بریده‌های کتاب دونده ی هزارتو؛ علاج مرگ

توماس نمی دانست دوستش جدی میگوید یا فقط سعی میکند سرسخت به نظر بیاید. ولی آن نیشخند آزاردهنده هنوز از روی صورتش پاک نشده بود، برای همین توماس هم به زور لبخند زد: «اگه مشکلی نداری که آروم آروم دیوونه بشی و بخوای بچه های کوچیک رو بخوری، پس فکر کنم برات گریه نکنیم. هیچ وقت حرف هایش تا این حد بی احساس و پوچ نبودند. نیوت جواب داد: «حله هر چند لبخندش از صورتش محو شد. (😭)

نیوت لانچر را بالا گرفت و به طرف مینهو نشانه رفت: "منم به کرانكم مينهو منم یه کرانکم چرا نمیتونی اینو تو اون مغز کوفتیت فرو کنی؟ اگه تو هم فلر داشتی و می دونستی چه چیزی در انتظارته خوشت می اومد دوستات دورت رو بگیرن و نگاه کنن؟ هان؟ خوشت می اومد؟" کلمات آخرش را فریاد میزد و هر لحظه که میگذشت لرزش بدنش بیشتر می شد. مینهو چیزی نگفت و توماس دلیلش را میدانست. خودش هم دنبال کلمات می گشت ولی چیزی پیدا نمیکرد نگاه نیوت رو به توماس برگشت. (تا حالا هیچ جمله ای به اندازه ی این جمله از نیوت انقدر من رو ناراحت و پریشون نکرده بود..)

یک لحظه هم توقف نکردند از لابی باشگاه رد شدند، از در بیرون رفتند و در هرج و مرج انبوه کرانکها به راهشان در بخش مرکزی ادامه دادند. و از نیوت دور شدند؛ دور از نیوت دور از دوستش و بیماری مغزی او. (به معنای واقعی کلمه نابود شدم..)

لطفا تامی،لطفا توماس ماشه را کشید و به درون تاریکی سقوط کرد

فکر نمیکنم چیز درست و غلطی دیگه وجود داشته باشه. فقط وحشتناک و نه خیلی وحشتناک باقی مونده.

please Tommy,please....

مهم نیست چند نفر رو برای ارتشت به خدمت می‌گیری، مهم اینه که چه کسایی رو به خدمت می‌گیری.

وقتی تعادل از بین بره، همه چیز نابود میشه.

وقتی کلمه ها قابل اعتماد نبودند صحبت کردن چه معنی داشت؟

وقتی کلمه ها قابل اعتماد نبودند،صحبت کردن چه معنی داشت؟

((خیلی چیز ها با الان فرق داشت.))