کتاب‌ها "عاملان آزادی" هستند. ما از طریق خواندن خود را به رهایی می‌رسانیم؛ به ذهن انسان‌‌های دیگر دسترسی پیدا می‌کنیم، به ذهن‌هایی که با ذهن خودمان فرق دارند، پس طی این فرایند ذهن خود را وسعت می‌بخشیم.

فراموش کردن هنر نیست ، هنر در رها کردن است. و وقتی همه چیز از دست رفته باشد، می‌توانی به غنای فقدان برسی

شاید حساب کردن روی امور نامنتظره دقیقاً همان عمل متناقضی باشد که زندگی بیش از هر چیز از ما می‌طلبد.

دانشمند ناشناخته را به شناخته تبدیل می‌کند و مثل ماهیگیران آن را با قلاب بالا می‌کشد اما هنرمند تو را به دل آن دریای تاریک می‌برد.

در چنین جاهایی است که متوجه می‌شوی «خود» فقط با ارجاع به باقی جهان وجود دارد؛ بدون کوه‌ها، خورشید، آسمان و انسان‌ها و موجودات دیگر، هیچ «تو»یی در میان نیست و «آن چیز ثابت، جهان است، تو خودت منوط و مشروطی، جزئی از محیط خویش».

آقا‌جلالی گفت: «زمین می‌خوایید چی‌کار، اینجاتون باید تمرین کنه.» وقتی می‌گفت اینجا، معلوم نبود سرش را نشان می‌داد یا قلبش را، یعنی یه‌جوری نشان داد که می‌توانست منظورش هردوجا باشد و از همان شب، مربی‌شان شد.

تیم باید باور می‌کرد هر کدام از اعضاء به یک اندازه ارزش دارد. فرقی بین عبد و بهرام نیست و هر کدام نباشند تیم لنگ است، حالا اگر عبد نباشد لنگ‌تر است.