اولین کتابی که با خوندنش به پهنای صورت اشک ریختم. کتاب نبود که...روضه بود🥀 ته کتاب به خودت میای میبینی هیچکس رو اندازه ی ابوفاضل دوست نداری.نیمه اول کتاب رو بیشتر دوست داشتم اینکه سقا بودن حضرت ابوالفضل از چشم های مختلف روایت میشه، واقعا زیبا و غم انگیز و البته حماسی بود.
      

        فداکاری ها و سختی های حفظ اسلام و تشکیل امت اسلامی، لطافت و عشق و زیبایی زندگی حضرت حیدر و حضرت زهرا، با نهایت سلیقه نوشته شده...خواندن کتاب ضروری!
      

        کتاب هایی با مضمون کنار اومدن با مسیر تک نفره ی مرگ و درد و بیماری و انتظار مرگ، برای من بسیار جذاب و امیدوار کننده هستن! اینکه آدمی چقدر قدرت داره که هر مساله ای رو میتونه هضم کنه و در بسترش رشد کنه( حتی بیماری و مرگ)، واقعا خارق العاده است. این کتاب دقیقا این مسیر رو به ما نشون میده و ارزش چندین بار خونده شدن رو داره✨️
      

        به تصویر کشیدن همه ی اون آینده ی سیاهی که درانتظارمون بود، اگر انقلاب نمیشد!
      

        فکر میکردم خوندن این کتاب افسرده ام کنه، اما به شدت توصیفات نویسنده راجب انتظار مرگ  و  خورده شدن توسط درد رو دوست داشتم! شاید چون حس آشنایی بود. از خوندنش لذت بردم.  بی نهایت مشتاق خوندن بقیه شاهکار های این نویسنده بزرگ هستم...