اگر من و شما کنار موموی ده ساله ای که صبح از خواب بیدار شده و شب فهمیده که چهارسال بیشتر سن دارد مینشستیم و برایمان از اتفاق ها و گذران زندگی اش میگفت قطعا این سبک زندگی برایمان چیزی جز تاریکی و سیاهی به حساب نمی آمد اما مومو که تمام این ۲۳۱ صفحه قرار است برایتان پرحرفی کند در دنیای گلبهی اش زندگی میکند ! انگار که پذیرفته زندگی همین است و خیلی خوشبختی ها برای او نیست و حتی چندان هم بهشان فکر نمیکند و از کنارشان به راحتی رد میشود ؛ انگار یک وسیله ی پر زرق و برقی را از پشت ویترین مغازه لوکسی نگاه کنی و به خودت بگویی وسایل این مغازه هرچند زیبا برای من کارآیی ندارند و بروی! …
اما او دودستی رُزا خانم را چسبیده تا مبادا تنها دارایی اش را از دست بدهد با اینکه به او احساس های ضد و نقیض دارد اما رُزا خانم را هم مثل زندگی اش پذیرفته و برای تحقق آنچه این شخص لازم دارد کم نمیگذارد هرچند که برای یک پسربچه چهارده ساله لحظات بشدت سخت و دشوار به حساب می آید
در نهایت اما موموی ساکن دنیای گلبهی یک چیز را سخت میپذیرد و آن را سیاه میبیند که نمی شود انکارش کرد و یک روزی همه مان مجبوریم که با آن سرشاخ شویم !
(قانون بی رحم طبیعت)
اما نظر خودم  
شخصا کتاب ها را به جهت یادگیری و نه صرفا سرگرمی مطالعه میکنم و اگر چنین دیدگاهی دارید کتاب تنها برای یکبار خواندن خوب و جالب است !
      

        کتاب نا را اولین بار از روی کتابخوانم در مسیر اربعین ۱۴۰۲ شروع کردم که نیمه تمام ماند اما با خواندن همان یک دوم ابتدایی کتاب آنقدر دوستش داشتم که به خیلی ها پیشنهادش کردم ! و حالا ابتدای سال ۱۴۰۴ تصمیم گرفتم نا را به عنوان رزقی برای شروع سال جدید خوانده و به انتها برسانم
از خاندان صدر تنها امام موسی صدر را به واسطه ی عکس هایش میشناختم و بدین وسیله چندین کتاب از ایشان خریداری کردم اما حیف که امام باقر صدر ، این بزرگ مرد بی نظیر تا همین امروز گمنام باقی مانده اند …
معتقدم کتاب نا از آن کتاب هاییست که ذهن را درگیر میکند و تلنگری میشود تا به زندگی ات نگاه کنی و با خودت محاسبه کنی که چقدر غافلی و در حق زمان ، عمر و قابلیت هایت کم لطفی کرده ای! برای من که تماما نور بود و خوشا به حال کسانی که سبک زندگی کردنشان برای نسل های آینده قابلیت الگو پذیری دارد 
به صفحات آخر کتاب که رسیدم غم هم اوج میگرفت و بسیار از بابت مظلومیت این عالم بزرگ اشک ریختم … 
به راستی که حیف کسی مثل شما که زیر خاک رود آقای صدر …
پ.ن: تنها نقدم به کتاب زیاد بودن شخصیت ها بود که بهتر است طی مطالعه ی کتاب به اسم اشخاص که رسیدید سرچ ساده ای درموردشان بزنید تا بهتر متن را درک کنید.
      

        کتاب دوست داشتنی ست اما برای منی که این کتاب را در ابتدای ایام جوانی خواندم آسیب زا بود ! 
از این جهت که روایت صورتی کتاب شما را با عشقی مواجه میکند که انگار هیچ میل و کشش جنسی بین دو شخص داستان وجود ندارد و همه چیز سراسر عرفانی و روحانی ست !
توقعتان را از دوست داشتن بیش از حد معنوی میکند طوری که در ابتدای تاهل و روزهای عقد احساس میکردم محبت من و همسرم از جنس شهدا و پاک نیست و به هر دویمان سخت میگرفتم ! 
از طرفی قبول دارم که مرگ حق است اما خیال کنید دختری هستید که به همسرتان عمیقا دلباخته اید و ایشان شبانه روز به شما یادآوری میکند که آرزوی شهادت دارد!
هرچقدر هم که خود را زن قوی و مکتبی بدانید این ماجرا برایتان اضطراب عجیبی ایجاد میکند و تبدیل به سوهان روح میشود !
      

