زیارت عاشورا به ترجمه‌ی سید مهدی شجاعی
از مجموعه‌ی «نیایش‌ها و زیارت‌ها»

ترجمه‌ای روان، ساده و خواندنی

قبل از این، ترجمه‌ی دعای کمیل، مناجات شعبانیه و دعای عرفه رو از این مجموعه خونده بودم. برگ برنده‌ی ترجمه‌ی اون سه کتاب، لحن شاعرانه و لطیفش بود که حس و حال اون نیایش (بار معنایی و ادبیِ عبارات عربی) رو بازسازی می‌کرد. اما اینجا، لهجه‌ی ترجمه رسمی و دقیق‌تر بود.
اوایل زیارت کمی جا خوردم از این -شاید- عقبگرد؛ اما بعد دیدم که درستش همین رسمی و دقیق شدنه، چون زبان خود زیارتنامه هم رسمی‌ـه و لحن ادبی نداره. همین نشون میده که عبارت‌پردازی‌های آ. شجاعی در ترجمه‌ی «نیایش‌ها»، اظهار فضل نبوده و به اقتضای ضرورت سبکیِ متن مبدأ بوده.

با خوندن این «زیارت»، ارزیابی‌م از مجموعه‌ی «نیایش‌ها و زیارت‌ها» کامل‌تر شد و روی دیگرِ سکه رو هم دیدم.

در بخش دوم کتاب، «صلوات بر امام حسین (ع)» نقل و ترجمه شده. دعای زیبایی بود که شاید بعضی عبارت‌هاش رو قبلاً شنیده بودم ولی کامل نخونده بودم.
        

          خدایا!
به او از جانب ما پاداش ده.
برترین پاداشی که از سوی رعیتی به امامش می بخشی...