بریده‌ کتاب‌های بابا لنگ دراز

به خودم میگویم زندگی عرصه ی بازی است و من باید مثل بازیگری با ظرافت و مهارت نقشم را ایفا کنم

برای این ها که خوشگل‌اند اصلا چه فرقی میکند که کودن باشند یا نباشند؟

بابا جون باید خدمت تان بگویم وقتی ما زن ها حقوق خودمون را بدست بیاوریم شما مرد ها باید بجنبید تا حقوق تان را از دست ندهید! صفحه ۱۰۶، ۱۰۷ بابا لنگ دراز)

شاید قبلا می توانستم بی خیال و سبکسر و بی پروا باشم، زیرا چیز گرانبهایی در زندگی نداشتم که از دست بدهم ولی حالا...دلواپسی بزرگی تا آخر عمر با من همراه خواهد بود.

خدا را شکر که خدایم را از کسی به ارث نبرده ام و ازادم که هرطور دوست‌دارم اورا بشناسم.خدای من مهربان و دلسوز و بخشنده و عاقل و فهیم و شوخ طبع و… است!

بابا لنگ دراز عزیزم خیلی وقت است که این نامه را شروع کرده ام، ولی تا حالا وقت پیدا نکرده ام آن را تمام کنم. به این جمله که مال استیونسن است گوش کنید: در دنیا به قدری چیز های متنوع وجود دارد که همه ی ما مثل پادشاهان ثروتمند هستیم. این حرف را قبول دارم. هر اتفاقی هم که پیش بیاید، دنیا پر از شادی است، فقط کافیست آدم این موضوع را باور داشته باشد. من فکر می کنم برای شاد بودن، آدم باید کم توقع باشد.

بابالنگ دراز عزیز. شما کجا هستید. شما را به خدا به یاد من باشید. من خیلی تنها هستم و دلم می‎خواهد یک نفر به یاد من باشد. آه بابا کاش شما را می‎شناختم آن وقت هرگاه یکی از ما غمگین بود یکدیگر را دلداری می‎دادیم. گمان نمی‎ کنم بتوانم بیش از این در لاک ویلو بمانم. خیال دارم از اینجا بروم. من بیماری تنهایی دارم و تشنه خانواده هستم...:))

باید براب حال زندگی کرد و اصلا نباید افسوس گذشته را خورد یا چشم به آینده داشت ، بلکه باید از همین لحظه بهترین استفاده را برد

بابا جون، من رمز واقعی خوشبختی را کشف کردم و آن این است که باید برای حال زندگی کرد و اصلا نباید افسوس گذشته را خورد یا چشم به آینده داشت. بلکه باید از همین لحظه بهترین استفاده را برد.

<<با دستی بر روی قلب، می‌گویم بدرود.>>

میدانید بابا، به نظر من مهم‌ترین ویژگی آدم‌ها تخیل‌ آن ها ست. چون آدم می‌تواند با کمک تخیل ، خودش را جای دیگران بگذارد.

من رمز واقعی خوشبختی را پیدا کردم! آن این است:زندگی کن، افسوس گذشته را خوردن و در انتظار اینده نشستن غلط است!

نهال شخصیتم زیر لایه ای از یخ و سرما کرخت شده!

وقتی آدم به کسی ، محلی ، یا روش خاصی از زندگی عادت کرد و بعد آن را از دست داد یک جای خالی در دل آدم باقی میماند.

در این نامه به نظر می‌رسد که من مرض کم آبی دارم ، ولی اینطور نیست ، من فقط یک خانواده میخواهم .