بریده‌های کتاب اجاره نشین خیابان الامین: هشت سال معرکه سوریه با جمال فیض اللهی

سید ! ما و شما امام حسینی برای خودمان داریم که اگر دامنش را بگیریم، شکست در کارمان نمی آید. دیگران این را ندارند. این خودش خیلی پیروزی است . وقتی عقیده ات حسینی باشد، می دانی برای چه کسی می میری. می‌دانی مفت نمی میری.

گفتم :سید ، آمدن حاج قاسم یعنی که ایران حتما می آید این جا. یعنی حتما پشتیبانی می‌کند از سوریه ... اگر این برداشت من درست باشد دیگر نباید کسی به رفتن از این کشور فکر کند. این آدم بی دلیل نیامده سوریه. حالا که او آمده دیگر نباید بترسیم!

« اگر عشق علی و خاندان علی کفر است، من دوست دارم بر این کفر بمیرم.»

بعد از یک ماهی که از این دوستی گذشت، من دیدم این آدم ارادتش به اهل بیت زیاد شده است. گفتم: " محمد! تو که این همه عشق اهل بیتِ رسول را داری، دیگه چرا لقمه را می‌پیچانی دور سرت؟ ". گفت:" حقیقت مدت‌هاست که این تصمیم را گرفته‌ام، اما رویم نمی‌شود که بگویم... " و آن روز محمد شد یک محبِ اهل بیت پیامبر.

به سید گفتم : " ما و شما امام حسینی برای خودمان داریم که اگر دامنش را بگیریم، شکست در کارمان نمی‌آید! دیگران این را ندارند.این خودش خیلی پیروزی‌ است . وقتی عقیده ات حسینی باشد، می‌دانی برای چه کسی می‌میری! می‌دانی مفت نمی‌میری! " .

خدا پاسخ سوال هایم را گفت:《دیدی که مسلمانانی مثل تو اگر فرصت گیرشان بیاید کمتر از کوفیان زمان امام حسین نیستند؟! دیدی آدم مسلمان به چه سادگی می تواند حرمله شود و کودک شش ماهه را در آغوش پدرش با تیر بزنید که انتقام پدر را از بچه شش ماهه بگیرد؟!》 دیدیم نه! می شود!!

مادر دو شهید از شهدای فاطمیون[لشکر مدافعان حرم افغانستان] را با نوه ی کوچکش[فرزند یکی از همان شهدا] در زینبیه ملاقات کردم. با غرور و افتخار سرش را بالا گرفته بود و با حضرت زینب حرف می زد. که انگار جان بچه هایش کم هم بوده! می گفت:《منت سر من گذاشتی پسرم را با اینکه در بچگی پایش شکسته بود قبول کردی! یا حضرت زینب ازت خواهش می‌کنم حواست باشد این بچه[منظور نوه اش] سالم بزرگ شود که اگر بعدها خواستم به شما تقدیمش کنم شرمنده نشوم از عیب و نقصش!》 [با اندکی تغییر و تخلیص]

نه؛هیچ چیز تمام نشده بود.بازی تازه داشت شروع می شد.چون یکی_دو روز بعد از آن جلسهٔ کنار ضریح حضرت رقیه،درست همان جا چشمم افتاد به حــــــــــــاج قاسم،تا دیدمش،با خودم گفتم؛«نه؛هنوز هزار بادهٔ ناخورده در رگ تاک است.»البته من حاج قاسم را فقط دورادور می شناختم. عکس هایش را دیده بودم و می دانستم که چع کاره است و کارهایش بزرگ است!