بریده‌های کتاب در قصر تنهایی: حماسه صلح امام حسن (ع)

آرى غير از شيعيان، ديگر همه مردم، اطاعت از امير را بر خود واجب مى دانند، اعتقاد آنها بر اين است كه اگر امير، اهل فسق و فجور هم باشد نبايد براى براندازى حكومتش اقدامى كرد .

معاويه آنقدر با صداى بلند ناسزا مى گويد كه ديگر خسته مى شود، اكنون نوبت آن است كه امام حسن(عليه السلام) جواب بدهد :اى كسى كه حضرتعلى(عليه السلام) را به بدى ياد كردى ، بدان كه من حسن هستم و تو معاويه ، پدر من علىّ است و پدر تو ابو سفيان !مادر من فاطمه دختر پيامبر است و مادر تو هند جگر خوار !جدّ من محمّد است و جدّ تو حَرْب !خدايا ! تو آن كسى را لعنت كن كه حسب و نسبش از ديگرى پست تر است !()ناگهان صداى «آمين» در فضاى مسجد مى پيچد .سكوت بار ديگر مجلس را فرا مى گيرد، معاويه سر خود را پايين انداخته است .

اين جا اردوگاه سپاه كوفه است، وقت نماز است و مناجات با خدا .همه، مشغول خواندن نماز هستند كه ناگهان . . .تيرى به امام اصابت مى كند، نمى دانم اين تير از كجا مى آيد، تير از طرف خودى هاست، دشمن كه كيلومترها با ما فاصله دارد .همه مات و مبهوت هستند، عجب ! يك نفر از داخل سپاه خودى به سوى امام تيراندازى كرده است .اين اولين سوء قصد به جان امام است . من فداى مظلوميّت تو ! كسانى كه براى ياريت آمده اند اكنون قصد جان تو را نموده اند .

تاریخ دو نماز را هیچ گاه از یاد نمی برد ؛ یکی نماز امام حسین (ع) در کربلا و دیگری نماز امام حسن (ع) در ساباط. اگر امام حسین (ع) در روز عاشورا در میان دشمنان به نماز ایستاد، چند تن از یارانش مثل پروانه سینه سپر کردند و تیرهایی که از طرف دشمن می‌آمد به جان خریدند. امروز امام حسن (ع) در میان یاران خود نماز می‌خواند، اینجا که میدان جنگ نیست، اردوگاه نیروهای خودی است ؛ ولی در نماز به سویش تیراندازی می‌کنند.

آرى شب قدر كه فرا مى رسد فرشتگان بر من نازل مى شوند و پرونده سرنوشت همه مخلوقات را به نزد من مى آورند، حكومت حقيقى در شب قدر است .

برای اینکه یک نفر، پیرو مکتب شیعه باشد باید پول را دوست نداشته باشد، دلش از محبت دنیا خالی باشد تا بتواند تا آخر عمر ، شیعه باقی بماند.

مردم! اگر شما در سرتاسر زمين بگرديد غير از من و برادرم كسى را پيدا نمى كنيد كه جدّ او پيامبر باشد آگاه باشيد كه خلافت و رهبرى مسلمانان حقّ من بود و معاويه براى رسيدن به آن به جنگ من آمد و من صلاح امّت را در صلح با او يافتم ، اكنون بدانيد كه من با او بيعت كرده ام

آری پیش از هر بهاری باید زمستانی را تجربه کرد ؛ تا سکوت حاکم نشود فریاد چه مفهومی دارد؟

معاويه مى داند كه لشكر او توان نخواهد داشت با لشكر امام حسن(عليه السلام)مقابله كند .درست است كه معاويه در جنگ صفين توانست گروهى خشك مقدّس (خوارج) را فريب بدهد و قرآن بر سر نيزه ها كند و از اين راه مانع شكست خود شود ; امّا امروز ديگر خوارج، تار و مار شده اند و در جنگ نهروان، تعداد زيادى از آنها نابود شده اند .از طرف ديگر، خوارج بعد از قتل و كشتارى كه در ميان مردم عراق، راه انداختند ديگر جايگاه مردمى خوبى ندارند و از طريق آنها ديگر نمى تواند حكومتش را حفظ كند .بنابراين معاويه به فكر اين است كه از راه پول، مردم عراق را از امام حسن(عليه السلام) جدا نمايد .

