بریده‌های کتاب مسئولیت و سازندگی

همين است كه روح‌هاى بيدار از هيچ صحنه‌اى به سادگى نمى‌گذرند و با تصادف توجيهش نمى‌كنند؛ چون آنچه در چشم ما تصادف است و در نظر ما ناگهانى است، در چشم‌هاى ديگر و نظرهاى ديگر با نقشه‌هاى دقيقى همراه است و حتى قابل پيش‌بينى است

اگر ما گوش باشیم، تمام هستی درس است و اگر ما چشم باشیم تمام هستی راه است.

در برابر سختى‌ها و ناراحتى‌ها عده‌اى به همان خاطر كه ما فرار مى‌كنيم به استقبال مى‌روند و از سختى‌ها بهره مى‌گيرند. همان دردها و فشارها كه ما را از پاى در مى‌آورد، همان‌ها به عنوان پا، عامل حركت و پيشرفت و ورزيدگى عده‌اى مى‌شود.

انسان و مذهب، هر دو از تفکر شروع می‌شوند و تفکر: به مواد فکری (تجربه و تدبر)، و به نقد و سنجش (تعقل)، و شکل فکری (منطق صوری) و به روش فکر کردن (آزادی، آموزش، یادآوری) نیاز دارد.

آرام گفتم :پس برای منی که مرده ام فاتحه ای بخوان !!

هر حادثه ارتباطی با گذشته دارد و جریانی در آینده. و کسی که دیروز و امروز و آینده را یکجا می‌بیند حرکت‌ها را بیشتر حس می‌کند و رکود را بهتر می‌یابد و از دست دادن را عمیق‌تر احساس می‌نماید و این است که بیشتر و بهتر بهره بر می‌دارد.

به علی گفتند: «بِمَ نِلتَ بما نِلتَ؟» «از چه به این همه رسیدی؟» «قال: کنتُ بوّاباً علی بابِ قلبی.» «گفت: من دروازه بان دلم بودم.» به کسی راه میدادم و به چیزی راه میدادم که مرا بارور کند نه اینکه از من بکاهد و مرا مصرف کند. میزان، روش ها و کلیدهای ما برای دروازه مغز و قلبمون چیه؟

هنگامی که عشقی بزرگ‌تر دل را بگیرد عشق‌های کوچک‌تر نردبان آن خواهند بود.

كسى كه مى‌خواهد راه را بيابد و به حقيقتى برسد، تنها اين برايش كافى نيست كه تفكراتى داشته باشد؛ گرچه تفكر زيربناى تربيت و عامل رشد است. ما مى‌بينيم چه بسيارند كسانى كه با تفكراتى وسيع، نه تنها به حق نرسيده‌اند، بلكه يا مأيوس شده‌اند و مانده‌اند و يا منحرف گرديده و رفته‌اند. و اين هر دو دسته، كم نيستند و مشخص هم هستند

مربی بزرگ هستی خداست و او دل‌های مشتاق را تنها نمی‌گذارد.

من نمی‌گویم رنج را تحمل کن و با درد بساز،بل می‌گویم این رنج‌ها را تحلیل کن که از کجا برخاسته اند. آیا خودت به وجود آورده‌ای؟ پس بگذار .آیا دیگران برایت ساخته اند؟ پس خراب کن. و اگر از این هر دو نیست ،پس بکوش که بهره‌اش را بگیری و درسش را بخوانی.