        حس میکنم باری دیگر در بحث خرید و زمان گذاشتن برای کتاب ، قربانی پیشنهاد های متفق القول اینستاگرامی شدم!
علیرغم تعریفهای زیاد از این کتاب ، و اینکه تالستوی چقدر در این کتاب عمیق زن ها را درک کرده بنظرم چیز آنچنان عجیب و دور از انتظاری از زبان یک زن نگفته!
تا یک جایی از داستان روال توضیحات و توصیفات به کتاب جین ایر شباهت دارد و از آنجایی که محتوا برایم اولویت است فکر میکنم  کتاب مطالب کمی برای گفتن دارد (اگر تعداد صفحات کتاب بیش از این بود شاید نیمه کاره رهایش میکردم) ! 
البته ناگفته نماند که این اولین کتاب از تالستوی بود که خواندم و شاید گزینه ی خوبی برای شروع خواندن آثار ایشان باشد چون برخلاف تصورم متن روانی داشت ولی یکبار خواندنش کفایت میکند!
      

        تمام کتاب انگار مصداقی بود برای آیه ی اِنَّ اللّهَ یُدافِعُ عَنِ الَذینَ آمَنوا ! 
من سعادت این را داشته ام که سید علی  خامنه ای این بزرگمرد بینظیر را از نزدیک زیارت کنم اما خوشحالم که تا قبل از آن خون دلی که لعل شد را خوانده بودم ؛ بعد از خواندن کتاب غبطه خوردم به صاحب خاطرات که در تمامی مراحل زندگی ، حتی در زندان و تبعید هم در تلاش برای استفاده ی درست از زمان و عمر خود بوده و چقدر برای دیگران خیر به همراه داشته اند. تمامی لحظات و خاطرات ایشان برایم سراسر درس بود و رفتار ایشان قابل تامل و تفکر؛
متن کتاب روان است و برخلاف حجمش به خوبی پیش میرود و تصویر پردازی های مرتبط با خاطرات دوست داشتنی هستند . 
پ.ن: این کتاب از جمله کتاب هاییست که دوست دارم برای باری دیگر بخوانم.
      

        از خالد حسینی هر چه کتاب خوانده شود نیکوست!
او واقعا شیرین و زیبا مینویسد
آنقدر سیر داستان برایم دوست داشتنی بود که بعد از خواندن چند صفحه از کتاب ناخودآگاه لبخند میزدم و اشتیاقم برای خواندن ادامه ی صفحات بیشتر و بیشتر میشد! 
نویسنده در تصویرسازی و توضیح جزئیات بسیار مهارت دارد طوری که بعد از چندین سال اگر از طالبان حرفی زده میشود توصیفات خالد حسینی بر ذهنم نقش میبندد و آنقدر جملاتش بر ذهنم تأثیر داشته که فکر میکنم بخشی از ناخودآگاهم را درگیر خودش کرده! 
با این رمان انواع احساسات را تجربه میکنید
لبخند میزنید ، گریه میکنید ، شگفت زده میشوید و … 
این رمان از جمله رمان هاییست که برای چندین دفعه حاضر به خواندنش هستم و دوستش دارم ؛
      

        داستان کوتاه است اما وقتی شروع به خواندن میکنید آنقدر به دل مینشیند که ممکن است تا همیشه ماجرا را در خاطر داشته باشید! 
بزرگ و کوچک هم ندارد برای همه دلچسب است اما یک موضوعی که فکر میکنم در زندگی احمد و محمود تاثیر زیادی داشت نوع واکنش والدینشان به اتفاق افتاده برای فرزندانشان بود
پدر احمد همراه و پدر محمود منکر اتفاقات!
به این فکر میکردم که چقدر اولیاء در مسیر سعادت فرزندان نقش دارند …
کاش دیدار سرور قسمت من هم بشود ؛
      

        برای من خواندن خاطرات همسران شهدا همیشه لذت بخش بوده اما درک شرایط این بزرگواران برای من به قبل از ازدواج و بعد از ازدواجم برمیگردد! 
بعد از ازدواج بیشتر درک میکنم که این بزرگواران چقدر از خودگذشتگی کردند ، از دست دادن همسر به نوعی خودش یک اضطراب پنهان به حساب می آید! حالا فکر کن جگر گوشه ات را بفرستی وسط توپ و خمپاره و هر چند شب یکبار خواب شهادتش را ببینی! 
کتاب را دوست داشتم ، اما تنها نقدی که به کتاب وارد میدانم کوتاه و مختصر بیان شدن مسئله ی شهادت احمد بود!
تا فصل های قبل همه چیز با جزئیات بیان شده بود اما به شهادت که رسید مطالب در دو صفحه پایان یافت! دوست داشتم بیشتر از حال و هوای فخرالسادات ، چطور سرپا شدنش در نبود احمد با دو فرزند خردسال ، واکنش مامان لعیا  و … را بدانم ! کاش خانم گلستان جعفریان پایان بندی را هم مثل خاطرات دیگر مفصل  بیان میکردند تا مخاطب بیشتر با فخرالسادات خانم همدلی کند ، ما همه از ابتدا میدانیم احمد قرار است شهید شود اما پایان بندی آنقدری که باید مرا غمگین و درگیر نکرد :)