کتاب میخواهم بمیرم ولی دوست دارم دوکبوکی بخورم اثر بک سهی
کتاب جالبی بود. اینکه یک نفر تونسته به این موضوع پی ببره که به برای درمان خودش نیاز به روانپزشک  داره حقیقتا توی این جامعه قدم بزرگیه! حالا اینکه اومده باشه کل اون مکالمات رو بدون کم و کاستی به کتاب تبدیل کنه و در اختیار جهان قرار بده تا تونسته باشه حداقل کمکی به افراد کرده باشه که دیگه جای خود داره.
کتاب یک حالت دفترچه خاطرات گونه ی خاصی داره. یا مثلا شبیه بعضی از نوشته های دیلی چنل هاییه که میبینم. اما با این تفاوت که این دیگه حداقل واقعیه و الکی نیست. نه اینکه بگم اونا الکیه، ولی خب یه وقتایی اونجوری که زندگی و سختی یه اتفاق و نشون میدن نیست.
مکالمات بین نویسنده و روانپزشک قشنگ و تسکین دهنده بود. بعضی جاها احساسات رو تحریک میکرد و بعضی قسمت ها هم با ضمیر ناخوداگاه و اون بخش هایی که شاید کمی  از برخورد باهاشون واهمه داشته باشیم رو نمایان میکرد.
پایان بندی کتاب ولی یکم دیگه زیادی دل نوشته شده بود. نمیگم بد بودا اصلا و ابدا! ولی خب یکم منسجم تر اگه میشد شاید خیلی باحال تر بود. حتی خود داستان هم اگه صرفا مثلا به همون جلسات اختصاص پیدا نمیکرد و بعضی لحظه هایی که داشت با پزشکش دروردشون صحبت میکرد هم اضافه میکرد شاید باحال تر میشد. 
ولی جدای همه  ی اینها کتاب جالب و دوست داشتنی بود. بنظرم واقعا ارزش حداقل یک بار خونده شدن رو داره:)
      

        کتاب بخش دی اثر فریدا مک فادن
قبل اینکه بخونمش تعریفات زیادی ازش شندیده بودم. و خب واقعا هم کتاب جالبی بود! حداقل میتونم بگم من که وقع خوندش اصلا نمیفهمیدم زمان داره میگذره و همش میخواستم بدونم الان دقیقا قراره چه اتفاقی بیفته، وای این نشه، وای اون نشه:)
ولی خب بنظرم کتاب میتونست عمق شخصیت بیشتری داشه باشه. یا حتی روابطی که توی کتاب بود، میتونست با گذشته ی بیشتری توضیح داده بشه. آها راستی یک سری از فصل ها از گذشته شخصیت ها هم هست که یه جورایی وسط پلات توییست ها میره سمتش:))) ولی خب من خوشم میومد که میخواد بگه چر الان مثلا وسط این اتفاق گیر کردیم. ولی میتونست بیشتر توضیح داده بشه. یا حتی مثلا از زبان دو شخصیت گفته میشد. البته که کتاب از زبان اول شخصه و راوی داستانی جداگونه ای در کار نیست که این خودش خیلی بهترش کرده. ولی مثلا میتونست از زبون "جید" هم گفته بشه. و خب البته بنظرم سختی نوشتاری خودش پیش میومد ولی با پایان بندیش شاید اگه توضیحات بیشتری از پس زمینه ی داستان وجود داشت یا عمق کاراکتر ها  روابطشون  و کلا جزئیات بیشتری توضیح داده میشد، شاید بهتر میشد ارتباط گرفت. یا حتی وجود جلد دو هم میتونه به نوبه خودش داستان رو باحال تر کنه;)))) هرچند که پایان بندیش هم واقعااا جالب بود;)
      

