چقدر زیبا هر اتفاقی رو روایت کرده بودند از دوران کودکی و بازی های تو جیبی بابا تا متحد و هم پیمان شدن مردم برای انقلاب و امام از ماجرای سینما رکس و خون جگر خوردن مردم تا شروع جنگ ناباور که گویی با قلم ایشون همه اون دوران رو زندگی کردم 
چقدر افتخار کردم به بانوان و دخترا سرزمینم که شرف و غیرتشون ، رنگ سیاهی چادرشان خون ماموران بعثی رو به جوش آورده بود . و چقدر خانواده های شهدا مقاوم بودند خدای من
این همان راه حسین ع است 
همان راه زینب س
با این کتاب خیلی اشک ریختم و لحظه به لحظه اش را با جان و دل میخوندم
قبل از سفر به راهیان نور انتخاب کردم که وقتی پا به این مکان مقدس گذاشتم آگاهانه باشد
 چقدر میبالم به ایرانم و بیش از پیش میگم سر افراز باشی ایرانم و جان من به فدای تو
      

        ابتدای کتاب ماجرا خیلی آروم پیش می‌رفت ولی از اواسط کتاب ماجرا هیجان انگیز تر میشه و خواننده شوق داره برای ادامه دادن بیشتر... داستان دختری با چشمان آبی که از تاریکی و سرد بودن روزگارش بلاخره طعم شیرین زندگی ،طعم بندگی و چای با طعم خدا را میچشد 
      

        از لحظه به لحظه داستان لذت بردم،
از شب های خاموش کوفه که مردمانش را گرد هم جمع میکرد یکی به حق و دیگری به ستم
آه از کوفه ...
از نسیم خوش میان نخل ها
از تردیدی که به جان عبدالله افتاد و در آخر عاقب به خیر شد
پس می‌شود امامت را فرا بخوانی اما به او پشت کنی
از خانه ویران شده سلیمه و ربیع هم عاقبت دلم سوخت:)
 به راستی آیا آنطور که شایسته است امام خود را فرا میخوانیم؟
و چه تضمینی ست  که به سپاه حق بپیوندیم؟