به عنوان یه خواننده متولد در دهه هشتاد می‌نویسم:
ابتدای شروع این کتاب فهمیدن بعضی از مباحث مطرح شده برام خیلی دشوار بود اما به مرور تونستم با ادامه کتاب خودم رو همراه کنم .
مطالب این کتاب به دوره‌ای از زندگی من برمیگردن که  نسبت به امروز خیلی تفاوت دارن و شاید به نوعی تاریخ انقضای بعضی از اونها خیلی وقت هست که گذشته، اما صادقانه بخوام بگم از خوندن این کتاب چیزهای زیادی رو برای اولین بار یاد گرفتم و تونستم یک دیدگاه جدید و متفاوت تری نسبت به جریان های دانشجویی در زمان های گذشته پیدا کنم.
ویراستاری کتاب دارای اشکالاتی بود و با بیان ساده‌ای مطرح نشده بودن.
        

                این کتاب از مجموعه داستانهای کوتاهی گردآوری شده که در آخر پیامی برای خواننده دارند.
علی رقم اینکه بعضی از داستانها برای من تکراری بودند اما فکر میکنم مرور این داستانهای پند آموز همچنان مفید فایده هستند.
در خصوص ادبیات و نگارش کتاب فکر میکنم که بعضی از قسمت ها نیاز به ویرایش مجدد داره.
        

                به طور کلی مطالعه این کتاب را میتوانم به دانشجویان  ترم اول مقطع کارشناسی دانشگاه و دغدغه‌مند در خصوص پایان نامه و نحوه نگارش آن توصیه کنم؛ چرا که احتمالا در ترم های بالاتر با بعضی از اصول و قواعد گفته شده در این کتاب به طور ناخواسته و با توجه به قرارگیری در بستری برای مطالعه مقالات مختلف علمی آشنا خواهید شد و در اینصورت همچون من مطالعه برخی از قسمت های این کتاب برای شما هم تکرار مکررات خواهد بود (هرچند همچنان نکات حائز اهمیت دیگری هم برای خواندن دارد که من از آنها بهره کافی را بردم و بریده‌های منتشر کرده از آن هم دلالت بر همین موضوع دارد)
کم شدن یکی از ستاره‌ها به دلیل اشتباهات زیادی که در ویرایش و ویراستاری متن از قلم افتاده بودند اعمال شده است و دیگری هم به این خاطر که احتمالا من در زمان مناسبی این کتاب را نخوانده‌ام (هرچند قطعا این مسئله چیزی از ارزشهای این کتاب در زمان انتشار خودش کم نمی‌کند) به بیان دیگر برخی از مجلاتی که به طور مثال در فصل ۸ این کتاب عنوان شده بودند دیگر وجودخارجی نداشته و یا تغییر نام داده بودند (که امری کاملا اجتناب ناپذیر است) 
در انتها از سایر دوستان خواهشمندم اگر کتاب جدیدتر و قابل استفاده در مقاطع تحصیلی بالاتر  مطالعه کرده‌اند بنده حقیر را هم از نام و نشان آن مطلع سازند.
        

                در کنار همه خاطرات جالبی که داشت کوتاه و مختصر بودنش رو دوست نداشتم 
خیلی دوست داشتم با جزئیات بیشتر  و کامل و مفصل تر می‌بود 
اما در کل زاویه دید جدیدی از دوره تکاور در ذهن من ایجاد کرد
        

                نسخه‌ای که من از این کتاب دارم ۴۰ صفحه هست که از صفحه ۲۰ صلوات و از صفحه ۳۰ ترجمه آن قرار دارد.
        

                نسخه‌ای از کتاب "ربه کا" که من مطالعه کردم
دارای ۷۸۶ صفحه از انتشارات گلشائی و با ترجمه آذر میدخت معبودی مقدم
        

                کتابی که من خوندم
از انتشارات خوارزمی
        

                من این کتاب رو اولین بار ۹سال پیش توی کلاس های کانون زبان خونده بودم و الان بعد از ۹سال خاک خوردن  توی قفسه کتابخونه تصمیم گرفتم دوباره از اول همه این کتاب هارو مرور کنم.
۴سالی که درگیر دانشگاه بودم منو تا حدودی از زبان دور کرد و علی رقم اینکه همزمان ناچار به یادگیری لغات تخصصی زیاد و جدیدی شدم اما احساس کردم این دوری مقطعی باعث فراموشی قواعد نگارشی شده  و این شده که همچین تصمیمی گرفتم.
        

