بریده‌های کتاب بابا لنگ دراز

میدانید بابا، به نظر من مهم‌ترین ویژگی آدم‌ها تخیل‌ آن ها ست. چون آدم می‌تواند با کمک تخیل ، خودش را جای دیگران بگذارد.

من رمز واقعی خوشبختی را پیدا کردم! آن این است:زندگی کن، افسوس گذشته را خوردن و در انتظار اینده نشستن غلط است!

در زندگی مشکلات بزرگ نیست که به آدم با اراده احتیاج دارد هر کسی میتواند در یک بحران قد علم کند و با شجاعت با فاجعه ای مصیبت بار روبه رو بشود بلکه به نظرم در یک روز با خنده به استقبال مشکلات کوچک رفتن،واقعاً احتیاج به عزم و اراده دارد.

بیشتر مردم زندگی نمیکنند، بلکه فقط میدوند. آنها سعی میکنند به هدفی دور دراز دست یابند، اما در وسط راه چنان از نفس می‌افتند و خسته میشوند که اصلا مناظر زیبای محیط آرام اطراف خود را نمیبینند. وقتی به خد می‌آیند که پیر و فرسوده شده‌اند و دیگر فرقی نمیکند به هدفشان برسند یا نه.

تنها چیزی هم که باعث میشود قورباغه جمع نکنم این است که اینجا هیچ قانونی نیست که قورباغه جمع کردن را ممنوع کرده باشد.

خدای آن‌ها (که آن را آکبند از اجداد پیوریتن و دور خود به ارث برده اند)تنگ نظر، بی منطق،ظالم،پست،کینه توز متحجر است.شکر خدا که من هیچ خدایی از هیچ کس به ارث نبرده ام.من آزادم که خدای خودم را آن طور که آرزو دارم تصور کنم.خدای من مهربان، دلسوز،خلاق،بخشنده،فهمیده و شوخ طبع است.

نهال شخصیتم زیر لایه ای از یخ و سرما کرخت شده!

وقتی آدم به کسی ، محلی ، یا روش خاصی از زندگی عادت کرد و بعد آن را از دست داد یک جای خالی در دل آدم باقی میماند.

در این نامه به نظر می‌رسد که من مرض کم آبی دارم ، ولی اینطور نیست ، من فقط یک خانواده میخواهم .

«... خدای آنها خدایی تنگ‌نظر، بی‌انصاف، ظالم، بدجنس و کینه‌توز است. خدا را شکر که خدایم را از کسی به ارث نبرده‌ام و آزادم هرطور که دوست دارم، او را بشناسم. خدای من مهربان و دلسوز و بخشنده و عاقل و فهیم و شوخ‌طبع است...» جودی ابوت یکشنبه، سیزدهم ژوئیه

برایم خیلی سخت است که حرف هایم را نگه دارم. من خیلی تودار نیستم و اگر شما را نداشتم که برایتان حرف بزنم، دق می‌کردم.

آدم‌های زیادی هستند که اصلا نمیدانند خوشبخت‌هستند. آنها چنان به خوشبختی عادت کرده‌اند که اصلا احساسی نسبت به آن ندارند.

میخواهم به خود تلقین کنم که زندگی فقط یک بازی است و من باید تا آنجا که میتوانم ماهرانه و درست آن را بازی کنم.چه در این بازی ببرم و چه ببازم،در هر حال شانه ها را بالا می اندازم و می‌خندم.میخواهم همیشه شوخ باشم.

جوانی کاری به سال و ماه ندارد، مهم این است که انسان زنده دل و پر نشاط باشد، ممکن است بابا موی شما سفید باشد ولی مانند پسربچه ها فکر کنید.

احساس می‌کنم که در این عالم بیگانه هستم و زبان مردم را نمی‌فهمم.از این موضوع واقعا احساس بدبختی می‌کنم.همیشه توی زندگی‌ام همین احساس را داشته‌ام.