بریده‌های کتاب ملت عشق

گفتم:《 شمس می‌گوید عشق همه تفاوت ها را از اعتبار می‌اندازد . اختلاف سنّی که مهم نیست.》

عقل به آسانی خراب نمی‌شود.عشق اما خودش را ویران می‌کند.گنج ها و خزانه ها هم در میان ویرانه ها یافت می‌شود،پس هرچه هست در دل خراب است

دیوید:موقع ازدواج گمان میکردم عاشقم هستی؟ اللا:عاشق بودم. ملت عشق.

این دنیا به کوه می‌ماند،هرفریادی که بزنی،پژواک همان را می‌شنوی.

یعنی می‌گویی تصادفی است شاعری که تخلصش <<خاموش>> بوده ارزشمندترین اثرش را با <<بشنو>> شروع می‌کند؟ راستی، خاموشی را می‌شود شنید؟

«اما هیچ زیبایی در این دنیا ماندگار نیست»

عشق نیاز به هیچ تعریف و توصیفی ندارد،عشق به خودیِ خود یک دنیاست. یا درست در مرکزش هستی یا خارج از آن، در حسرتش...!

چیزی که توی این دنیا خیلی حوصله‌ام را سر می‌برد، آدمی‌هایی‌اند که فکر می‌کنند خیلی حالیشان است.

ملت عشق روایتی عارفانه از همه‌ی زندگی است و نه فقط عشق. روایتی که در رفت و برگشت‌های پی‌درپی در زمان حال و گذشته به خواننده ثابت می‌کند که درک زندگی ورای زمان و مکان و حتی سن و سال است. اگر کتاب ملت عشق را خوانده باشید، می‌دان

«به رغم آنچه برخی مردم می‌گویند، عشق حسی شیرین نیست که به آنی بیاید و به آنی هم برود.»

وقتی کسی را این‌قدر دوست داشته باشی، دلت می‌خواهد خانواده‌ات، دوستانت، نزدیکانت نیز در این محبت سهیم شوند و او را دوست داشته باشند. می‌خواهی احساست را درک کنند. و اگر درکت نکنند، حیرت می‌کنی، آزرده می‌شوی.

اگر چشم انتظار احترام و توجه و محبت دیگرانی ، ابتدا این ها را به خودت بدهکاری . کسی که خودش را دوست نداشته باشد ممکن نیست دیگران را دوست بدارد. خودت را که دوست داشته باشی، اگر دنیا پر از خار هم بشود ، نونید نشو چون به زودی خارها گل می شود.

عشق. یا درست در میانش هستی،در اتشش یا بیرونش هستی،در حسرتش ملت عشق.

«قاعده چهلم عمری که بی عشق بگذرد، بیهوده گذشته. نپرس که آیا باید در پی عشق الهی باشم یا عشق مجازی، عشق زمینی یا عشق آسمانی، یا عشق جسمانی؟ از تفاوتها تفاوت می زاید. حال آن که به هیچ متمم و صفتی نیاز ندارد. عشق خود به تنهایی دنیایی است. عشق یا درست در میانش هستی، در آتشش، یا بیرونش هستی، در حسرتش.»

هرگز چنین درد و رنج شدیدی را در نگاه هیچ انسانی ندیده بودم.

قاعده پانزدهم؛ خدا هر لحظه در حال کامل کردن ماست چه از درون و چه از بیرون . هر کدام ما اثر هنری ناتمامی است. هر حادثه‌ای که تجربه می‌کنیم ، هر مخاطره‌ای که پشت سر می‌گذاریم برای رفع نواقصمان رح‌ریزی شده است زیرا اثری که انسان نام دارد در پی کمال است.

آه من العشق. قبل از عشق، بعد از عشق...