        خب بنظرم اگه نسبت بهش گارد گرفتین نخوندیش. چون کسی که نخواد قانع بشه، هر نشونه ای هم که ببینه، قرار نیست قانع بشه...
نمیگم کتاب شاهکاره، که هرچند میتونه در سبک نوشتار خودش باشه، ولی نامردیه اگه بخوایم به اون همه زیبایی درون این کتاب بی تفاوت باشیم و درمود شاید خیلی چیزهای کوچیکی که شاید ز نظر یک منتقد صرفا نوشتاری مهمه بهش نگاه کنیم...
داستان کتاب، روندش، اتفاقاتش و بلوغ احساسی درونش، بنظرم همگی یک سیر درستی رو طی میکنن. هرچند که این نظر منه ولی خب بنظرم با نگاه کردن به زندگی خودم که خب میتونم ببینمش:) روند داستانیش واقعا قشنگ  وقابل درکه..
این نکته رو هم در نظر بگیر که جناب نویسنده، پس از طی کردن دوران طولانی مدت افسردگی این کتاب رو نوشته! . و بنظرم تونسته،  واقعا تونسته درست احساسات، عواطف تفکرات و درک مورد نیاز رو به درون ذهن خواننده هم  منتقل کنه.
خلاصه که عزیزان، این کتاب رو بخونید. اگه خواستید بخوریدم بخورید;)
ولی واقعا حیفه که لحظه ای تو ذهنتون اومده باشه که بخونمش؟ و پسش بزنید:))))
      

        اشعار، فوق العاده زیبا، عمیق و خوش وزنی هستند. امیدوارم به همون درک شاعر رسیده باشند.
طرح روی جلد:)
اگر اشتباه نکنم افسانه سیزیف:)
      

        خیییلی سال پیش خوندمش و هنوز توی کتابخونم دارمش:)
داستانهای باحالی داره و بنظرم دقیقا مناسب همین سنه
امیدوارم همه‌ی 10 ساله ها عاشقش بشن❤️
      

        میخوای از همه چی سر در بیاری؟👀
بدن انسان، کامپیوتر، دایناسورااا، آب و هوا، تاریییخ، کشورا و قاره های مختلف و کلی چیز باحال دیگه
تازه کاغذشم روغنیه👀
منتظر چی هستی؟ بدو برو بخونش🏃🏻‍♂️🏃🏻‍♀️
      

        عاشق علمی؟
از دانشمندا خوشت میاد؟
دلت میخواد زندگی نامه هاشونو بخونی؟
اما از طرفی خیلی طولانین و نمیتونی کتابایی به اون قطر رو بخونی؟
و 
کمیک هم خیلی دوست؟👀
خب خبر خوبی برات دارم....
این کتاب دقیقا همونیه که دنبالشی😎❤️
      

        وای خیلی بامزه و دوست داشتنی بووووود😭
      

        این داستان یه ماهی سیاه کوچولو بود؟:)
      

        فکر کنم یه طلسم نانوشته‌ای وجود داره که هر کتابی یا فیلمی که انجمنِ یک چیزی باشه، به یک اثر فوق العاده زیبا تبدیل میشه:)
نقاشی های قشنگ و کیوتی داره که روند داستان و عمق قشنگ روایت رو مثل چاشنی های غذا، خوش طعم و مزه می‌کنه. حتی با اینکه رنگ های زیادی توش وجود نداره، قلب و مغز رو پر از رنگ و احساس میکنه. 
بنظرم اگه میخواید این کتاب رو ببینید و بخونید، حتما در اولین فرصت شروعش کنید:) چون ممکنه یکی توی یه جنگل تاریک، روی یک تنه‌ی درخت بلند، براتون دعوت نامه گذاشته باشه؛))
      

        قلم احساسات عمیق و عجیبه. اینکه دچار یکْ بودنْ باشی، حتی از اون هم عجیب تره.
حالا فکر کنید این کتاب، دچارِ بودن در احساساته.
اینکه چجوری باید بیشتر ای این بتونم این کتاب رو ارزشمند و زیبا توصیف کنم به پای خودتون:)
      

        اگه از جزئیات، نقاشی های مینیمال، گفت و گو های  کوتاه و قشنگ لذت می برید و میخواید کتابی رو بخونید که علاوه بر کتاب بودن، یک شخصیت عمیق داشته باشه، بنظرم حتما حتی نیم نگاهی که فکر نمیکنم منجر به فقط یک نیم نگاه بشه به این اثر قشنگ و کیوت و کوچولو بندازید:)
امیدوارم از وجودش لذت ببرید:))
      

        شاید یک روزی دوباره بخونمش. بار اول آنچنان که باید نتونستم باهاش ارتباط بگیرم.
      

        اون موقع که خوندمش زیاد برام جالب نبود. 
ممکنه یک روزی دوباره بخونمش و بیام نظرم رو تغییر بدم. 
و البته که هنوز کتابش رو به خاطر اون روز نگه داشتم:)
      

        این کتاب فوق العاده است.