یادداشت Zeinab

        بخش اول؛
کتاب درباره ی خانواده ی بزرگیست که به جهت قجری بودنشان خودشان را شاهزاده میدانند اما در طول داستان پزشکزاد به زیبایی منتسبین به دربار و اشرافی گری را مورد تمسخر قرار میدهد
داستان از زبان کودک ۱۳ ساله ای به نام سعید روایت شده که به دختر دایی اش دل سپرده و از قضا لیلی داستان دختر دایی جان ناپلئون است
محور اصلی داستان دایی ماجراست که به ناپلئون بناپارت علاقه شدیدی دارد و بخاطر جنگ هایی که به خیال خودش با انگلیس ها کرده فکر میکند زندگی اش دست کمی از زندگی ناپلئون ندارد و عاقبتی مشابه به این شخص در انتظارش است
عده ای معتقدند که در این کتاب از توهم توطئه ی ایرانی ها استفاده شده که معتقدم پزشکزاد بیشتر به نقش اطرافیان صاحبان قدرت در کاشته شدن چنین توهماتی به دلیل منافع و غرض ورزی های شخصی پرداخته.
اثر به واسطه زبان روان، لحنی تا حدودی طنز و شخصیت‌های دوست‌داشتنی. البته با وجود نقاط قوت خالی از ایراد نیست! اما دایی جان ناپلئون طنزی گزنده در آینه‌ی تاریخ ایران دارد رمانی طنز و اجتماعی است که تصویری طنزآمیز از اوضاع سیاسی و اجتماعی ایران در دوران قاجار ارائه می‌دهد. این اثر با روایت داستانی به نقد و تمسخر خرافه‌پرستی، فساد، چاپلوسی و دیگر معضلات آن دوره می‌پردازد.
بخش دوم؛
من کتاب را نه به جهت تفریح ، بلکه به جهت یادگیری میخوانم 
محتوا برایم اهمیت بسیاری دارد ، اصولا هم کتاب هایی را نگه میدارم که نسبت به مطالعه دوباره اش رغبت داشته باشم
اما در عین حال در محتوا خیلی سختگیر نیستم یعنی اگر در انتهای کتاب یک خط از کتاب برایم آموزنده بوده باشد برایم راضی کننده است !
دایی جان ناپلئون را با اینکه عده ای شاهکارترین رمان طنز ایرانی میدانند اما بنظرم به پای کتاب های طنزی که قبلا خوانده بودم نه تنها نمیرسد بلکه بیشتر طنزها به موضوعات جنسی برمیگردد و هفتاد درصد اتفاقات داستان به بی آبرویی و خیانت های زن های شوهردار داستان ختم میشود !
ساده بگویم گاهی طنزهای این کتاب بجای خندیدن برایم انزجار ایجاد میکرد.
اگر کتابی را به جهت سرگرمی میخوانید این رمان میتواند برایتان جذاب باشد هرچند که انتخاب های بهتری هم میشود داشت اما اگر در سبک نگاهتان به کتابخوانی تفاهم داریم ، بیش از یکبار خواندنش اتلاف وقت است!⁩⁩⁩