هر كس كه پول را دوست داشته باشد مى تواند در لشكر معاويه قرار گيرد، او با پول بيت المال مى تواند هزاران نفر ديگر را به سوى خود جذب كند .اما براى اين كه يك نفر، پيرو مكتب شيعه باشد بايد پول را دوست نداشته باشد، دلش از محبت دنيا خالى باشد تا بتواند تا آخر عمر، شيعه باقى بماند

تاريخ، دو نماز را هيچ گاه از ياد نمى برد، يكى نماز امام حسين(عليه السلام) در كربلا و ديگر نماز امام حسن(عليه السلام) در ساباط .اگر امامحسين(عليه السلام) در روز عاشورا در ميان دشمنان به نماز ايستاد چند تن از يارانش مثل پروانه، سينه سپر كردند و تيرهايى كه از طرف دشمن مى آمد به جان خريدند .امروز امام حسن(عليه السلام) در ميان ياران خود نماز مى خواند، اينجا كه ميدان جنگ نيست، اردوگاه نيروهاى خودى است ; ولى در نماز به سويش تيراندازى مى كنند .

همسفر من مى بينى كه امروز معاويه با تبليغات كارى كرده است كه مردم باور كرده اند امام حسن(عليه السلام) قاتل عثمان است .آرى ، تبليغات مى تواند كارى كند كه مردم، شب را روز ببينند و همين طور روز را شب! ما بايد هميشه هوشيار باشيم تا فريب تبليغات شوم دشمنان اسلام را نخوريم.

امام براى او سوره قدر را مى خواند .( انّا انزلناه فى ليلة القدر، و ما ادريك ما ليلة القدر)اى سفيان، بدان كه شب قدر بهتر از هزار ماه حكومت بنى اميّه است .()امام مى خواهد به او بفهماند كه نگاه به حكومت ظاهرى معاويه نكن، درست است كه او اكنون بر تمام كشورهاى اسلامى حكومت دارد ; امّا حكومت واقعى از آنِ امام است .

اكنون، امام حسن(عليه السلام) به حكومت رسيده است، او ريشه و اساس فساد را هدف قرار مى دهد. آرى، معاويه و حكومت او ريشه همه فسادهايى است كه در امّت اسلامى روى مى دهد .

امام تصميم دارد تا از ميزان آمادگى سپاهيان خود براى جنگ با خبر شود، به راستى آيا اين مردم در مقابل معاويه جنگ خواهند نمود ؟امام رو به آنان مى كند و چنين مى گويد :اى مردم ، معاويه ما را به صلح و سازش فرا مى خواند ، اگر شما آمادگى براى مرگ در راه خدا را داريد با شمشيرهاى خود به جنگ او برويم و اگر زندگى دنيا را انتخاب مى كنيد خواسته او را قبول كنم .سخن امام كه به اين جا مى رسد، عدّه اى فرياد مى زنند : «ما زندگى را دوست داريم، ما مى خواهيم زنده بمانيم .» . آرى، اين فرياد، اوج مظلوميّت امام حسن(عليه السلام) را نشان مى دهد، مردمى كه به اردوگاه امام آمده اند اهل جهاد نيستند، اينها عاشق زندگى دنيا هستند و از مرگ با عزّت نيز مى ترسند .

ای عمو، آیا نمی‌خواهی به ثروت و ریاست برسی؟ منظور تو چیست؟ اگر ما امام حسن(ع) را اسیر کنیم و تحویل معاویه بدهیم، او حکومت عراق را به ما خواهد داد. آری این شخصی که برای رسیدن به ریاست، پیشنهاد اسیری امام حسن(ع) را به امیر مدائن می‌دهد کسی نیست جز مختار ثَقَفی! همان کسی که بعد از حادثه عاشورا، قیام می‌کند و انتقام خون شهدای کربلا را می‌گیرد.

ای مردم، من نمی‌دانم با شما چگونه رفتار کنم، این نامه قَیس است و به من خبر داده که بزرگان شما همراه با فرمانده خود به سپاه معاویه پیوسته‌اند. ای مردم کوفه، شما با من بیعت کردید و من به امید یاری شما از کوفه خارج شدم، اما اکنون اینگونه بی وفایی می‌کنید. بدانید که من دیگر از یاری کردن شما دل کنده ام و می‌خواهم امر حکومت را به معاویه واگذار کنم.

یک روز حضرت علی(ع) در مسجد کوفه، بالای منبر بود و مردم به سخنان او گوش می‌دانند. ناگهان، آن حضرت به یکی از درهای مسجد [باب الفیل] اشاره کرد و فرمود : روزی فرا می‌رسد که معاویه از این در، وارد این مسجد می‌شود در حالی‌که حبیب‌ بن حمّار پرچم او را به دوش گرفته است. حبیب بن حمّار از پایین منبر گفت: یا علی! من از شیعیان و یاوران شما هستم، آخر چگونه ممکن است که پرچم دار معاویه بشوم. آری، حبیب بن حمّار آن روز تعجب می‌کرد؛ امّا امروز که معاویه به او پول زیادی داده است پرچم معاویه را بر دوش می‌کشد.

به راستی که تاریخ دیگر همانند حضرت علی (ع) را نخواهد دید........