تموم شد اما تا ابد توی قلبم میمونه، به عنوان اولین مجموعه مورد علاقه ام🤌🏻
رسماً با شخصیت هاش زندگی کردم، گریه کردم باهاشون، خندیدم، استرس گرفتم، شاد شدم، ناراحت شدم و...
خلاصه دلم برای تک تکشون و تموم ماجراهایی که باهم تجربه کردیم و از سر گذروندیم تنگ میشه. 

و کاشکی در اخر  اونا هم بودن که بالاخره طعم آرامش رو بچشن، کاشکی. 
      

        همچنان عالی! 
ولی خب به نظرم اتفاقات و معماهاش اندازه جلد اول جذاب و قوی نبودن و ذهن خواننده رو اونجوری درگیر نمی کردن.
البته همچنان به شدت دوستش دارم.
      

        جلد اول دونده هزارتو تموم شد و من نمیدونم چرا شک داشتم برای شروع کردنش، این کتاب واقعا از هر لحاظ محشر بود. 
شخصیت پردازیش عالی بود، توصیفات کتاب از مکان ها، اتفاقات و شخصیت ها طوری دقیق و کامل بودن که به شخصه کاملا میتونستم در ذهنم تجسمشون کنم؛ هر فصل معما و هیجان خاص و جدید خودش رو داشت و با ی معما و هیجان جدید هم به پایان میرسید. دیالوگ ها، پلات توئیست ها، زمان وقوع حوادث و... همه و همه به نظرم خیلی فکر شده و هوشمندانه بودن.
داستان هم تا صفحه اخر هیجان و تعلیق خودش رو حفظ کرده بود و اصلا باعث خستگی مخاطب نمی‌شد. 
در کل به نظر من این کتاب در ژانر و حد خودش عالی .
      

        اصلا دوستش نداشتم خیلی خیلی بد بود، فقط چون دونستن اتفاقات ازدواج میلی و انزو یک درصد برام جالب بود نمیگم افتضاح وگرنه واقعا افتضاح بود.
      

        خیلی خیلی دوسش داشتم:) 
قبلتر هم کتاب جنایی خوب خونده بودم ولی اینطور نبود که از هیجان و ترس از اتفاقاتی که در حال جریانه و قراره برای شخصیت ها بیوفته قلبم تند تر بزنه و جرئت اینو نداشته باشم که چشامو از روی کتاب بردارم.
میشه گفت دقیقا همون جوری بود که از یک کتاب جنایی انتظار داشتم.
      

        عالی بود. اولین کتابیه که از اگاتا کریستی خوندم و به جرات میتونم بگم تا اینجا با اختلاف یکی از بهترین ها و یا حتی اصن بهترین کتابی بوده که تو این ژانر خوندم. برای منی که داخل بقیه کتابا یا قاتل و یا حداقل نصف داستانو درست حدس میزدم این کتاب لحظه به لحظش هیجان انگیز بود و تا لحظه اخر نتونستم به کسی صددرصدی شک کنم و هیچ چیزی رو حدس بزنم.
      

        در یک کلام محشر بود. کتابی بود که به شدت به دلم نشست و با بعضی از جملاتش ساعت ها به فکر فرو رفتم، با گیله مرد و عسل زندگی کردم و میون خاطراتشون قلبمو جا گذاشتم. 
 به نظرم ی جاهایی پرش زمانی زیادی داشت و داستان مبهم میشد که اگر اینطور نبود و داستان منسجم تری داشت خیلی بهتر میشد، در هر صورت کتابی بود که تا ابد در قلب و ذهنم میمونه . 
      

         کتاب اصلا کشش جلد اول رو نداشت و یجورایی از حال و هوای جلد قبل بیرون اومده بود و دیگه حس قبلو‌ بهم نمیداد .به نظرم جزو کتابایی بود که شاید باید داخل جلد اول تموم میشد...نه اینکه بد باشه نه ولی عالیم نبود ! هرچند جلد اول هم معمولی بود، صرفا چون اولین کتابم از مک فادن و کلا در  ژانر جنایی بود خاطره خوبی ازش دارم.
پلاتش انچنان قوی نبود یا لااقل برای من اینطور بود، برام قابل حدس بود و تا حد زیادی هم شبیه جلد اول. ولی خب با این همه بازم میشه گفت دوستش داشتم.