انگار دوز زیاد در لحظه بودن و داشت . نهایت اگزیستانسیالیست بودن و برداشت فاقد احساس از وقایع .
اما انسان با احساس زیباست هرچند درد ناک.
      

        انتخاب موضوع کتاب و جزعیات و حال و هوای امپراطوری چین برام جذاب بود . داستان می‌تونست خیلی قوی تر باشه اما همین هم خوب بود . مسلمانانی که کم تر از اون ها خبر داریم...
      

        کمتر از بیست و چهار ساعت تمومش کردم .
اما در انتها فقط حس ها باهام موند . نمیتونم بگم چیزی دستگیرم شده باشه ازش.
اما متن خوش خوان و روان بود برا همین بدون توقف می‌تونستم بخونم و ادامه بدم 
      

         مغز مریض نویسنده رو دوست دارم .  
ی استاد داشتم دقیقا مشخصات ظاهری و خط فکریش با شخصیت اصلی مو نمیزنه . برا همین همش خندم می‌گرفت .
چطوری ی نویسنده از اول تا آخر از فلسفه میگه و کسی ندونه اصلا نمی‌فهمه داره از اگزیستانسیالیست میگه . انقدر که ماهرانه‌ اطلاعات و میده و تو ذوق نمیخوره ...
      

        بوبن از اون آدمای عجیب بود افسوس که دیگه نیست تا بنویسه
_زاویه دید عجیبش ....
_نمیتونم موقع خواندنش لبخند نزنم.
_هروقت که می‌خوام حالم خوب بشه بین این روزای خسته کننده زندگی قطعا بوبن میخونم.