بریده‌های کتاب اجاره نشین خیابان الامین: هشت سال معرکه سوریه با جمال فیض اللهی

نه؛هیچ چیز تمام نشده بود.بازی تازه داشت شروع می شد.چون یکی_دو روز بعد از آن جلسهٔ کنار ضریح حضرت رقیه،درست همان جا چشمم افتاد به حــــــــــــاج قاسم،تا دیدمش،با خودم گفتم؛«نه؛هنوز هزار بادهٔ ناخورده در رگ تاک است.»البته من حاج قاسم را فقط دورادور می شناختم. عکس هایش را دیده بودم و می دانستم که چع کاره است و کارهایش بزرگ است!

سید ! ما و شما امام حسینی برای خودمان داریم که اگر دامنش را بگیریم، شکست در کارمان نمی آید. دیگران این را ندارند. این خودش خیلی پیروزی است . وقتی عقیده ات حسینی باشد، می دانی برای چه کسی می میری. می‌دانی مفت نمی میری.

گفتم :سید ، آمدن حاج قاسم یعنی که ایران حتما می آید این جا. یعنی حتما پشتیبانی می‌کند از سوریه ... اگر این برداشت من درست باشد دیگر نباید کسی به رفتن از این کشور فکر کند. این آدم بی دلیل نیامده سوریه. حالا که او آمده دیگر نباید بترسیم!

« اگر عشق علی و خاندان علی کفر است، من دوست دارم بر این کفر بمیرم.»

بعد از یک ماهی که از این دوستی گذشت، من دیدم این آدم ارادتش به اهل بیت زیاد شده است. گفتم: " محمد! تو که این همه عشق اهل بیتِ رسول را داری، دیگه چرا لقمه را می‌پیچانی دور سرت؟ ". گفت:" حقیقت مدت‌هاست که این تصمیم را گرفته‌ام، اما رویم نمی‌شود که بگویم... " و آن روز محمد شد یک محبِ اهل بیت پیامبر.