                از اون کتابهای عمیقی که بعضی وقتا  اگر حواست به متن نباشه برمیگردی عقب و یک قسمت هایی رو با دقت بیشتر میخونی که نکته قسمت های بعدی رو بفهمی😅
        

                اگر شما هم مثل من دایره واژگان وسیعی ندارین احتمالا برای فهمیدن معنای بعضی از واژگان این کتاب به مشکل می‌خورید.
من خودم این مشکل رو با نرم افزاری که در تصویر مشاهده می‌کنید برطرف کردم.
از ادبیات زیبای آقای دولت آبادی هم چیزی نمیگم دیگه خودتون لذت ببرین.
این داستان به حدی برای من سنگین و تلخ بود که برای مدتی خودم رو از کتاب های داستانی دور کردم😅
        

                برای تربیت انسان، برای ساختن بشر باید در او عشقی آفرید که از تمام غریزه ها نیرومندتر باشد و باید در او نیرویی گذاشت که تمام زنجیرها را با خود بردارد و تمام نگهبان ها را همراه بکشد.
و مادام که این عشق عظیم و این نیروی بزرگ در انسان نیاید و پا نگیرد، برای انسان حرکتی نخواهد بود و از بند اسارت ها¹ نجاتی نخواهد یافت...
ما از محبوب های خود بخاطر محبوب تری چشم می‌پوشیم و خوب را فدای خوب تر می‌کنیم و آنچه با اهمیت تر است انتخاب می‌کنیم. با آنکه پول را دوست داریم می‌دهیم تا به آنچه بیشتر می‌خواهیم برسیم. با آنکه جان خود را دوست داریم از جان خود می‌گذریم تا به آزادی دست یابیم.
عشقِ شدیدتر و حب "الله" ما را از اسارت غرایز و حب نفس و حب دنیا آزاد می‌کند.
ابراهیم با آنکه اسماعیل را دوست دارد و خیلی هم دوست دارد، در راه حق و بخاطر دستور او قربانی می‌کند.
چگونه می‌توان این عشق را در نهاد انسان برافروخت؟ و چگونه می‌توان او را از محبت سرشار کرد؟
جواب این سوال خیلی ساده است. ما چه وقت عاشق یک پارچه، یک ماشین و یا عاشق ثروت و قدرت می‌شویم؟ هنگامی که آن را می‌شناسیم و ارزش آن را می‌یابیم، همان وقت به سوی او می‌شتابیم.
معرفت و شناخت عشق را سبز می کند ² و به وجود می آورد. شناخت خوبی ها در انسان عشق را زنده می‌کند و شناخت بدی ها نفرت را و این عشق و نفرت انسان را به حرکت می‌اندازند، جلو می‌آورند و یا فراری می‌دهند.

پ.ن 1: اسارت ها و جبرهایی که انسان را می‌گیرند، گاهی از بیرون هستند و گاهی از درون. از بیرون، محیط، طبیعت، وراثت، تربیت، وسوسه‌ها. از درون، جبر فکر و عقل و غریزه. انسان از مجموع این جبرها به آزادی می‌رسد.

پ.ن2: عشقی که بدون شناخت باشد، همان جذبه‌ای است که اتم ها را به هم پیوند داده است. این عشق که انتخاب انسان نیست ارزشی ندارد.

-کتاب "مسئولیت و سازندگی"
-نوشته علی صفایی حائری
        

                من با این کتاب از طریق پادکست bplus آشنا شدم و به نظرم کتاب خوب و مفیدی بود
        

                این اولین کتابی هست که از ویکتور هوگو خوندم واقعا هم لذت بردم 
و نسخه دوجلدی کلاسیک اون رو هم هدیه دادم و به نظرم میتونه کتاب ارزشمندی برای هدیه دادن باشه
        

                فکر میکنم این کتابیه که تقریبا همه اونو خوندن و دیگه کمتر کسی هست که برای خوندن این کتاب نیاز به توضیحات داشته باشه
        

                نسخه الکترونیکی این کتاب رو خوندم 
داستان زیبایی داره 
برای نوجوون ها هم کتاب خوبیه