سلیقه ایه... اگر حتی کمی دیوانه اید این کتاب مناسب شماست

در این کتاب چیزی فرق داشت. مثل فیلمی که می‌بینیم و انگار با تمام وجودمان درکش میکنیم یا شیرینی غیر معمولی به ما می‌دهد اما برای توصیف آن برای دیگران چیزی جز همان کلمات تکراری:"خیلی عالی بود" و "قشنگ بود" و... نداریم.
چیزی قابل درک فطرتِ لطیف انسان و مخصوصا طبع ظریف زنانه که با توصیف لبخند ژه تکرار میشد در کتاب بود که در پایان حجم زیادی لذت و شور برایم باقی گذاشت.
اگر نخواهم با کلمات بازی کنم به زبان ساده باید بگویم با کمی زیاد و کم من مثل آلبن دیوانه ام. از آن دیوانه هایی که دنیا را واقعی تر و نزدیک تر به چیزی که هست می‌بینند. پس کتاب برایم جالب و زیبا بود.
اواسط کتاب دلم میخواست آلبن باشم. صفحه آخر کتاب را که خواندم دلم میخواست مثل بوبن (نویسنده کتاب) باشم. دیوانه ای  که آلبن را خلق کرد...
        

          بوبن از اون آدمای عجیب بود افسوس که دیگه نیست تا بنویسه
_زاویه دید عجیبش ....
_نمیتونم موقع خواندنش لبخند نزنم.
_هروقت که می‌خوام حالم خوب بشه بین این روزای خسته کننده زندگی قطعا بوبن میخونم.

        

          کتاب جالبی با توصیف ها و حقیقت ها باگفتار متفاوت
        

          اولین کتابی بود که از بوبن خوندم و فهمیدم با نویسنده ای عارف مسلک طرفم 
        

          ژه، یا ابله محله
وقتی ذهن نویسنده میتونه سادگی خودش رو حفظ کنه و زندگی رو با دیدی متفاوت از انسان های درگیر مادیات ببینه، زندگی گاها تلخی هایی داره، مثل تصادف در اثر سورتمه سواری، مثل آسیب مغزی جدی، و همون قدر مهم، مثل فراموش کردن دوست داشتن طبیعت، مثل فراموش کردن اینکه آدم ها فقط نیاز به خانه بزرگ، استخر و جکوزی داخل خانه ندارن، شاید گاهی نیاز داشته باشن شاخه های یه درخت از پنجره بیاد داخل خونه شون، شاید گاهی نیاز باشه فقط به دلیل سردرد، با اعلام صادقانه اش سر کار نرن، 
دوستش داشتم، یکی از رمان هایی که چون صوتی گوش دادم نتونستم یادداشت برداری ازش داشته باشم.
        

          ابله محله، نوشته ی کریستین بوبن، فیلسوف است. این کتاب را با نام " ژه " نیز چاپ کرده اند و مشهور است. این داستان نیز همان قلم فانتزی، آرام و متینی را دارد که کریستین بوبن در سایر آثارش دارد. هم چنان عشق و تنهایی از مهم ترین مفاهیم داستان بوبن هستند. 
این کتاب داستان پسر بچه‌ ای به نام آلبن است. آلبن یک روز در زیر یخ های دریاچه با پیکر زنی قرمز پوش مواجه می‌شود و شیفته ی او می‌گردد. این زن " ژه " نام دارد و همان ابژه عشق آلبن است که از کودکی در او شکل می‌گیرد. با این حال، زنی به نام ژه که در زیر یخ های دریاچه زندگی کند، وجود خارجی ندارد. او تنها ساخته‌ی ذهن آلبن است. به دلیل همین رفتار های آلبن، سایرین او را ابله محله می‌نامند. اما به واقع چه کسی می‌داند در ذهن و دنیای درونی آلبن چه می‌گذرد. آلبن از کودکی به ژه عشق می‌ورزد. زمان که می‌گذرد، عشق آلبن به ژه تا به حدی زیاد می‌شود که ژه همه جا با آلبن همراه می‌شود. در خیابان، در اتاقش، هنگام خواب و ... هرجای دیگری ژه در کنار آلبن قرار می‌گیرد. 
می‌توان گفت این کتاب درباره‌ی شکل اصیلی از عشق است که کریستین بوبن آن را اصیل و حقیقی می‌پندارد. در جایی نیز تلاش می‌کند تا عشق را تعریف کند: عشق دیدن بدون تصاحب و دوست داشتن بدون وابسته شدن است. عشق آلبن به ژه نمودی از این عشق است که به مرور تغییر می‌کند. آلبن ابژه عشق خود را در جوانی از ژه به زنی دیگر که دختری 7 ساله دارد منتقل می‌کند. او یاد می‌گیرد که نیمه شب ها مخفیانه به خانه آن زن برود، بالای سر زن که خوابیده است بایستد و تنها او را نظاره کند. آلبن آموخته است که چگونه بدون لمس کردن و سخن گفتن عاشق باشد. ابله محله، یا همان ژه، کتابی در باب ستایش عشق در تنهایی است.