.....
      

        .....
      

        .....
      

        .....
      

        .....
      

        .....
      

        ای سرور و مولای من !
من آمده ام به زیارتت
و سر نهاده ام بر آستان کرامتت
و پناه آورده ام به آغوش رأفتت
خسته از بار گناهی که بر دوش انباشته ام
و ظلمی که بر نفس خویش روا داشته ام
پس در روزگار فقر و فلاکت و درماندگی ،
سفارشم را به خداوند و شفاعتم را پیش خدا بکن.
چراکه تو در پیشگاه خداوند صاحب عزت و اعتبار و آبرویی.
      

        مهربانی تو قصه ی عجیبی است خدای من !
تو مرا صدا می کنی، و من از تو روی می گردانم و تو چیزی جز مصلحت برای بنده ات نمی خواهی.
تو به سوی من دست محبت دراز می کنی و برایم آغوش مهر می گشایی ولی من به تو پشت می کنم و کینه می ورزم.
خداوندا !
بر این بنده ی نادانت رحم کن...
      

        کاش می دانستم که جای تو کجاست!
کاش می دانستم که کدامین زمین، کدامین خاک، جای پای توست..

      

        معبودم !
به من قلبی ببخش که با بال اشتیاق به سوی تو پر کشد...

      

        خدای من! و مولای من!
ای کسی که به ناتوانی و درماندگی ام آگاه است...
و از فقر و بی چیزی ام مطلع است!
تو را سوگند می دهم
که بر من ببخشایی در این شب و در این وقت
همه جرم هایی که مرتکب شده ام
و همه گناهانی که از من سر زده است...

      

        خداوندا!
به قدرتت خرابی ها و تباهی های مرا سامان بده...
      

        .....
      

        خداوندا !
به یقین اگر من شفیعانی عزیزتر و مقرب تر از محمد (ص) و اهل بیت  برگزیده اش که امامان نیکی و پاکی اند می یافتم دست به دامان آنان می شدم و  آنان را شفیع خویش نزد تو می ساختم...
      

        خدایا!
به او از جانب ما پاداش ده.
برترین پاداشی که از سوی رعیتی به امامش می بخشی...