیریم. اگر می‌خواهی همان‌گونه که بوده‌ای باشی، هدفت را مشخص کرده‌ای و هدف کوچکی برای خود مشخص کرده‌ای و همچون سنگ یک جا مانده‌ای و تغییر نکرده‌ای. ولی هر اندازه تلاش کنی تا بالاتر روی و تعالی یابی و پیشرفت کنی، می‌توانی بخشی از خودبینی خود را کنار بگذاری.

معنای حرکت امام حسین و گرامیداشت یاد امام حسین این است که ما همچون امام حسین(ع) زندگی با ستمگران را ننگ بدانیم: «وَ إِنِّي لا أَرَى المَوتَ إِلَّا سَعَادَةً وَ الحَياهُ مَعَ الظَّالِمِينَ إِلَّا بَرَماً.»(به خدا سوگند که مرگ را جز سعادت و زندگی با ستم پیشگان را جز ملالت نمی دانم). امام حسین(ع) زندگی کردن با ستمگران را برنمی تابد. او تحمل نمیکند که در کنار ستمگر بایستد؛ با ستمگر میجنگد حتی اگر کشته شود. منظور از ستمگر کیست؟ هر ستمگری که باشد چه اسرائیل، چه ستمگر داخلی. هرکس که حقوق تو را پایمال کند، ستمگر است؛ هرچند دولت باشد. کسی که تو را از حقوق خود محروم میکند ستمگر است، هرچند حاکم باشد. کسی که فرصت زندگی را از تو میگیرد، ستمگر است؛ در هر منصبی که میخواهد باشد. امام حسین(ع) نمیپذیرد که تو با او سازش کنی. معنای برگزاری مراسم سوگواری برای امام حسین این است. سوگواری امام حسین افراد خوار و ذلیل پرورش نمی دهد. گریه کننده پرورش نمیدهد. عزای امام حسین انسانهایی حسینی پرورش میدهد. انسانهایی که همانند امام حسین سکوت کردن در برابر ستمگر را رد میکنند. زنانی پرورش میدهد همچون زینب که پیکر برادرش را بلند میکند و میگوید : «خدایا این قربانی را از ما بپذیر»؛ آیا این گریه است؟

رسالت مرد بدون مشارکت زن به انجام نمی رسد و نمی تواند موفقیت آمیز باشد.

امام حسین(ع) با شهادت خود اسلام را زنده کرد و به همین سبب است که پیامبر(ص) می‌فرماید: «حسین منی و انا من حسین.» چرا می‌فرماید من از حسینم؟ برای اینکه اسلام از حسین است و در نتیجه شهادت او اسلام دوباره متولد شد.

چرا امام حسین را خون خدا مینامیم؟چون اگر خدا فرزندی داشت در همان راهی کشته میشد که امام حسین کشته شد. نبرد امام حسین کاملا برای خدا بود و هیچ گونه ناخالصی در آن وجود نداشت ازین روست ک می‌گوییم سلام بر تو ای خون خدا و این پسر خون خدا ....

هدف یزید از شعر ابن ذی بعره که به آن استشهاد کرد آشکار می شود. او در حالیکه با خیزران خود بر لب و دندان پسر پیامبر(ص) می زد گفت: لعبت هاشم بالملک فلا خبر جاء و لا وحی نزل چه کسی این حرف را می زند؟ یزید. او خودش را امیرمؤمنان می نامد و بر منبر رسول خدا می نشیند و به نام اسلام بر مردم حکومت می کند[اما] از درون اسلام را به مبارزه می خواند و آنچه با فداکاری ها و مجاهدت ها و مصیبت ها به دست آمده است را ابزاری برای فرمانروایی می داند نه پیامی برای آزادی انسان ها

ما بر حسین بسیار می‌گرییم، اما هرگز در گریه متوقف نمی‌شویم. گریه ما برای نو کردن اندوه‌ها و کینه‌ها و میل به انتقام و خشم بر باطل است. این‌ها انگیزه ما برای گریه است.

کسی که در برابر ستمگر ساکت می ماند و به او اجازه جولان می دهد، در حقیقت به نوعی ظلم را تایید و با آن سازش می کند و مظلوم را خوار می سازد.

امام حسین(ع) زندگی کردن با ستمگران را برنمی‌تابد. او تحمل نمی‌کند که در کنار ستمگر بایستد. با ستمگر می‌جنگد حتی اگر کشته شود. منظور از ستمگر کیست؟ هر ستمگری که باشد:چه اسرائیل، چه ستمگر داخلی. هرکس که حقوق تو را پایمال می‌کند ستمگر است، هرچند دولت باشد. کسی که تو را از حقوق خود محروم می‌کند ستمگر است، هرچند حاکم باشد. کسی که فرصت زندگی را از تو می‌گیرد ستمگر است، در هر منصبی که می‌خواهد باشد. امام حسين(ع) نمی‌پذیرد که تو با او سازش کنی.

"حسین (ع) وارث انبیا " هدف از زیارت عاشورا خارج کردن این واقعه از انزوا و مخالفت با جداسازی آن از گذشته و آینده است. بیم آن می رود که این حادثه از ظرف زمانی خود فراتر نرود. دشمنان نخست امام می‌خواستند فقط او را بکشند اما اثر ستم‌شان ناچیزه. دشمن دوم میخواست آثار حسین را پاک کند و نشانه های قبرش را از میان ببرد که ناموفق ماند. اما دشمن سوم که خطرناک ترین است قصد دارد واقعه ی کربلا را در گریه و اندوه و ناله منحصر کند. در واقع گریه ی ما برای نو کردن اندوه ها و کینه ها و میل به انتقام و خشم بر باطل است. اینها انگیزه ی ما برای گریه است. واقعه ی کربلا با گذشته پیوند دارد با آینده نیز در پیوند است. ما با این عزاداری ها می کوشیم تا این واقعه را همچون رویدادی تازه تجربه کنیم. نبرد ما با اسرائیل ادامه ی نبرد امام حسین است.