بریده‌ کتاب‌های ملت عشق

«خورشید حقیقی بود شمس»

قاعده نوزدهم: اگر چشم انتظار احترام و توجه و محبت دیگرانی ابتدا اینها را به خودت بدهکاری کسی که خودش را دوست نداشته باشد ممکن نیست دیگران دوستش داشته باشند. خودت را که دوست داشته باشی اگر دنیا پر از خار هم بشود، نومید نشو، چون به زودی خارها گل می شود.»

به جای مقاومت در برابر تغییراتی که خدا برایت رقم زده است، تسلیم شو. بگذار زندگی با تو جریان یابد، نه بی تو. نگران این نباش که زندگی‌ات زیر و رو شود. از کجا معلوم زیرِ زندگی‌ات بهتر از رویش نباشد.

عشق جوهره و هدف اصلی زندگی است‌.

قاعدهٔ پنجم: کیمیای عقل با کیمیای عشق فرق دارد.عقل محتاط است. ترسان و لرزان گام برمی‌دارد. با خودش می‌گوید: «مراقب باش آسیب نبینی.» اما مگر عشق این‌طور است؟ تنها چیزی که عشق می‌گوید این است: «خودت را رها کن، بگذار برود!» عقل به آسانی خراب نمی‌شود. اما عشق خودش را ویران می‌کند. گنج‌ها و خزانه‌ها هم در میان ویرانه‌ها یافت می‌شود، پس هر چه هست در دلِ خراب است.

شابک : 978-964-311-919-5 قطع : رقعی تعداد صفحه : 510 سال انتشار شمسی : 1403 سال انتشار میلادی : 2009 نوع جلد : شومیز سری چاپ : 128

مبادا درخت ها باعث شوندجنگل را نبینی. به آیه‌های تنها قناعت نکن.بابد جزءها را در پرتو کل خواند

اندیشیدن به پایانِ راه کاری بیهوده است. وظیفه تو فقط اندیشیدن به نخستین گامی است که بر میداری. ادامه اش خود به خود می‌آید.

اگر زخمی داشته باشی،که به نظر من داری،بی‌حس کردنِ زخم چیزی است مداوای زخم چیز دیگر.

انسان‌ها همدیگر را درک نمی‌کنند. برای همین، همیشه دچار سوء تعبیر هستند. به قول او در عصر اشتباهات زندگی می‌کردیم. در چنین دنیایی نباید روی هیچ مسئله ای مُصر باشیم. ممکن بود چیزی که کاملا در موردش مطمئن هستیم بر پایه یک درک اشتباه باشد. کلا در زندگی نباید در مورد هیچ موضوعی تفکر ثابتی داشته باشیم چون زندگی به معنای تغییر کردن است.

زندگی هم مثل شطرنج است و بعضی از حرکات را برای بردن انجام می‌دهی و بعضی دیگر را فقط بخاطر اینکه حرکتت درست است، پس می‌بازی.

مراقب باش از راستی هایت بت نسازی!

آفریدگار من بقال نیست که گوشه ای از دفترش ستون گناه داشته باشد و گوشه ای دیگر ستون ثواب،بعد هم این دو را از هم کم کند و حسابت را در بیاورد. نه در یک دستش ترازویی است برای کشیدن،نه در دست دیگرش قلمی برای نوشتن....پروردگار من از این حساب های پست منزه است. او زیبایی پرشکوه،نوری بی پایان،مرحمت و رحمتی بی کران است.🌿

قطع نظر از اینکه چه کسی هستیم و کجا زندگی می‌کنیم، همه ما در عمق وجودمان احساس می‌کنیم ناکامل هستیم؛ انگار چیزی را از دست داده‌ایم و باید آن را دوباره به دست آوریم. چیزی را گم کرده‌ایم و باید آن را پیدا کنیم. فقط اکثرمان هیچ‌گاه نمی‌فهمیم آن چیز، چیست؛ و از میان آن عده، ما که می‌فهمیم تعداد انگشت شماری می‌رویم و دنبال آن می‌گردیم.

درست است که خدا را با گشتن نمی‌توان پیدا کرد اما خدا را فقط کسانی پیدا می‌کنند که دنبالش میگردند

«قاعده هجدهم: تمام کائنات با همه‌ی لایه ها و با همه‌ی بغرنجی اش درون انسان پنهان است. شیطان مخلوقی ترسناک نیست که بیرون از ما در پی فریب دادن مان باشد . بلکه صدایی است درون خودمان . در خودت به دنبال شیطان بگرد ،نه در بیرون و دیگران.و فراموش نکن هرکه نفسش را بشناسد ، پروردگارش را شناخته است»

سواد دارم، اما برای فهمیدن کتاب‌ها سوادِ خواندن کافی است مگر!

باز هم همان حرف‌های تکراری و کلیشه ای. چرا آدم‌ها اینقدر ساده هستند! درک نمی‌کرد، چرا آدم‌ها فکر می‌کنند که اگر دو قلب یکی باشد، همه جا باغ و بستان میشود. چرا فکر می‌کنند عشق مثل یک چوب سحرآمیز می‌باشد که با ضربه ای همه چیز را فوق العاده و عالی می‌کند.

اکثر درگیری ها، پیش داوری ها و دشمنی های این دنیا از زبان منشا می گیرد. تو خودت باش و به کلمه ها زیاد بها نده. راستش، در دیار عشق زبان حکم نمی راند.عاشق بی زبان است.