قسمت هایی از کتاب خیلی غم انگیز بود
تاسف میخوری،قلبت سنگین می‌شود و دلت می‌خواهد اینهمه بدی واقعا وجود نداشته باشد
و ای کاش تماماً داستان پردازی بود و واقعیت نداشت!
      

        من تمام مدتی که این کتاب را می‌خواندم اینطور تصور می‌کردم که علاوه بر بازی های رایانه ای،نویسنده درمورد فضای مجازی و رسانه به صورت عام حرف می‌زند...
و به من کمک کرد تا وابستگی به فضای مجازی و مخصوصا اينستاگرام را و کلا تلفن همراه را مدیریت کنم و به حد کمی برسانم!
      

        این کتاب رو من در تعطیلات عید امسال خوندم!
و جوری مجذوبش شدم که نمیتونستم زمین بزارمش...
داستانش کاملا تخیلی بوده و من واقعا تا قبلش فکر میکردم اصلا از داستان تخیلی خوشم نیاد
اما این رو خیلی دوست داشتم و پیشنهاد میکنم اگه دچار روزمرگی شدین و یا فکر میکنین زندگیتون باید بهتر می‌بود! این کتاب رو مطالعه کنید!
ریتم داستان اصلا کند نیست و کاملا مرحله به مرحله جلو میره و شما از همون اول میخکوبِ داستان میشید
من طی دو روز این کتاب رو تموم کردم
در واقع قورتش دادم😅
و از اون کتاباس که آدم دلش میخواد حافظه ش پاک بشه و دوباره از اول بخونه🙂‍↔️
      

        من تا الان حدود 60،70 درصد کتاب را خواندم و الان نمی‌خواهم درمورد متن یا موضوع چیزی بگویم!
من کتاب های خوب و بد تا بحال خوانده ام!
اما یک سوالی که ذهنم را درگیر کرده این است که چرا بعضی ها به اینجور کتاب ها روانشناسی زرد میگویند؟
یا مثلا به چهار اثر از فلورانس
مثلا این‌که این کتاب ها می‌گویند همه چیز زندگی ات به خودت بستگی دارد؟
در کتاب خودت را به فنا نده،چندین بار تاکید می‌کند که زندگی چه بخواهیم یا نخواهیم اتفاقات تلخ و یا پیش بینی ناپذیر دارد،پس پیش بینی ناپذیری اش را بپذیر!
چهار اثر از فلورانس می‌گوید فکر تو حرف ها و عملکرد تورا می‌سازد و حرف و عملکرد تو زندگی تورا....
مواجهه تو با اتفاقات خوب و بد است که آن اتفاق هارا خوب یا بد نگه می‌دارد!
اینها کجایشان زرد است؟
فقط همینکه امیدوارانه و به خود اتکا هست می‌گویید زرد؟
آیا غیر از این است که خدا گفته من به گمان بنده ام هستم؟پس گمان و فکر مهم هستند...
آیت الله قاضی به مدت 20 سال سنگ در دهانشان می‌گذاشتند که به جز موارد مهم حرف نزنند،حرف بدون فکر،حساب نشده و یا حتی مستحب نزنند
و این را برای تربیت نفس خودشان می‌کردند 
و این نشان دهنده ی انرژی فوق العاده بالای کلام است!
پس درست است که فلورانس گفته کلام تو عصای معجزه گر توست!
من از این دو کتاب که به دیدگاه خیلی ها روانشناسی زرد است چیزهای خوبی یاد گرفته ام
حتما قسمت هایی هم بوده که باب میلم نباشد یا گفته باشم می‌توانست بهتر باشد اما به نظرم هر کتابی ارزش یکبار خواندن را دارد
و من اگر برگردم به عقب باز هم این روانشناسی های به اصطلاح زرد را میخوانم✨️
البته که هیچ کدام به پای کهکشان نیستی نمیرسند🕊
      

        اگر برگردم به عقب این کتاب را میخرم؟نه
نمیخواهم بگویم ارزش خواندن نداشت،اما انتقاد زیادی دارم!
روند کتاب خسته کننده ست
و اینکه!باید کمی توضیح بیشتری هم میداد
مثلا درمورد اینکه به چه شخصیت هایی بیشعور میگویند؟
طبق چیزی که در این کتاب خواندم،افراد خودبین،خودخواه،مغرور و.. را بیشعور خوانده
کسی که هیچ تعلقی به خانواده،به کار،به درست به ثمر رساندن کارهایش ندارد و یک توهم از موفقیت دارد و فکر می‌کند بهش رسیده است
در صورتیکه وقتی بیشعور بودن خودش را قبول می‌کند و می‌فهمد که زندگی اش بابت رفتارهای شخص خودش بر باد رفته، دچار یأس می‌شود
قابل تأمل بود و از خواندنش پشیمان نیستم
اما می‌توانست کتاب قوی تری باشد.
      

        جذابیت داستان آنقدر زیاد است که تا آخر داستان تو را می‌کشاند
اگر علاقمند به داستان های معمایی هستید گزینه خوبی می‌تواند باشد
      

        اولین قدم برای رشد،خود دوستی ست🌊🐋🫧
      

        چقدر این کتاب، زیبا دنیای مادری رو تصویر کرده!
میتونی تو فضای کتاب نفس بکشی و دغدغه های یک مادر رو درک کنی
دوباره خودت رو ببینی
خودی که با عشق بی نهایت به بچه ش،گاهی هم خسته از مادریست❤️‍🩹
و این خستگی درمانش چیست؟
نگاهی به نام کتاب بکنید...
درسته!نفس تازه کردن🐋
این کتاب با متن روان و دغدغه ی قشنگِ نویسنده،تا همیشه گوشه ای از قلبم باقی میمونه✨️