بریده‌های کتاب نقشه هایی برای گم شدن

فراموش کردن هنر نیست ، هنر در رها کردن است. و وقتی همه چیز از دست رفته باشد، می‌توانی به غنای فقدان برسی

در شهر، تنهایی یعنی نبود دیگران یا دور بودنشان از پشت دیوار یا در خانه‌ات اما در مکان‌های دورافتاده تنهایی نه از جنس غیاب، که از جنس حضور چیزی دیگر است، نوعی سکوت نجواگر که در آن گویی تنهایی همان قدر ذاتی گونه‌ی توست که هر گونه‌ی دیگر.

رابطه دو انسان در واقع قصه‌ای‌ست که با هم می‌سازید و در آن خانه می‌کنید، زیر سقف خانه‌ای از جنس قصه.

خواندن و ترجمه این جستارها برای من تمرینی بود تا عقلانیت دائم و مطلق را وا بگذارم و به پرسه زنی خو بگیرم و از مخاطراتش نترسم.

آبی دوردست رنگ یک حس است، رنگ تنهایی و رنگ حسرت، رنگ آن جایی که از این جا پیداست، رنگ جایی که خودت آنجا نیستی و رنگ جایی که هیچ وقت نمی توانی بروی، چون این آبی کیلومترها دورتر بر لبه ی افق ننشسته، بلکه در فاصله ی بین توو آن کوه هاست.

هرچیزی تَرک دارد؛ و از همان جاست که نور به درون می‌تابد. _از لئونارد کوهن_

بیشتر فرایند دگردیسی چیزی جز زوال نیست و شامل همین بزنگاهی ست که در آن بیرون آمدن از گذشته باید یک‌جا و دفعی باشد.

عشقِ خوش فرجام داستانی واحد است، اما عشق نافرجام دو یا چند روایت معارض و مغایر و عشق بی سرانجام مثل آینه‌ای‌ست که زیر پایت هزار تکه شده، اما باز هر تکه قصه متفاوتی می‌گوید از اینکه آن عشق استثنایی بود، مصیبت بود، اگر اینطور می‌شد، اگر آن‌طور نمی‌شد. این تکه قصه‌ها دوباره با هم چفت نمی‌شوند و این پایان قصه هاست.

اگر هیچ‌گاه گم نشده‌ای، هیچ‌گاه زندگی نکردی.

خودم را می‌بینم که دارم از لبه‌ی جهان می‌افتم و در شگفتم که چطور نه جهان بیرون، که جهان درونم را تاب آوردم.

برای این‌که حقیقتاً زنده باشی، مرگ هم باید جایی در تصویر زندگی‌ات داشته باشد.

اگر هیچ گاه گم نشده ای، هیچ گاه زندگی نکرده ای.

عشق خوش‌فرجام داستانی واحد است، اما عشق نافرجام دو یا چند روایت معارض و مغایر و عشق بی‌سرانجام مثل آینه‌ای‌ست که زیر پایت هزار تکه شده، اما باز هر تکه قصه‌ی متفاوتی می‌گوید از این‌که آن عشق استثنایی بود، مصیبت بود اگر این‌طور می‌شد، اگر آن‌طور نمی‌شد. این تکه‌قصه‌ها دوباره با هم چفت نمی‌شوند و این پایان قصه‌هاست.

عشق خوش فرجام داستانی واحد است، اما عشق نافرجام دو یا چند روایت معارض و مغایر و عشق بی سرانجام مثل آینه‌ای‌ست که زیر پایت هزار تکه شده، اما باز هر تکه قصه‌ی متفاوتی می‌گوید از اینکه آن عشق استثنایی بود، مصیبت ،بود اگر این طور می‌ شد اگر آن طور نمی‌شد.