بریده‌های کتاب زان تشنگان: بیست و چهار روایت از روضه هایی که زندگی می کنیم

♡ یادم آمد که می‌گفت اذن دخول اینجا گریه است ♡

جهیزیه عروس آماده بود و داشتند برنج شب عروسی را پاک میکردند که رادیو خبری را اعلام کرد و فهمیدند باید برود. برنج ها را برگرداندند توی کیسه، روی جهاز را پوشاندند و داماد را از زیر قرآن رد کردند که برود جبهه.

ما هر فکری برای خودمان بکنیم آخرش اجتماع است که معنی واژه ها را می سازد و جایشان را در سلسله مراتب ادب و بی ادبی تعیین میکند. اجتماع است که به ما میگوید برای مودب بودن چه کارهایی باید بکنیم و چه حرف هایی باید بزنیم. در بعضی موقعیت ها، مثل وقتی روضه می رویم، متر و معیار آدابی که اجتماع میپسندد با اعتقاداتمان هم جمع میشود و کار را سخت تر میکند. دشوارترین بخش روضه برای آدم حواس پرتی مثل من، همین بار ادب است.

این جهان پر است از راز های فاش شده و قول های فراموش شده .اراده های سست شده و استخوان های سخت شده . متاسفانه هیچ شرکت بیمه گری خسارت رویاهای خرد شده‌ی ما و نتایج فاجعه بار فهم متغیرمان از جهان را بر عهده نخواهد گرفت .