یادداشت معصومه صدیقی

        و بالاخره پایان کتاب ۷۰۲ صفحه‌ای "قصه‌ی کربلا" پس از گذشت یک سال 
اگرچه در شِمای کلی، یک سال زمان زیادی برای مطالعه یک کتاب ۷۰۲ صفحه‌ای می باشد، آن هم کتاب جذاب و روانی همچون "قصه‌ی کربلا" که روایت‌های متفاوت از این واقعه‌ی عظیم را گرد هم آورده و با ذکر منابع هر روایت جمع بندی تاریخی را به عهده خواننده گذاشته است و به عقیده بنده نه صرفا به عنوان یک کتاب مذهبی بلکه حتی می‌توان آن را به عنوان یک کتاب تاریخی شناخت و اگر علاقه‌مند به مطالعات بیشتر در خصوص مسائل تاریخی مربوط به این واقعه باشید این کتاب منابع تاریخی متعددی از ادیان و مذاهب مختلف را ذکر کرده است که هر کدام ارزشی ویژه در اعتقادات مریدان خود دارند و میتوانید از آنها هم بهره بگیرید.
وحالا سرگذشت این یک سال:
عمده ترین علت دیر تمام شدن این کتاب حجم بسیار آن است اما نه از جهت سنگینی مطالب و پیشروی کُند آن بلکه به جهت وزن سنگین کتاب، امکان جا‌به‌جایی آن در سفر قدری دشوار بود و اندکی پس از شروع این کتاب بنده به کوچی اجباری ناچار شدم که در این عزیمت تک نفره تصمیم به نبردن کتاب گرفته شد. در این میان زمان‌هایی که به دیار خویش باز‌میگشتم گریزی هم بر این کتاب داشتم اما این بازگشت های یکی دو هفته‌ای و آن گریزهای چند صفحه‌ای کار زیادی از این کتاب را جلو نمی‌بردند. تا اینکه جنگ تحمیلی اسرائیل دانشگاه ها را تعلیق و بنده را به دیار خویش بازگرداند و در این زمان دوباره مطالعه کتاب "قصه کربلا"  از سر گرفته شد اما اینبار در کنار مطالعه این کتاب من خود نیز در واقعه‌ای تاریخی قرار داشتم که اگر کتابی در این خصوص نوشته شود و روایت های متعدد را گرد هم آورد و نتیجه‌گیری را به عهده خواننده بگذارد، فصل مشترک همه این روایت ها چیزی جز میهن دوستی ایرانیان نمی‌تواند باشد.