بریده‌های کتاب تونل

از این امید ضعیف که کسی مرا درک کند به شور و هیجان می‌آیم؛ حتی اگر فقط یک نفر باشد.

فقط یک نفر بود که می‌توانست مرا درک کند. ولی او همان زنی است که من او را کشتم.

زندگی یک روند بنا کردن خاطرات آینده است؛ در این لحظه ی خاص که من رو به روی دریا نشسته ام، دارم خاطراتی را می آفرینم که روزی برای من اندوه و نومیدی به بار خواهند آورد.

ظلم ظلم است، و آدمکشی آدمکشی است، و فرق نمی‌کند که ظلم و آدمکشی زیر پرچمی مدعی عدالت و برابری انجام گیرد یا با دعوی عریان و بی‌پرده‌ی قدرت طلبی: هر دویشان برای قدرت‌اند و برای زیر سلطه گرفتن مردم بی‌پناه و گاه فریب‌خورده.‌

مغز در جوش و خروش مستمر است و وقتی من آشفته و عصبی می‌شوم،فکرهایم گویی در رقص باله ای پرجنب و جوش پیچ و تاب می‌خورند

من از خودم می‌پرسم چرا حقیقت باید ساده باشد. تجربه من کاملا خلاف این را به من یاد داده است، حقیقت تقریبا هیچ وقت ساده نیست، و اگر چیزی بیش از حد واضح و آشکار به نظر می‌رسد، اگر عملی به ظاهر از منطق ساده‌ای پیروی می‌کند، معمولا انگیزه‌های پیچیده‌ای پشت سر آن هست.

آن‌قدر بدبختی و مصیبت، چهره‌های بی‌تفاوت و بی‌رحم، کار‌های غیر انسانی را به یاد می‌آورم که برای من‌ حافظه در حکم روشنایی خیره‌ کننده‌ای است که موزه‌ی نکبت‌بار شرمساری را روشن می‌کند.

مغز در جوش و خروشی مستمر است و وقتی من آشفته و عصبی میشوم، فکر هایم گویی در رقص باله ای پر جنب و جوش پیچ و تاب میخورند.

او نیز در خویش تنها بود.

در سیاره‌ای که میلیون‌ها سال است با شتاب به سوی فراموشی می‌رود،ما در میان غم زاده شده‌ایم؛بزرگ می‌شویم،تلاش و تقلا میکنیم،بیمار می‌شویم،رنج می‌بریم،سبب رنج دیگران هم می‌شویم،گریه و مویه میکنیم،می‌میریم،دیگران هم می‌میرند،و موجودات دیگری به دنیا می‌آیندتا این کمدی بی معنی را از سر گیرند.

زندگی یک روند بنا کردن خاطرات آینده است، در این لحظه خاص که من رو به روی دریا نشسته ام، دارم خاطراتی را می آفرینم که روزی برای من اندوه و نومیدی به بار خواهند آورد.

انسان از روی ناچاری به زندگی می چسبد و سرانجام ترجیح می دهد که نقصان های زندگی ، رنج و درد و پستی آن را تحمل کند و به اتکای اراده تن به گریز از این سراب را ندهد.

در سیاره ای که میلیون ها سال با شتاب‌به سوی فراموشی می رود ما در میان غم زاده شد ه ایم..

منتقدان.اینها بلایی هستند که من هیچ وقت نشناختمشان. اگر من جراح بودم،و آدمی که هیچ وقت چاقوی جراحی به دست نگرفته،دکتر نبوده،و هرگز برای پنجه شکسته یک گربه آتل نگذاشته است،می‌خواست به من یاد آوری کند که در جراحی‌ام کجا به خطا رفته‌ام، مردم چی فکر می‌کردند؟

بعضی وقت‌ها احساس می‌کنم که هیچ چیز معنی ندارد. در سیاره‌ای که میلیون‌ها سال است با شتاب به سوی فراموشی می‌رود، ما در میان غم زاده شده‌ایم؛ بزرگ می‌شویم، تلاش و تقلا می‌کنیم، بیمار می‌شویم، رنج می‌بریم، سبب رنج دیگران می‌شویم، گریه و مویه می‌کنیم، می‌میریم، دیگران هم می‌میرند، و موجودات دیگری به دنیا می‌آیند تا این کمدی بی‌معنی را از سر گیرند.

امری عادی است کا در طول شب‌های بی خوابی آدم قاطع‌تر از ساعت‌های روشن روز فکر میکند

راستی هیچ وقت فکر کرده ایم چرا هر آنچه از خوبی،زیبایی،و نیکویی است باید برچسب انسانی بگیرد و هر چه بدی و شقاوت است ددمنشی و حیوان صفتی نامیده شود؟ در حالی که ظالمانه ترین و بیرحمانه‌ترینرفتارها نیز از آن انسان است. همین انسان مهربان،ایثار کننده و از خود گذشته!

راستی به این فکر کرده‌ایم که هرآنچه از خوبی، زیبایی، و نیکویی است باید برچسب انسانی بگیرد و هرچه بدی و شقاوت است ددمنشی و حیوان صفتی نامیده شود؟ درحالی که ظالمانه‌ترین و بی‌رحمانه‌ترین رفتار‌ها نیز از آن انسان است. همین انسان مهربان، ایثارکننده و از خودگذشته!