بریده‌های کتاب خوشه های خشم

در چشم این مردم ناکامی و شکست دیده می‌شود ، در چشمان این مردم گرسنه خشم جان می‌گیرد.  در روح این مردم خوشه های خشم پر می‌شود و می روید و سنگین می‌شود، سنگین می‌شود تا به بار بنشیند.

بله، باید حرف زد. بعضی‌وقت‌ها آدم غصه‌دار باید حرف بزنه تا غصه‌رو از دلش بریزه بیرون. بعضی‌وقت‌ها کسی که خیال آدم‌کشی داره راجع به قتل حرف می‌زنه و بعد هم کسی رو نمی‌کشه و راحت می‌شه.

امان از آدمى كه تصميم مي‌گيره هر طورى شده حرفشو پيش ببره.

بترسید از زمانی که بشریت از رنج بردن، از مردن برای اندیشه ای سر باز زند، زیرا فقط این یک خاصیت، سرشت خود انسان است، و فقط این خاصیت انسان را از همه عالم متمایز می کند.

دلم میخواد بدونم این گناه‌ها که میگن چیه، تا بتونم دست‌کم یه‌بار تجربه کنم.

روى جاده‌هاى بزرگ مردم مانند مورچه، در جست‌وجوى كار و نان، سرگردان بودند و خشم بارور مى‌شد.

اون به گناه عقيده نداره. میگه گناه، گشنه بودنه، گناه يخ كردنه. خوب حواستو جمع كن... كه خدا تو همه اين گیرودارها هيچ‌كارس.

به نظر می‌رسید که چشمان فندقی رنگش با همه بد بختی های ممکن آشنا گشته و از پلکان رنج و درد چندان بالا رفته بود که به مراحل عالی آرامش و درک فوق بشری رسیده بود . پندا ری این دژ خانواده و پناه تسخیر ناپذیر نقش خود را به خوبی شناخته ،پذیرفته و با شادی به پایان می برد .و چون بابا توم و فرزندانش نمی‌توانستند رنج و هراسی را بپذیرند ،مگر زمانی که او بدان تن در داده باشد خو گرفته بود که از پذیرش هر رنج و هراسی سرباز زند . و چون هر حادثه ی خوشی رخ می‌داد همه به او نگاه می‌کردند و شادی را در او می‌جستند عادت کرده بود حتی بدون علل کافی بخندد .

تنها چیزی که مالکین بزرگ به آن می پرداختند،نابودی شورش بود.در حالی که دلایل شورش ادامه پیدا می کند.

در روح مردم،خوشه های خشم درحال رشد کردن هستند.