بریده‌ کتاب‌های در کتابخانه پیدایش خواهی کرد

در تمام این مدت فکر میکردم که هیچ استعدادی برای نقاشی کشیدن ندارم. معتقد بودم که هرگز نمی توانم از زندگی شغلی عادی برخوردار باشم. حالا داشتم به فکر فرو می رفتم. افکار خودم تا چه اندازه فرصت‌هایم را محدود کرده بودند؟

شاید مشکل من طی آن همه مدت این بود که در محیط درستی نبودم

تو دنیایی که آدم نمی دونه بعدش چه اتفاقی می افته من فقط کاری رو میکنم که حالا از دستم برمیاد

پس راز کار همین است؟ اگر خودت را غرق در کارهایی کنی که دوست داری، ممکن ست زندگی شاد و سالمی را مثل او بگذرانی، حتی اگر پیر، بازنشسته و طلاق گرفته باشی و تنها زندگی کنی.

دوست داشتن فعل بسیار خوبی است.چیزی که می‌تواند مردم را نجات بدهد.

تو دنیایی که آدم نمیدونه بعدش چه اتفاقی می‌افته،من فقط کاری رو می‌کنم که حالا از دستم برمی‌آد.

احتمالاً کمتر از یک نفر در صد نفر می تونه با انجام کاری که دوست داره به درآمد برسه. - در مورد صد نفر یه آدم از صد تا آدم میشه یک درصد درسته؟ ولی در مورد اون یه نفر آدمی که کار دلخواهش رو میکنه، اون فقط خودتی که معنیش میشه یه نفر از یه نفر که این هم میشه صددرصد. پس به شانس صد درصدی وجود داره

تک تک روزهای زندگی ارزش یکسانی دارند و هیچ کدام اهمیت بیشتری نسبت به دیگری ندارد.روزی که من به دنیا آمدم،امروز که اینجا ایستاده‌ام، و فردا که در راه است،هر سه به یک اندازه برایم ارزشمند هستند.

من نیز می‌توانستم تغییر کنم و همچنان از درون مثل قبل باشم.

فکر میکنم هرکسی زمان‌بندی شخصی خودش رو داره که بهترین‌ها رو براش رقم می‌زند.

اعتماد.هرکاری که میکنی_وام گرفتن از بانک،سفارش کاری،فرستادن یا دریافت بسته پستی،برنامه ریزی با دوست‌هات، سفارش غذا به رستوران_همه این کارها فقط وقتی انجام میشه که اعتماد متقابل بین دو طرف وجود داشته باشه.

صبوری؛ اگر میتوانستم بخرمش مقدار زیادی از آن را سفارش می دادم

+باقی مونده زندگیم رو بی معنی حس می‌کنم. -منظورتون از "باقی مونده"چیه؟ +یعنی اون بخشی که باقی مونده.چیزی که بر جا مونده. فرض بگیریم که شما ده تا بیسکوییت هانی دام رو از دوازده تاش خوردین،آیا اون دوتای آخر "باقی مونده"هستن؟

وقتی در ارتباط با روح شاعر و نگرشش به زندگی قرار می گیری، واکنشت به شعر او بیش از پیش نیرومند می شود. حتی از جهتی میتوان وارد زندگی آن شاعر شد و به همان صورت تحت تأثیر قرار گرفت.

آنجا مکانی بود که می‌توانستم خودم را پیدا کنم؛جایی که من را همان‌طور بودم می‌پذیرفتند.

هیچ کاری تضمین شده نیست.هیچ شغلی که بشه اسمش رو آورد صد در صد تضمین شده نیست.همه فقط دارن تمام تلاششون رو می‌کنن تا جایی که هستن بمونن و تلاش می‌کنن همه چی رو متعادل نگه دارن.

موضوع اشتیاق در میونه ممکنه اکثریت چیزی رو نپذیره، ولی تا وقتی افرادی وجود داشته باشن که بپذیرنش،حیات اون چیز، حالا هر چی که میخواد باشه تحت حفاظته.

آیا بهتر نیست گاهی درباره آنچه حقیقتاً می خواهیم با خودمان صادق باشم؟

فقط خودِ شاعر می‌دانست که در لحظۀ سرودن آن شعر چه اتفاقی برایش افتاده بود ، اما جالب بود که هر نفر با خواندن شعر ، می‌توانست نگرش متفاوتی نسبت به آن داشته باشد. این چیزی کم از معجزه ندارد...

دنبال جایی هستم که من را همانطور که هستم، بپذیرند. تنها چیزی که نیاز دارم فقط یک جاست؛ جایی که در آرامش باشم